Η κατασκευή του Αρχαίου θεάτρου συνδέεται άμεσα με τη διοίκηση του Κοινού των Θεσσαλών για τις συνεδριάσεις της Εκκλησίας του Δήμου της πόλης, που ονομαζόταν Αγορά.
Μετά το 196 έχουμε πλήρη ρωμαϊκή κυριαρχία στην Θεσσαλία. Η έκτασή της τώρα διευρύνεται και συνορεύει με τις Θερμοπύλες στον νότο και την βόρεια Περραιβία στον βορρά.
Όταν το 148 π.χ. η Μακεδονία έγινε ρωμαϊκή επαρχία ,η Θεσσαλία προσδένεται σε αυτήν και διοικείται από Ρωμαίο ύπατο με έδρα την Θεσσαλονίκη. Παραμένει στο άρμα της Μακεδονίας μέχρι το 27 π.χ. οπότε ο Οκταβιανός Αύγουστος αναδιοργάνωσε τις ρωμαϊκές επαρχίες.
Από αυτές άλλες τις διατήρησε ο ίδιος (αυτοκρατορικές κτήσεις) και άλλες τις παραχώρησε στην σύγκλητο (συγκλητικές κτήσεις).
Η συγκλητική κτήση της Θεσσαλίας προσκόλλησε στην επίσης συγκλητική επαρχία της Αχαΐας.
Γύρω στο 103 μ.Χ. ο Αυτοκράτορας Τραϊανός την προσέδωσε στην Μακεδονία, όπου παρέμεινε μέχρι το 305 μ.Χ. είναι ανεξάρτητη ρωμαϊκή επαρχία.
Μέχρι τον 4ο αιώνα μ.Χ. η Θεσσαλία πλήρωνε φόρους υποτέλειας στους Ρωμαίους. Εδώ ήταν εγκατεστημένοι οι Ρωμαίοι διοικητές. Οι οποίοι ήταν προϊστάμενοι των αυτοκρατορικών λατομείων του Χασάμπαλη και των εργαστηρίων της πορφύρας.
Από την Θεσσαλία πλήθος Ρωμαίων επισήμων ,κυβερνητών, συγκλητικών επιτρόπων της κρατικής διοίκησης πέρασαν και διέμειναν στην περιοχή.
Κάποιοι από τον παραπάνω συρφετό που διαμόρφωσαν την πολιτική κατάσταση και κυρίως την εξέλιξη της εκμετάλλευσης της Θεσσαλικής γης ήταν:
Ο ύπατος Τίτος Κόιντος Φλαμινίνος, ο νικητής του βασιλιά Φιλίππου Ε΄ στις Κυνός Κεφαλές χρονικό σημείο όπου η Μακεδονική κυριαρχία γίνεται Ρωμαϊκή. Αυτός λοιπόν έστειλε το 196 επιστολή στις Χυρετιές, μία αρχαία πόλη στο Δομένικο Ελασσόνας ,με τις οποίες τονίζει ότι η γη που έχουν κατακτήσει, ανήκει στο AGER PUBLICUS στην δημοσία περιουσία της Ρώμης και ότι θα χρησιμοποιηθεί για την εγκατάσταση των απομάχων.
Μια δεύτερη επιστολή με το ίδιο περιεχόμενο βρέθηκε στην Μητρόπολη της Καρδίτσας.
Το 130 π.χ. η Ρώμη λαμβάνει μια σημαντική απόφαση για την Θεσσαλία.
Μια επιγραφή που έφερε στο φως η Αρχαιολογική σκαπάνη στη Λάρισα αναφέρει ότι κάποιος συγκλητικός επίτροπος ο Κόιντος Μέτελλος, , επιτάσσει όλο το σιτάρι της Θεσσαλίας για τις ανάγκες επισιτισμού της Ρώμης.
Η Ρώμη θεωρούσε τους Θεσσαλούς συμμάχους και μάλιστα τόνιζαν τους ισχυρότατους πατροπαράδοτους δεσμούς φιλίας που τους συνέδεαν. Οι περισσότεροι Θεσσαλοί ακολούθησαν πιστή φιλορωμαική πολιτική στους αγώνες των Ρωμαίων κατά των Μακεδόνων κατά τον Αχαϊκό πόλεμο και τους Μιθριδατικούς πολέμους.
Η πραγματικότητα όμως ήταν διαφορετική όπως μαθαίνουμε από τις διάφορες επιγραφές που ήρθαν στο φως.
Οι Θεσσαλοί ήταν υπόδουλοι και αντιμετωπίζονταν από τους Ρωμαίους με νομικό καθεστώς υποτέλειας χωρίς κεντρική εξουσία, χωρίς καμία διάκριση από τις άλλες επαρχίες.
Η ρωμαιοκρατορία στη Θεσσαλία επαναφέρει το Κοινόν των Θετταλών που πλέον επιβάλλεται από την Ρώμη. Μια ολιγαρχική αριστοκρατία, τυλιγμένη με μανδύα δημοκρατικό , η οποία κυριάρχησε στις πόλεις μέχρι τον 4ο αι. μ.Χ.
Οι νέοι άρχοντες γόνοι των παλαιών αριστοκρατικών γεννών, έχουν στενές οικογενειακές και φιλικές σχέσεις με τις μεγάλες οικογένειες των κατακτητών , διοικούν τις θεσσαλικές πόλεις εξυπηρετώντας τα συμφέροντα της Ρώμης και φυσικά τα δικά τους.
Ο παραδοσιακός τρόπος διοίκησης των Θεσσαλών αντικατάσταθηκε με το ρωμαίικό τρόπο διοίκησης.
Ένα σύστημα αυστηρού οικονομικού ελέγχου έδινε ακριβείς πληροφορίες της παραγωγικής δυνατότητας της κάθε περιοχής. Μεγάλα δημευμένα τμήματα γης ονομάζονταν ¨βασιλικά έγγεια¨ και υπάρχει διαβάθμιση της περιοχής σύμφωνα με την παραγωγική δυνατότητα της κάθε μίας ξεχωριστά.
Σε κάθε περιοχή επικεφαλής είχαν επιλεγεί εκπρόσωποι του Ρωμαίικού κράτους. Οι παλιές αριστοκρατικές οικογένειες σε συνεργασία τους Ρωμαίους άρχοντες κατάφεραν ,να αυξήσουν την περιουσία τους με νέες γαίες και μαζί με αυτές και τον αριθμό δουλοπάροικων.
Ο εκρωμαισμός των Θεσσαλών ήταν γεγονός.
Ο Θεσσαλοί υποδουλώνονται και επιβάλλεται με αυτοκρατορικό διάταγμα το λεγόμενο «διόρθωμα»,τη μετατροπή του εγχώριου νομισματικού συστήματος ,ο πανάρχαιος θεσσαλικός στατήρας σε ρωμαϊκά δηνάρια.
Οι άρχοντες του κοινού των Θεσσαλών είχαν ρόλο διακοσμητικό επιβάλλονται κατά του «Καίσαρος κρίμα» κατά την απόφαση δηλαδή του αυτοκράτορα..
Ο αυτοκράτορας είχε τσιφλίκι που άρχιζε νότια από τη Λάρισα και κατέληγε στη Δημητριάδα στον Παγασητικό κόλπο. Όλοι οι Θεσσαλοί κάτοικοι που εκπίπταν στην περιοχή αυτή ανήκαν στην ιδιοκτησία του αυτοκράτορα και ήταν δουλοπάροικοι.
Εκτός όμως από τους Ρωμαίους Άρχοντες ζούσαν και δρούσαν μόνιμα στη Θεσσαλία στη περίοδο της Ρωμαιοκρατίας πολλοίαπλοί ιταλοί πολίτες.
Οι ITALICΙ αυτοί , κατά τις επιγραφές , μιλούν ελληνικά , είναι έμποροι , μεταπράτες και γαιοκτήμονες. Οι παραπάνω επιβάλλονταν λόγω της εύνοιας της κεντρικής εξουσίας της Ρώμης ,όχι μόνο στον οικονομικό αλλά και στον θρησκευτικό και πολιτιστικό τομέα .
Μετά την διοικητική μεταρρύθμιση του Διοκλητιανού τον 3ο μ.Χ αιώνα το κοινό των Θεσσαλών παύει να λειτουργεί. Η ρωμαϊκή περίοδος για τη Θεσσαλία κλείνει οριστικά . Η εσωτερικοί ανταγωνισμοί και εξωτερικές διεκδικήσεις συνεχίζονται …
Με την διαίρεση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας σε Ανατολική και Δυτική η Θεσσαλία περιήλθε στην Ανατολική ή Βυζαντινή Αυτοκρατορία…
