Φανταστική απεικόνιση του Άργους. Άποψη του Άργους με την ακρόπολή του τη Λάρισα και τον ποταμό Ίναχο με το πολύτοξο γεφύρι. Ανιστόρητη χαλκογραφία, Johann Friedrich Gronovius,17ος αιώνας.
Οι ανασκαφές από τον Ελληνα Αρχαιολόγο Τσούντα και από μεταγενέστερους ανέδειξαν ότι η Θεσσαλία ιδιαίτερα ενδιαφέροντα τόπο για την μελέτη ανθρώπινης παρουσίας στα Βαλκανική και στον Ελλαδικό χώρο ,αλλά και στις χώρες της Εγγύς Ανατολής.
Το 1958 ο αρχαιολόγος Vadimir Milojcic στην περιοχή της Λάρισας ,έφεραν στο φως Παλαιολιθικά λείψανα.
Τα ευρήματα κατέληξαν σε διαπίστωση ότι η ζωή στη Θεσσαλία υπήρχε πριν 100.000 χρόνια.
Λίθινα εργαλεία σκελετοί μεγάλων ζώων οδηγούν στη διαπίστωση από τον κο Τσούντα για την ύπαρξη Νεολιθικού πολιτισμού.
Η τήξη των πάγων στα 8.000 π.χ έλαβε χώρα σε μια περίοδο με κατακλυσμιαίες βροχές ,με αποτέλεσμα η Θεσσαλία να γίνει μια απέραντη λίμνη.
Από τα προϊστορικά χρόνια ή Θεσσαλία θεωρούνταν κοιτίδα και λίκνο των ελληνικών φυλών.
ΟΙ θεολογικές κι οΙ ηρωικές παραδόσεις της αρχαιότητας, συνηγορούσαν στο να εδραιωθεί το παραπάνω.
Οι ανακατατάξεις που δημιούργησαν οι μετακινήσεις των πληθυσμών νοτιότερα δημιούργησαν παραδόσεις και θρύλους που με αυτούς γαλουχήθηκαν οι Θεσσαλοί των Ιστορικών χρόνων .
Με καμάρι μιλούσαν για τους επικούς ήρωες πού είχαν ζήσει στην ιδιαίτερη πατρίδα τους.
Τα παραπάνω δεν ήταν δημιουργία αφήγησης που δημιουργούν οι αναμνήσεις.
Ο Θεσσαλός αρχαιολόγος Νικ. Παπαχατζής όπως σημειώνει καλύπτεται από πέπλο ασάφειας η παλαιότατη ιστορία των Θεσσαλών.
Ο Τσούντας αναφέρει ότι δεν υπάρχει σαφής εθνολογικός καθορισμός για τους νεολιθικούς ανθρώπους της Θεσσαλίας .
Σίγουρα αναφέρει ότι δεν είναι Ινδοευρωπαϊκή φυλή και το αιτιολογεί στο γεγονός στη λατρευτική γυναικεία θεότητα και έχοντας και ο ίδιος στηριχθεί σε αρχαίες παραδόσεις υποθέτει ότι ήταν Θράκες.
Ο Στράβων συννηγορεί στο παραποάνω χαρακτηρίζοντας τα «σφόδραπαλαιά καί μυθώδη καί ούχί όμολογούμενα (=άναπόδεικτα)».
Ο γλωσσολόγος P.Kretschmer υποστηρίζει ότι ήταν τα πρώτα Ελληνικά Φύλα που εγκαταστάθηκαν στη Θεσσαλία και αναμείχθηκαν με τους γηγενείς Προ Έλληνες.
Ο Γερμανός σρχσιολόγος Ιστορικός Otto Kern συμπληρώνει ότι δεν ήταν ιδιαίτερα ονομαστή φυλή και κέντρο τους ήταν η Λάρισα η οποία κατά κάποιο τρόπο εξουσίαζε την εύφορη πεδιάδα.
Στις παραπάνω απόψεις προστίθεται και αυτή του G.Beboh ότι μιλούσαν Ελληνικά.
Ο Μeyer τους θεωρούσε Προ Έλληνες που κατοικούσαν στην πεδιάδα του Πηνειού.
Στα Ομηρικά χρόνια θεωρούνταν Ελληνικές φυλές ,ως απόδειξη αναφέρεται ότι ο Αχιλλέας προσευχόταν στο Δωδωναίο Δία που ήταν πελαγική θεότητα.
Ο Ηρόδοτος την ονομάζει τη Θεσσαλία Αιολίς: Προσωνύμιο καθεμιάς των θυγατέρων του Βασιλέως της Θεσσαλίας Αιόλου, του γιου του Έλληνος που έδωσε το όνομά του στην γηγενή Αιολική φυλή, άλλως Αιολείς.
Αιολίς: Η κοιτίδα των Αιολέων ως θεωρούμενη η Θεσσαλία απ΄ όπου η Αιολική φυλή εξόρμησε, μετά την έναρξη της υποχώρησης των υδάτων εξ αιτίας κατακλυσμού, και εγκαταστάθηκε στα βόρεια της Μικράς Ασίας παράλια. Η μητρόπολις δε αυτή των Αιολέων μετονομάσθηκε σε Θεσσαλία από της εισβολής και εγκατάστασης σ΄ αυτή, κατά τον 11ο π.Χ. αι., από Ήπειρο και Θεσπρωτία επιδρομέων Θεσσαλών.
Στους αρχαίους, συγγραφείς αναφέρεται και μ’ άλλα ονόματα η Θεσσαλία:
Πυρραία: Όνομα της γυναίκα του βασιλιά της Φθίας και της Θεσσαλίας του Δευκαλίωνας την Πύρρα.
Ο Δίας αποφάσισε να καταστρέψει όλη την γενιά των ανθρώπων που ήταν διεφθαρμένη, με εξαίρεση τον δίκαιο βασιλέα και την γυναίκα του την Πύρρα.
Ο Δευκαλίωνας μετά την συμβουλή του πατέρα του κατασκεύασε ένα πλοίο στο οποίο φόρτωσε ότι ήταν απαραίτητο για την διαβίωση τους.
Ο Δίας ανοίγει τους κρουνούς του ουρανού και καταρράκτες νερού με ορμή έπεσαν στη γη ,που γέμισε νερό , κατάπινε τα πάντα στο πέρασμα του. Κάθε ίχνος ζωής χάθηκε μέσα στους τόνους νερού που έπεφτε για εννέα μέρες και εννέα νύχτες.
Στη δέκατη μέρα ο κατακλυσμός σταμάτησε και το πλοίο προσάραξε στο βουνό Όθρυς ή Παρνασσό σε κάποια άλλη εκδοχή.
Ο Δίας σύμφωνα με μία εκδοχή του μύθου ,έστειλε τον Ερμή να ενημερώσει τον Δευκαλίωνα ότι ο Θεός θα τηρούσε την υπόσχεση του ότι θα δημιουργήσει ξανά το ανθρώπινο γένος.
Η Θέτις σύμφωνα με άλλη εκδοχή τους έδωσε ένα χρησμό για να δημιουργήσουν από την αρχή ότι καταστράφηκε.
Θα έπρεπε να καλύψουν τα πρόσωπα τους και να ρίχνουν πίσω από την πλάτη τους τα οστά της μητέρας τους.
Έτσι ο Δευκαλίωνας με την Πύρρα άρχισαν να πετάνε πέτρες πίσω από την πλάτη τους, αφού αυτές προέρχονταν από τα σπλάχνα της μάνας Γης.
Οι πέτρες που πετούσε ο Δευκαλίωνας μεταμορφώνονταν σε άνδρες και αυτές που πετούσε η Πύρρα μεταμορφώνονταν σε γυναίκες.
Από την πρώτη δε πέτρα που πέταξε ο Δευκαλίωνας προήλθε ο Έλληνας, γενάρχης των Ελλήνων.
Ο πρωτότοκος γιος τους ο Έλλην έγινε γενάρχης των Ελλήνων.
Ο Αμφικτύων, κυβέρνησε την Αθήνα μετά τον Κραναό.
Ο ίδιος ο Δευκαλίων, έγινε ο βασιλιάς της Φθίας και της Θεσσαλίας.
Ο γενάρχης των Ελλήνων ο Έλλην γέννησε με την Ορσηίδα τρεις γιους, τον Δώρο τον Ξούθο και τον Αίολο τους πρώτους αρχηγούς των Ελλήνων.
Ο Αίολος βασίλεψε στη Θεσσαλία και οι κάτοικοι ονομάσθηκαν Αιολείς απ’ αυτόν.
Η γλώσσα των Θεσσαλών σύμφωνα με τον Α.Thumb είχε πολά Αιολικά στοιχεία τα οποία στην Ανατολική Θεσσαλία ήταν περισσότερο έντονα.
Οι συμπαγείς μάζες των κατακτητών έμειναν στη Δυτική Θεσσαλία ,απόδειξη αποτελεί ότι το όνομα ”Θεσσαλιώτις” που σημαίνει κοιτίδα των Θεσσαλών ονομάζονται οι περιοχές γύρω από την Καρδίτσα.
Πελασγία: Από τον γενάρχη των Πελασγών τον Πελασγό.
Ο Στράβων αναφέρει ότι η φυλή των Πελασγών κατοικούσε στη Θεσσαλική περιοχή που ονομάσθηκε Πελασγικό Άργος. αργότερα Πελασγιώτις.
Ο Πελασγός αναφερόταν και ως ιδρυτής του Άργους της Πελοποννήσου, γιος του Αγήνορα και πατέρας της Λάρισας.
Ακόμα έλεγαν πως ήταν γιος του Ποσειδώνα και της νύμφης Λάρισας, αδελφός του Αχαιού και του Φθίου.
Αιμονία:, Αρχικά ονομαζόταν ολόκληρη η Θεσσαλία, έπειτα όμως μόνο ένα τμήμα της.
Το όνομα δόθηκε από τον Αίμονα, το γιο του Πελασγού και πατέρα του Θεσσαλού.
Νεσσωνίς: Νέσσονας (Νέσσων) είναι γνωστός ένας γιος του Θεσσαλού. Από τον Νέσσωνα η Θεσσαλία επονομάσθηκε πολύ παλιά και Νεσσωνίς.
Ο Νέσσονας δεν πρέπει να συγχέεται με τον Κένταυρο Νέσσο.
Πηγή Institutional Repository – Library & Information Centre – University of Thessaly
ΒΑΓΓΕΛΗ ΣΚΟΥΒΑΡΑ
