Τα τελευταία 44 χρόνια το ΠΑΚΟΕ, πριν από κάθε κολυμβητική περίοδο, δηλαδή τον μήνα Μάιο, πραγματοποιεί δειγματοληψίες, μετρήσεις και προσδιορισμό μικροβίων σε παραλίες ελεύθερες και ελεγχόμενες σε πολλές περιοχές της χώρας, και στη Μαγνησία.
Οι μετρήσεις και οι προσδιορισμοί των μικροβίων, σύμφωνα με το ΠΑΚΟΕ, γίνονται στα πιστοποιημένα εργαστήρια του, από επιστήμονες με εμπειρία.
Το 2023 οι δειγματοληψίες ξεκίνησαν στις 8/5 και ολοκληρώθηκαν στις 18/5.
Το ΠΑ.Κ.Ο.Ε, το ΚΕΚ ΠΑΚΟΕ, το ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑ ΕΛΛΑΣ, η ΟΙΚΟΕΝ και η ΟΙΚΟ-ΓΗ είναι μη
κερδοσκοπικοί φορείς του ιδιωτικού τομέα που έχουν στόχο τη βελτίωση της ποιότητας ζωής, των
Ελλήνων, του περιβάλλοντος και την προστασία του καταναλωτή.
Οι ακατάλληλες για κολύμπι παραλίες σύμφωνα με την έρευνα του ΠΑΚΟΕ στη Μαγνησία:
Καλά Νερά – Θέση έμπροσθεν ξενοδοχείου “Πήγασος”
Κάτω Λεχώνια, περιοχή Καλαμιές
Βόλος, δίπλα από το πάρκο του Αναύρου
Πευκάκια – Είσοδος παραλίας Graceland
Αλυκές Βόλου – Παραλία πλαζ, γωνία Ηρώων Πολυτεχνείου & Ίθμωνος
Αλυκές Βόλου, παραλία, ουζερί “Λουκάντα”, οδός Η. Πολυτεχνείου
Αλυκές Βόλου, παραλία πλαζ Αλυκών, εκκλησία Αγ. Ειρήνη
Αλυκές Βόλου, παραλία έμπροσθεν cafe Άμμος
Παραλία “Χρυσή Ακτή Παναγιάς” στο τέλος
Παραλία “Χρυσή Ακτή Παναγιάς” έμπροσθεν ταβέρνας “Βάιος”
Παραλία “Χρυσή Ακτή Παναγιάς” έμπροσθεν ταβέρνας “ο βράχος”
Νέα Αγχίαλος, έμπροσθεν τσιπουράδικου “Ρεμέτζο”
Νέα Αγχίαλος, έμπροσθεν τσιπουράδικου “το γιούσουρι”
Σήµερα, εξαιτίας της ανθρώπινης δραστηριότητας τόσο το παράκτιο περιβάλλον όσο και ο βυθός υπόκεινται σε συνεχή υποβάθµιση (ρύπανση, µείωση/υποβάθµιση φυσικών πόρων και βιοτόπων), που συχνά δεν είναι ορατή στους µη ειδικούς και γι αυτό µας απασχολεί συνήθως ελάχιστα. «Θαλάσσια ρύπανση είναι η άµεση ή έµµεση προσθήκη από τον άνθρωπο στο θαλάσσιο περιβάλλον (συµπεριλαµ- βανοµένων των εκβολών ποταµών) ουσιών ή ενέργειας, η οποία έχει αρνητικά αποτελέσµατα όπως:
βλάβες στους ζωντανούς οργανισµούς, δυσάρεστες επιδράσεις στην ανθρώπινη υγεία, παρεµπόδιση των θαλάσσιων δραστηριοτήτων, όπως η αλιεία και γενικότερη υποβάθµιση της ποιότητας του θαλασσινού νερού».
H ρύπανση της θάλασσας, όπως είναι λογικό, συγκεντρώνεται κυρίως στις παράκτιες περιοχές, όπου η παρουσία του πληθυσµού είναι αυξηµένη, υπάρχουν βιοµηχανίες και βιοτεχνίες και ασκούνται οι περισσότερες, συνήθως ρυπογόνες, δραστηριότητες. Εκεί, όµως, βρίσκονται και τα περισσότερα οικοσυστήµατα. Αποτέλεσµα είναι η ρύπανση όχι µόνο να δηµιουργεί προβλήµατα ως προς την ποιότητα ζωής και την υγεία των ανθρώπων αλλά να προκαλεί και ανεπανόρθωτη ζηµιά στα οικοσυστήµατα, διαταράσσοντας τη φυσική ισορροπία και δηµιουργώντας τροµερές συνέπειες για το µέλλον ειδών ολόκληρων. Η τεχνολογία αποδεικνύεται ότι όχι µόνο υπηρετεί τον άνθρωπο, όπως είναι και ο στόχος της, αλλά και καταστρέφει το περιβάλλον. Kαι βεβαίως πάλι στην τεχνολογία καταφεύγουµε, για να βρούµε τρόπους αντιµετώπισης της µόλυνσης, κάτι που επιβαρύνει την κοινωνία µε τεράστιο
οικονοµικό κόστος.
ΚΥΡΙΌΤΕΡΕΣ ΠΗΓΈΣ ΡΎΠΑΝΣΗΣ ΤΗΣ ΘΆΛΑΣΣΑΣ
Μεταφορά επικίνδυνων φορτίων – Ανοικτή θάλασσα και Παράκτιες περιοχές Υποθαλάσσιες πυρηνικές δοκιµές και εναπόθεση ραδιενεργών καταλοίπων – Ανοικτή θάλασσα ∆ιακίνηση πετρελαιοειδών – Ανοικτή θάλασσα και Παράκτιες περιοχές Καθαρισµός πετρελαιοκηλίδων – Ανοικτή θάλασσα και – Παράκτιες περιοχές
Τουριστική και εµπορική δραστηριότητα – Παράκτιες περιοχές Εκβολή δικτύων αποχέτευσης και βιοµηχανικών αποβλήτων – Παράκτιες περιοχές Κατάληψη σηµαντικών θαλασσίων εκτάσεων για άλλες δραστηριότητες -Παράκτιες περιοχές Στερεά απορρίµµατα και κατάλοιπα από βιοµηχανική και κατασκευαστική δραστηριότητα – Παράκτι- ες περιοχές Kατασκευαστική δραστηριότητα στη θάλασσα (τούνελ, γέφυρες) – Ανοικτή θάλασσα, Παράκτιες περιοχές Ιχθυοκαλλιέργειες Υπερβολική αλιεία – Παράκτιες περιοχές Θερµική µόλυνση – Ανοικτή θάλασσα, Παράκτιες περιοχές Εκµετάλλευση φυσικών πόρων (π.χ. άντληση πετρελαίου) – Ανοικτή θάλασσα
Από την ατµόσφαιρα-από φυσικά αίτια (π.χ. σεισµοί) – Ανοικτή θάλασσα
ΜΙΚΡΟΒΙΑ SOS
Από τη µια µεριά οι µικροοργανισµοί είναι υπεύθυνοι για πολλές ασθένειες που µεταδίδονται µέσω
των νερών, για την οσµή και τη γεύση του νερού, τη διάβρωση των µετάλλων και για τον ευτροφισµό
των υδάτινων οικοσυστηµάτων. Από την άλλη, είναι υπεύθυνα για την αποικοδόµηση των οργανικών
ουσιών (ρύπων) στα υδάτινα οικοσυστήµατα. Αυτήν την ιδιότητα των µικροοργανισµών εκµεταλλευ-
όµαστε στη διαδικασία της µικροβιολογικής ανάλυσης νερού για την εξέταση του βαθµού µόλυνσης
των υδάτων από λύµατα ή και άλλων ειδών αποβλήτων, δηλαδή γίνεται έλεγχος της καταλληλότητας
του νερού για διάφορες χρήσεις, όπως κολύµβηση, πόση, κτλ.
Η «µικροβιολογική εξέταση του νερού» προϋποθέτει την αποµόνωση και την καταµέτρηση των
µικροοργανισµών που περιέχονται σε ένα δείγµα νερού και συµπεριλαµβάνει και τις τεχνικές που χρη-
σιµοποιούνται για το σκοπό αυτό.
Η ανίχνευση όλων των παθογόνων µικροοργανισµών στο νερό είναι πρακτικά αδύνατη, για τον
απλούστερο λόγο ότι το νερό µπορεί να περιέχει ένα τεράστιο ποσοστό αυτών των µικροοργανι-
σµών και θα χρειαστεί απαγορευτικά µεγάλος χρόνος, όγκος των δειγµάτων του νερού προς ανάλυ-
ση και κόστος. Σε περίπτωση µόλυνσης των επιφανειακών υδάτων η παρακολούθηση των «µικροβια-
κών δεικτών» διευκολύνει πολύ και επιταχύνει την εκτίµηση των παραγόντων κινδύνου για την υγεία
των καταναλωτών.
Ο πιο σπουδαίος βιολογικός δείκτης για τον έλεγχο υγιεινής και της ρύπανσης του νερού είναι η
παρουσία των βακτηρίων της οικογένειας των Κολοβακτηριοειδών – Coliform bacteria. Αποτελούν
αδιάψευστο µάρτυρα κοπρανώδους µόλυνσης του νερού και κατά συνέπεια της συνύπαρξης και παθο-
γόνων µικροβίων. Συγκεκριµένα, για τον εντοπισµό του βαθµού κοπρανώδους ή παθογόνου δυναµι-
κού χρησιµοποιούνται µικροοργανισµοί που χαρακτηρίζονται ως δείκτες µόλυνσης.
KΟΛΟΒΑΚΤΗΡΙΔΙΑ
Η παρουσία τους στο νερό αποτελεί σαφή ένδειξη κοπρικής επιµόλυνσης, χωρίς όµως να καθι-
στά το νερό υγειονοµικά επικίνδυνο εάν δεν έχει ανιχνευθεί και η παρουσία συγκεκριµένων παθογό-
νων παραγόντων.
ΕΝΤΕΡΟΚΟΚΚΟΙ (Enterococcus sp.) όπου είναι οι πλέον επικίνδυνοι.
Προκαλούν:
1) Ουρολοιµώξεις, συνήθως µετά από κάθε καθετηριασµούς,
2) Μικροβιαιµία-ενδοκαρδίτιδα (τόσο σε προσθετικές, όσο και σε ακέραιες βαλβίδες). Πύλες εισό-
δου: ουροποιητικό, ενδοκοιλιακές ή πυελικές σηπτικές περιοχές, τραύµατα, εγκαύµατα, κατακλισεις,
διαβητικά έλκη κλπ.
3) Ενδοκοιλιακές και πυελικές λοιµώξεις. Σπανιότερα λοιµώξεις τραυµάτων, εγκαυµάτων, µηνιγ-
γίτιδα και νεογνική σήψη.
4) Αντιµετωπίζονται µε συνδυασµό πενικιλίνης µε αµινογλυκοσίδη. Χορήγηση βανκοµυκίνης (ή τεϊ-
κοπλανίνης) µονάχα σε αλλεργία ή σε υψηλού βαθµού αντοχή.
ΠΡΟΈΛΕΥΣΗ ΜΙΚΡΟΟΡΓΑΝΙΣΜΏΝ ΣΤΑ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΆ ΝΕΡΆ
Οι µικροοργανισµοί στο νερό µπορούν να προέλθουν από τον εντερικό σωλήνα των ανθρώπων και
των θερµόαιµων ζώων. Οι ανθρώπινες πηγές µόλυνσης περιλαµβάνουν µη ορθά λειτουργούντες σηπτι-
κούς βόθρους, διαρροές αγωγών αποχέτευσης, εγκαταστάσεις επεξεργασίας λυµάτων, απορρίµµατα
σκαφών, «ατυχήµατα» κατά τη διάρκεια της κολύµβησης και αστικά όµβρια ύδατα απορροής. Στις αστι-
κές λεκάνες απορροής, οι βακτηριακοί δείκτες κοπρανώδους επιµόλυνσης σχετίζονται σηµαντικά µε
την πυκνότητα των ανθρώπων. Πηγές µόλυνσης ζωικής προέλευσης αποτελούν η χρήση κοπριάς στη
γη και η διαβίωση ζώων στην απορροή ή σε ρέµατα, τα απορρίµµατα εκτρεφόµενων ζώων που διατί-
θενται ακατάλληλα, τα κατοικίδια ζώα (σκύλοι, γάτες), τα άγρια ζώα (ελάφια, άλκες, ρακούν, κλπ.) και
τα πουλιά (χήνες, περιστέρια, πάπιες, γλάροι, κ.λπ.)
Κίνδυνοι για την ανθρώπινη υγεία
Περισσότεροι παθογόνοι µικροοργανισµοί ανά µονάδα όγκου νερού σηµαίνουν µεγαλύτερη παθο-
γένεια, δηλαδή µεγαλύτερη πιθανότητα εισόδου των µικροοργανισµών στο σώµα του ανθρώπου κατά
τις διάφορες χρήσεις του και πρόκλησης ασθενειών.
Επιτρεπόμενα όρια: αριθμός cfu/100ml νερού, σύμφωνα με την Οδηγία 2006/7/Ε.Κ. για την
Ποιότητά των υδάτων κολύμβησης (ΚΥΑ Η.Π. 8600/416/Ε 103 (ΦΕΚ 356/Β/26.02.2009) και ΥΑ
46399/1357/1986.
E. Coli:250 cfu/100ml
Εντερόκοκκοι: 100 cfu/100ml
Πηγή: thenewspaper.gr
