Μια ερώτηση που το δικό μου μυαλό το τελευταίο διάστημα μετά από πολύ σκέψη με οδήγησε στο ΝΑΙ …υπάρχει ποιοτική διαφορά και όχι μόνο. Δεν είμαι ειδική, έχουμε αρκετούς ειδικούς που από το πρωί μέχρι αργά το βράδυ μας γαλβανίζουν το κεφάλι με τα ίδια και τα ίδια. Ας ξεκινήσω από αυτό που έγινε με την Κολχικίνη το προηγούμενο Σ/Κ. Μέσα σε ένα 24ώρο και συγκεκριμένα από το πρωί του Σαββάτου ,όπου στην εκπομπή του Αυτιά η κα Παγώνη μιλάει για την νέα έρευνα όπου συμπερασματικά προτείνει το παραπάνω φάρμακο ώς κατασταλτικό μέσο για την αναχαίτηση των δύσκολων συμπτωμάτων του covid που οδηγούν στις ΜΕΘ και φυσικά στην μείωση των θανάτων. Ξημερώνει η μέρα του Θεού η Δευτέρα και γίνεται ο κακός χαμός στη διάθεση του φαρμάκου. Αναμενόμενο αλλά πάλι φθάσαμε στο άλλο άκρο την υπερβολή. Για να μην το κουράζω στο 1ο απαγορευτικό είχαμε τον κ. Τσιόδρα στην καθημερινή ενημέρωση. Είχε γίνει συνήθεια σαν το tea time των Βρετανών. Σήμερα έχουμε πλειάδα επιστημόνων που άλλοι σε καθημερινή βάση και άλλοι επιλεκτικά μας βομβαρδίζουν με τόσα (μη, δεν πρέπει, όχι,) που έγινε γραφικό. Από την άλλη και οι δημοσιογράφοι κάνοντας ερωτήσεις χιλιοειπωμένες προσπαθούν να βγάλουν την είδηση ,που τις περισσότερες φορές είναι εκτιμήσεις των ρεπορτάζ. Στο 1ο απαγορευτικό ο μειλίχιος και ο συναισθηματικά φορτισμένος λόγος του κ. Τσιόδρα ακουμπούσε στην ψυχή και στο μυαλό των πολιτών που μπροστά στη λαίλαπα ζητούσε από κάπου να πιαστεί. Ο λόγος του δεν τρομοκρατούσε ,δεν είχε τιμωρητική χροιά, αντίθετα με συναίσθηση του βάρους που του αναλογούσε προσπαθούσε να απαντήσει στις εύλογες ερωτήσεις και ανησυχίες όλων μας. Τότε για την ιατρική κοινότητα τα πάντα ήταν καινούργια και έπρεπε να τρέξουν, να μάθουν ,να ζυγίζουν την κάθε κίνηση του ιού. Ξαφνικά μετά τον Νοέμβρη οι ειδικοί έγιναν πολλοί και όπως λέει και η παροιμία :όπου λαλούν πολλοί κοκκόροι αργεί να ξημερώσει. Όλοι τους εξαιρετικοί επιστήμονες προσπαθούν να βάλουν ένα λιθαράκι για να βγούμε μια ώρα πιο γρήγορα από αυτό που συμβαίνει. Σε όλα πρέπει να υπάρχει μέτρο ακόμα και στην ενημέρωση από τους ειδικούς. Άνθρωποι και αυτοί βρισκόμενοι σε στιγμές αδυναμίας, κούρασης αγανάκτησης διολισθαίνουν σε λεκτικά ατοπήματα ,όπως ο γονιός που μαλώνει το παιδί του. Μόνο που και αυτοί αρκετοί στοχοποιημένοι από τον covid γίνονται κουραστικοί. Σαν θεατής αυτής της παράνοιας πλέον δεν μπορώ να ακούσω άλλα αποτρεπτικά όπως ΟΧΙ, SMS,απαγορεύεται να πας εκεί και όλα αυτά που λίγο πολύ τα εμπεδώσαμε. Μήπως είναι η ώρα αντί για την απομόνωση να ψάξουμε να βρούμε τρόπους συμβίωσης με τον ιό…μιας και δεν τον βλέπω να υποχωρεί. Δεν μπορεί να επαναπαυόμαστε σε ημίμετρα που παρά τις διαβεβαιώσεις όλων ότι όλα βαίνουν καλώς η πραγματικότητα είναι να μου επιτρέψει η χάρη τους διαφορετική. Ακόμα και οι πολιτικές αποφάσεις πρέπει κάποια στιγμή να επικεντρωθούν στη συνολική επιστροφή τη καθημερινότητα με προϋποθέσεις και όρους φυσικά .Εάν είναι να ζω κατ’ ευφημισμό για να σωθώ από τον ιό και να πάω από κατάθλιψη επιλέγω το να ζήσω ακόμα και με προϋποθέσεις αλλά όχι αποκλεισμούς. Μη ξεχνάμε ότι από 30/11 φθάνουμε Φλεβάρη και βλέπουμε. Σαν μην έφτανε η κανονική μορφή του ιού τώρα έχουμε και την μετάλλαξη. Τρεις λένε της Βρετανίας, της Αφρικής, της Βραζιλίας .Τον πρώτο τον ξεψάχνισαν και είναι περισσότερο μεταδοτικός οι άλλοι είναι στη ουρά περιμένουν… Με το φτωχό μου το μυαλό δεν βλέπω να μας βαρέθηκε ο ιός ενώ εμείς …
Γράφει Μαλίτα Κατερίνα.
COMMENTS