Ανάμεσα στους μύθους είναι κι αυτός της αδελφής του Μ. Αλεξάνδρου, της Θεσσαλονίκης, που μεταμορφώθηκε σε Γοργόνα γιατί από λάθος ή άγνοια πέταξε το «αθάνατο νερό» που ο αδελφός της με κόπους και κινδύνους είχε αποκτήσει για να εξασφαλίσει την αθανασία.
Όταν κατάλαβε το σφάλμα της, και φοβούμενη την οργή του διάσημου αδελφού της, απαρηγόρητη παρακαλούσε: «Θεέ μου, δεν θέλω να πιστέψω πως μια μέρα θα πεθάνει ο αδελφός μου. Άφησε με να ζω με την ελπίδα πως κι αν πεθάνει, πάλι θα τον ξαναφέρεις στον κόσμο».
Η παράκλησή της εισακούσθηκε και η βασιλοπούλα έγινε από τη μέση και κάτω ψάρι και πήδηξε στη θάλασσα. Έγινε Γοργόνα!! Από τότε γυρίζει πάντα στη θάλασσα και άμα δει κανένα καράβι τρέχει και ρωτάει τους ναυτικούς για την τύχη του διάσημου αδελφού της.
To Κοινό των Θεσσαλών (Αιολική διάλεκτος: Κοινόν τοῦν Πετθαλοῦν, Αττική: Κοινόν τῶν Θετταλῶν, Κοινή: Κοινόν τῶν Θεσσαλῶν)
Ήταν μια συμπολιτεία, συνασπισμός, που συστάθηκε σύμφωνα με τον Meyer το 363π.χ με τον Beloch 367 π.χ.
Μέλη της όλες οι Θεσσαλικές πόλεις πλην των Φερρών ,οι οποίες ανεξαρτοποιήθηκαν με Ταγό των Αλέξανδρο.
Πρωτεύουσα του Κοινού των Θετταλών ήταν η Λάρισα και το διοικητικό οργανόγραμμα ήταν:
Ο Αρχων :Η κορυφή της μεραρχίας οι πολέμαρχοι με συμμετοχή 4 μελώνοι ίππαρχοι με άλλα 4 μέλη, και οι πέζαρχοι με 16-20 μέλη.
Ο Αρχων εκλεγόταν από τον Θεσσαλικό λαό και οι συνεδριάσεις του αφορούσε την εξωτερική πολιτική, τη κήρυξη πολέμων ή σύναψη ειρήνης.
Ο Τύραννος των Φερών Αλέξανδρος δολοφονήθηκε ,ο Τεισίφονας ο νέος τύραννος συνέχισε την βάρβαρη τυραννία του προκατόχου του, με απειλητικές διαθέσεις εναντίον των υπολοίπων.
Από την άλλη οι Αλευάδες οι ευγενείς της Λάρισας εκτιμώντας την κατάσταση και το αξιόμαχο των στρατιωτικών σωμάτων για αναχαίτηση εξεγέρσεων ,ζήτησε την βοήθεια του Βασιλιά της Μακεδονίας Φίλιππο.
Ο Φίλιππος πράγματι ανταποκρίθηκε και κατέπνιξε οποιαδήποτε εστία εξέγερσης.
Ο Τυρναβίτης Ιστορικός Αξενίδης Θεόδωρος σημειώνει:
«Εις τόν Θεσσαλικόν λαόν άνεπτύχθη ευθύς άμέσως ίσχυρότατον ρεϋμα συμπάθειας πρός τόν Φίλιππον,
τό όποιον διετρήθη καί μετά ταϋτα πρός τούς διαδεχθέντας αύτόν εις τήν βασιλικήν άρχήν τής Μακεδονίας Διότι όντος ό Φίλιππος είχε έφαρμόσει τότε εις τήν Θεσσαλίαν εύκρινώς δημοφιλή πολιτικήν, καταπολεμών τούς ισχυρούς καί δυνάστας εις τάς διαφόρους πόλεις καί περιποιούμενος παντιοτρόπως τάς δεινοπαθού-σας λαϊκάς τάξεις, ύπό των όποιων δικαίως διά τοΰτο έχαιρετίσθη ώς έλευθερωτής».
Μια νέα διαμάχη το 354 π.χ ξέσπασε διαμάχη για ακόμη μία φορά ανάμεσα στην Λάρισα και τις Φερρές ενώ η πόλεις Φάρσαλος και Πελινναίον είχαν μπλεχτεί σε ένα αιματηρό πόλεμο.
Πελιναίον :Η Πέλιννα ήταν αρχαία πόλη της Εστιαιώτιδας στην νοτιοδυτική Θεσσαλία, κοντά στην όχθη του Πηνειού ποταμού. Άκμασε κυρίως κατά την ελληνιστική περίοδο, και κατά τους βυζαντινούς χρόνους η περιοχή έγινε γνωστή ως Γαρδίκι ή Παλαιογαρδίκι. Η πόλη βρισκόταν σε λόφο, κοντά στο Πελινναίο όρος της Θεσσαλίας, και είναι πιθανό πως στην πόλη υπήρχε θέατρο, βάσει των αρχαιολογικών ερευνών που έγιναν το και υποδηλώνουν κάτι τέτοιο. Από την πόλη κατάγονταν οι ολυμπιονίκες Φρικίας και Ιπποκλέας, πατέρας και γιος αντίστοιχα. Γειτονικές πόλεις κατά την αρχαιότητα ήταν η Τρίκκη -σημερινά Τρίκαλα- και η Φαρκαδόνα, με την Πέλιννα να βρίσκεται ανάμεσα τους.
Οι Λαρισαίοι Αλευάδες για μια ακόμα φορά ζήτησαν την βοήθεια του βασίλειά της Μακεδονίας Φίλιππου ,και από την άλλη οι Φερραίοι την βοήθεια του στρατηγού των Φωκέων τον Ονόμαρχο και το Χάρη με τα πλοία του..
Μετά την προσωρινή νίκη του Ονόμαχου την επόμενη χρονιά το 353 π.χ μια νέα πολεμική σύρραξη ανάμεσα στους Μακεδόνες με τους Θεσσαλούς 20.000 άνδρες πεζικό και 3.000 ιππείς και Φωκαείς με τους Αθηναίους στο Κρόκιο πεδίο ή αλλιώς Κροκοπέδιο ανέδειξε νικητή τον Φίλιππο.
Λέγεται ότι ο Φίλιππος έστειλε τους άνδρες του στη μάχη φορώντας στεφάνι δάφνης.
Μετά τη μάχη ο Φίλιππος που αναδείχθηκε νικητής παρουσιάστηκε ως νικητής ενάντια της ιεροσυλίας των Φωκαέων και έγινε άρχοντας της Θεσσαλίας.
Η παραπάνω νίκη συνοδεύτηκε από την γέννηση της κόρης του και ετεροθαλή αδελφή του Μ.Αλέξανδρου ,με την πέμπτη γυναίκα του ,της Θεσσαλής πριγκίπισσας Νικησίπολης .
Της έδωσε το όνομα Θεσσαλονίκη, από την σύνθεση των λέξεων Θεσσαλών και Νίκη είς ανάμνηση της νίκης των Μακεδόνων και του Κοινού των Θεσσαλών έναντι του τυραννικού καθεστώτος των Φερών και των συμμάχων τους Φωκέων, στο πλαίσιο του Τρίτου Ιερού Πολέμου.
Ο Φίλιππος αφήσε την πόλη των Φερρών να επιλέξει ανάμεσα στην αυτονομία της ή την ένταξή της στο θεσσαλικό Κοινό.
Καταστρέφει την Τρίκκη και τη Φαρκαδόνα που βρισκόταν σε πόλεμο με την Πέλιννα, ενώ την ίδια περίοδο καταλύεται και η τυραννίδα στην Κραννώνα.
Αποσπά από το θεσσαλικό Κοινό την Περ(ρ)αιβία και τη Μαγνησία, κάνοντας ανεξάρτητους συμμάχους εγκαθιστά μακεδονικές φρουρές στις Παγασές και σε οχυρές θέσεις στη Μαγνησία, και στέλνει Μακεδόνες αποίκους στους Γόμφους, που έγινε πόλη ανεξάρτητη με το όνομα Φιλιππόπολις.
Οι ιστορικοί όπως ο Busolt και άλλοι υποστηρίζουν ότι καθιέρωσε ένα ολιγαρχικό σύστημα με το όνομα δεκαρχία,
Αλλοι όπως ο Beloch και ο Meyer υποθέτουν ότι επανάφερε το διοικητικό σύστημα της τετραρχίας.
Το μόνο σίγουρο ήταν ότι οι προϊστάμενοι των Θεσσαλικών πόλεων ήταν καθοδηγούμενοι από τον Φίλιππο.
Οι Θεσσαλοί τον βοήθησαν στα επεκτατικά σχέδια που ήταν η καθυπόταξη της Νοτίου Ελλάδος.
Οι Θεσσαλοί ήταν αρωγοί και στις μάχες του Μεγάλου Αλέξανδρου στον Γρανικό, Ισσό Γαυγάμηλα.
Μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου οι Θεσσαλοί εναντιώθηκαν κατά των Μακεδόνων…
