Σε περιόδους καύσωνα τα χρόνια πριν τα κλιματιστικά η ανάγκη για δροσιά έκανε τον Δήμο να βγάζει το απόγευμα την καταβρεχτήρα. Ένα βυτιοφόρο φορτηγό με ειδικό εξοπλισμό στο πίσω μέρος που με ελαφρά πίεση έβρεχε με μικρή ταχύτητα όλο το μήκος του δρόμου για να ανακουφίσει τους δημότες που υπέφεραν από τον καύσωνα. Ήταν μια εικόνα δροσιάς από μόνο του και ψυχολογική ανακούφιση.
Ήταν η φροντίδα του Δήμου και της Κοινότητας σε ημέρες καύσωνα. Αλλά η χρήση του καταβρεχτήρα η όπως αλλιώς λεγόταν ήταν αρχικά για να μειωθεί η σκόνη από τους χωματόδρομους ακόμα και στο κέντρο των πόλεων και σε όλα τα χωριά μέχρι το 1985 περίπου. Ακόμα και επαρχιακοί δρόμοι έπρεπε να βρέχονται συχνά για να είναι ασφαλής χωρίς σύννεφα σκόνης πίσω από κάθε τροχοφόρο.
Η καταβρεχτήρα με τα χρόνια αποσύρθηκε με την ασφαλτόστρωση σε όλους τους δρόμους και τα τελευταία χρόνια και μέσα στα χωριά μας. Την δεκαετία ου 90 έγιναν πολλές συζητήσεις μελέτες και αναφορές ότι το μέτρο ήταν ασύμφορο και άσκοπο γιατί το νερό εξατμίζονται μέσα σε λίγα λεπτά ακόμη και στον χωμάτινο δρόμο. Πολύ πιο άσκοπο στον ασφαλτοτάπητα που έκαιγε στους 60 βαθμούς το καλοκαίρι…
Επιπλέον θεωρήθηκε σπάταλη νερού χωρίς κανένα νόημα μιας και τα αποθέματα νερού μειώνονται δραματικά. Για όσους το έζησαν σαν μέτρο ήταν μια ωραία εικόνα και μια ευκαιρία για τον Δήμαρχο να δείξει το ενδιαφέρον του για τους δημότες ψηφοφόρους του. Αντιθέτως δεχόταν τα παράπονα του Ζήκου όταν δεν κατάβρεχε και η σκόνη ήταν ανυπόφορη.
Οι ειδικές υδροφόρες υπάρχουν ακόμη στα αμαξοστάσιο πολλών Δήμων και του Δήμου Τυρνάβου που πλέον χρησιμοποιείται σαν πυροσβεστικό για ώρα ανάγκης η για εργασίες πλύσης δρόμων. Λίγες παρέες πλέον κάθονται τα απογεύματα στα πεζοδρόμια για να περιμένουν την καταβρεχτήρα ενώ οι πιο πολλοί κλείνονται μέσα με τα κλιματιστικά.
Δήμαρχε δεν καταβρέχεις..
