HomeΙΣΤΟΡΙΑ

Τα Γεγονότα της Γενοκτονίας των Αρμενίων

Τα Γεγονότα της Γενοκτονίας των Αρμενίων

1828 – Οι Αρμένιοι Τον 19ο Αιώνα
Η αυγή του 19ου αιώνα βρίσκει την Αρμενία μοιρασμένη μεταξύ δύο μεγάλων δυνάμεων της Μέσης Ανατολής, της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της Περσικής Αυτοκρατορίας. Και ενώ to 1828 η Ρωσία κατακτά από την Περσία το μικρότερο τμήμα της ανατολικής Αρμενίας, η δυτική Αρμενία παραμένει υπό Οθωμανική κατοχή.

Μέσα 19ου Αιώνα
Η Ανάδειξη Του Αρμενικού Ζητήματος
Οι φιλελεύθερες ιδέες της Δυτικής Ευρώπης εμπνέουν και συμβάλλουν στην εθνική αφύπνιση των υπόδουλων λαών της Βαλκανικής που, ο ένας μετά τον άλλον, ανακτούν την ανεξαρτησία τους. Από την άλλη, η καταπίεση των Αρμενίων της Ανατολίας είναι αφόρητη. Ήδη αναδύεται το αποκαλούμενο Αρμενικό Ζήτημα – ως μέρος του ευρύτερου Ανατολικού Ζητήματος – από τις Ευρωπαϊκές δυνάμεις, στις σχέσεις τους με το Μεγάλο Ασθενή, την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

1877 – 1878  Οι Συνέπειες Του Ρωσο-Τουρκικού Πολέμου
Μετά τον Ρωσο-Τουρκικό πόλεμο του 1877-78, στον οποίο συμμετείχαν οι Αρμένιοι της Ρωσοκρατούμενης Αρμενίας, η Ρωσία, με τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, επέβαλε μεταρρυθμίσεις υπέρ των Αρμενίων υπηκόων του Σουλτάνου, και εγγυήσεις για την προστασία τους έναντι των Κούρδων. Η ρήτρα αυτή κατέστη ηπιότερη στο Συνέδριο του Βερολίνου, αλλά το ‘Αρμενικό Ζήτημα’ παρέμεινε ως θέμα στη διεθνή πολιτική, με τη Μεγάλη Βρετανία στο ρόλο του προστάτη της Τουρκίας, μέχρι το τέλος του αιώνα.

Τέλη 19ου Αιώνα – Η Νέα Πολιτική Της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας

Οι Αρμένιοι της Κωνσταντινούπολης κυρίως, αρχικά επωφελούνται από τις μεταρρυθμίσεις και τις ελευθερίες που αναγκάζεται να παραχωρήσει η Υψηλή Πύλη, γνωστές ως Τανζιμάτ. Τα δικαιώματα αυτά όμως, είναι άγνωστα στους Αρμενίους της Ανατολίας, που στενάζουν κάτω απ’ τον τουρκικό ζυγό. Η δε Οθωμανική Αυτοκρατορία, έχοντας χάσει τα περισσότερα εδάφη της στα Βαλκάνια, φοβάται πως θα χάσει και τη Δυτική Αρμενία. Ήδη αρχίζει να διαμορφώνεται μια νέα κρατική αντίληψη, για οριστική επίλυση του Αρμενικού Ζητήματος, με τον ολοκληρωτικό αφανισμό των Αρμενίων από την ιστορική τους πατρίδα των 3000 και πλέον χρόνων…

 

1895 – 1896 –  Οι Σφαγές Του Αμπντούλ Χαμίτ

Στα χρόνια του σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ οι σφαγές ήταν συνηθισμένο φαινόμενο. Το 1895, ενώ αναγκάστηκε να υποσχεθεί στη Βρετανία, τη Γαλλία, και τη Ρωσία ότι θα προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις, μεγάλης κλίμακας, έγιναν σφαγές σε αρμενικές επαρχίες. Το 1896 νέες σφαγές ξέσπασαν στην πρωτεύουσα και την Κιλικία.

Αρχές 20ου Αιώνα – Η Κατάληψη Της Εξουσίας Από Τους Νεότουρκους

Μετά την κατάληψη της εξουσίας από τους Νεότουρκους, η “οριστική λύση” του Αρμενικού Ζητήματος παίρνει συγκεκριμένη μορφή. Επωφελούμενοι από τις ευνοϊκές συνθήκες που διαμορφώθηκαν κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, οι Νεότουρκοι σχεδιάζουν και θέτουν σε εφαρμογή το σχέδιο εξόντωσης του Αρμενικού λαού, στο διάστημα 1915 – 1917. Έτσι πιστεύουν ότι θα εξασφαλισθεί η ομοιογένεια του πληθυσμού της Αυτοκρατορίας, ο εκτουρκισμός της και θα υλοποιηθεί το όραμα του παντουρκισμού.

1915 –  Σχεδιασμός Του Αποτρόπαιου Εγκλήματος

Τρία μέλη της κυβέρνησης, ο Μεχμέτ Ταλαάτ, Υπουργός Εσωτερικών το 1915 και Πρωθυπουργός το 1917, ο Ισμαϊλ Ενβέρ, Υπουργός Πολέμου, και ο Αχμέτ Τζεμάλ, Υπουργός Ναυτικών και στρατιωτικός διοικητής της Συρίας, συνιστούν την τριανδρία που ελέγχει την κυβέρνηση και είναι ο ιθύνων νους της γενοκτονίας. Τις υπογραφές τους φέρουν οι εντολές που αποστέλλονται στους διοικητές των επαρχιών της Αυτοκρατορίας, για τον ξεριζωμό των Αρμενίων. Παράλληλα, δημιουργείται μία νέα μυστική οργάνωση, η Ειδική Οργάνωση, που στελεχώνεται με παραστρατιωτικούς και κατάδικους, στους οποίους και ανατίθεται η αποστολή της μαζικής σφαγής των Αρμενίων που θα εκτοπίζονταν από τις εστίες τους.

1915 – 1917 – Η Αρμενική Γενοκτονία

Στις 24 Απριλίου 1915, συλλαμβάνονται στην Κωνσταντινούπολη και εκτελούνται εκατοντάδες Αρμένιοι διανοούμενοι: στόχος να παραμείνει ο Αρμενικός λαός χωρίς πνευματική ηγεσία, χωρίς καθοδήγηση. Στις αρμενικές επαρχίες της Ανατολίας, στρατολογούνται, αφοπλίζονται και στη συνέχεια εκτελούνται όλοι οι άρρενες Αρμένιοι ηλικίας 15 – 62 ετών. Ανυπεράσπιστοι άμαχοι, γυναίκες, γέροι και παιδιά, εκδιώκονται βιαίως από τις πατρογονικές τους εστίες και οδηγούνται μαζικά προς τις αφιλόξενες ερήμους της Συρίας… το Ντερ-ελ-Ζορ… Καθ’ οδόν, δέχονται τις επιθέσεις του τακτικού στρατού αλλά και των ατάκτων και των Κούρδων νομάδων. Σφαγές, βιασμοί, δολοφονίες, αρπαγές παιδιών, ληστείες… Ελάχιστοι επιβιώνουν…

Ο Απόηχος Της Γενοκτονίας – Η Γέννηση Της Αρμενικής Διασποράς

Πάνω από 1,5 εκατομμύρια Αρμένιοι, δηλαδή το 80% του Αρμενικού πληθυσμού της Δυτικής Αρμενίας, χάθηκε στην πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα… Ένας μικρός, σχετικά, αριθμός επιζώντων βρήκε καταφύγιο στις γειτονικές χώρες -μεταξύ αυτών και στην Ελλάδα – συγκροτώντας σταδιακά τη μεγάλη Αρμενική Διασπορά. Στις επαρχίες της Δυτικής Αρμενίας, που εντάσσονται στο νεοσυσταθέν Τουρκικό κράτος, μόνον τα ερείπια της πλούσιας αρμενικής αρχιτεκτονικής κληρονομιάς θυμίζουν πλέον την τρισχιλιετή παρουσία των γηγενών Αρμενίων…

Πηγή