Τα Διαδημοτικά Σφαγεία περιοχής Τυρνάβου ιδρύθηκαν το 1996 με μετοχικό κεφάλαιο 10.000.000 δρχ. του οποίου από 5% είχαν οι Δήμοι Τυρνάβου και Αμπελώνος και 90% το Συμβούλιο Περιοχής.
Με την κατάργηση του Συμβουλίου Περιοχής και το νόμο «Καποδίστριας», η μετοχική σύνθεση αλλάζει. Ο Δήμος Τυρνάβου κατέχει πλέον το 54,57%, ο Δήμος Αμπελώνα το 36,20% και ο Δήμος Γιάννουλης το 9,23%.
Το 2002 ολοκληρώνεται η κατασκευή Σφαγείων τριών γραμμών στην περιοχή «Ασμάκι» Τυρνάβου και αρχίζει η λειτουργία τους. Το αρχικό κόστος επένδυσης ανέρχεται σε 910.000. Τα 456.000 ευρώ προέρχονται από Ευρωπαϊκά Προγράμματα, τα 227.000 ευρώ από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και τα 227.000 ευρώ από τη συνεισφορά των Δήμων που συμμετείχαν. Το κόστος της επένδυσης ξεπέρασε τον αρχικό προϋπολογισμό και οι επιπλέον δαπάνες βάρυναν εξ ολοκλήρου την επιχείρηση, δηλαδή τους Δήμους που κάλυψαν την αύξηση κεφαλαίου της.
Το 2008 αποφασίζεται νέα επένδυση για τη «βελτίωση – συμπλήρωση της υποδομής και επέκταση στις εγκαταστάσεις προστασίας του περιβάλλοντος», που αφορούσε κύρια στην εγκατάσταση RETERING, για την καύση των υπολειμμάτων του Σφαγείου.
Η νέα επένδυση ανέρχεται στο ποσόν του 1.900.000 ευρώ και χρηματοδοτείται μέσω των Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων κατά 930.000 ευρώ, ενώ η επιχείρηση των Σφαγείων παίρνει δάνειο ποσού 495.000 ευρώ για να καλύψει τη συμμετοχή της και ο Δήμος Τυρνάβου παίρνει επίσης δάνειο ύψους 260.000 ευρώ για να εξασφαλίσει και αυτός τη δική του συμμετοχή, δάνειο το οποίο αποπλήρωσε ο Δήμος.
Η επένδυση ξεπερνά τον προϋπολογισμό και η σύμβαση που υπογράφεται το 2008 έχει ύψος 2.142.000 ευρώ πλέον ΦΠΑ, ενώ υπογράφεται και νέα συμπληρωματική σύμβαση το 2010 ύψους 230.000 ευρώ πλέον ΦΠΑ. Οι νέες συμβάσεις διαμορφώνουν νέες δανειακές ανάγκες στην επιχείρηση, όπως και υποχρεώσεις προς τον εργολάβο – κατασκευαστή.
Το 2011 η μετοχική σύνθεση αλλάζει και πάλι μετά το νέο νομοθετικό πλαίσιο για την τοπική αυτοδιοίκηση («Καλλικράτης») και ο ενιαίος πλέον Δήμος Τυρνάβου κατέχει το 90,78% της επιχείρησης και ο Δήμος Λαρισαίων το 9,22%. Οι δανειακές απαιτήσεις προς την επιχείρηση ανέρχονται πλέον στο ποσό των 407.000 ευρώ προς την Τράπεζα Πειραιώς και 280.000 ευρώ προς την πρώην Αγροτική Τράπεζα. Επίσης ο Δήμος Τυρνάβου και ο Δήμος Λαρισαίων ευθύνονται απέναντι στις Τράπεζες – Δανειστές αλληλέγγυα και για ολόκληρο το ποσόν ο καθένας ως εγγυητές των δανειακών υποχρεώσεων.
Σημαντικό επίσης και το χρέος της επιχείρησης προς τον κατασκευαστή, ο οποίος είχε προχωρήσει σε ένδικα μέσα εναντίον της επιχείρησης και προσωπικά του τότε προέδρου της διεκδικώντας το ποσόν των 250.000 δεσμεύοντας μάλιστα την προσωπική του περιουσία. Ποσό 120.000 ευρώ από την υποχρέωση προς τον εργολάβο-κατασκευαστή εξοφλείται τον Φεβρουάριο και Μάιο του 2014 από τον τότε Δ.Σ. των Σφαγείων.
Το 2015 είναι μια κομβική χρονιά για την επιχείρηση. Η αποχώρηση ενός βασικού πελάτη από τα Σφαγεία και οι απώλειες ζωικού κεφαλαίου λόγω του καταρροϊκού πυρετού, ρίχνουν τον τζίρο της επιχείρησης. Μια μικρή ανάκαμψη την επόμενη χρονιά δεν έχει συνέχεια το 2017, με αποτέλεσμα ο τζίρος να κινείται σε επίπεδα που δεν καλύπτουν παρά σε ποσοστό 2/3 περίπου τη βιωσιμότητα της επιχείρησης. Παρά τις προσπάθειες και τις επιμέρους ρυθμίσεις η τράπεζα προέβη σε μονομερή εξόφληση του δανείου των 405.000 ευρώ κατάσχοντας ουσιαστικά λογαριασμό του Δήμου Τυρνάβου. Σήμερα η επιχείρηση βρίσκεται σε καθεστώς λογιστικής εκκαθάρισης και αναμένεται το αποτέλεσμα αυτής σύντομα.
Ο δήμαρχος Τυρνάβου Γιάννης Κόκουρας απευθύνθηκε σε έμπειρο παλιό αυτοδιοικητικό για να αναλάβει την προεδρία της εταιρείας και να διαχειριστεί το δύσκολο πρόβλημα της υπερχρέωσης. Σύμφωνα με πληροφορίες μας η πρόταση του έγινε αποδεκτή και αναμένονται ανακοινώσεις.
