Ο συνδικαλισμός είναι ριζοσπαστικό ρεύμα στο εργατικό κίνημα.
Ο όρος συνδικαλισμός έχει αρχαιοελληνική προέλευση από το “συνδικάτο” που σημαίνει συνήγορος, υπερασπιστής. Η έννοια της συνδικαλιστικής επανάστασης ή του επαναστατικού συνδικαλισμού εμφανίστηκε στα γαλλικά σοσιαλιστικά περιοδικά το 1903 όταν η γαλλική Γενική Συνομοσπονδία Εργασίας (Confederation générale du travail, CGT) χρησιμοποίησε τον όρο για να περιγράψει το νόημα του συνδικαλισμού. Ο Λάρι Πέτερσον δίνει έναν πιο περιοριστικό ορισμό του συνδικαλισμού βάσει μερικών κριτηρίων:
Διαφωνία με τα πολιτικά κόμματα.
Η γενική απεργία ως το υπέρτατο επαναστατικό όπλο.
Αντικατάσταση του κράτους από μια “ομοσπονδιακή, οικονομική οργάνωση της κοινωνίας”.
Καθιέρωση των συνδικάτων ως τα βασικά δομικά στοιχεία μιας μετα-καπιταλιστικής κοινωνίας.
Ιστορικά το πρώτο σωματείο ιδρύθηκε το 1879 στην Σύρο με την ονομασία Αδελφικός σύνδεσμος ξυλουργών.
Αξίζει εδώ να πούμε ότι και η πρώτη σημαντική κινητοποίηση εργατών έλαβε χώρα στην Σύρο στις 17 Δεκεμβρίου του 1878 και αφορούσε στους εργάτες στα ναυπηγεία Σύρου.
Στις αρχές του νέου αιώνα σημαντικές κινητοποιήσεις σε πολλούς κλάδους και πολλές πόλεις πραγματοποιούνται και δημιουργούνται σωματεία και δευτεροβάθμιες οργανώσεις, με κομβικό σημείο το άρθρο 11 του Συντάγματος δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι και το Νόμο 281/1914 νομοθετική κατοχύρωση των δικαιωμάτων των συνδικαλιστικών οργανώσεων.
1918: Με πρωτοβουλία της Φεντερασιόν Θεσσαλονίκης και των Εργατικών Κέντρων Αθήνας και Πειραιά συγκαλείται πανελλαδική συνδιάσκεψη των συνδικαλιστικών οργανώσεων για τη δημιουργία εθνικού κέντρου.
2021: Η πανδημία που από τον Δεκέμβριο του 2019 άρχισε να κάνει αισθητή την απειλητική παρουσία της, δημιούργησε παγκόσμιους κραδασμούς σε όλα τα επίπεδα, κυρίως όμως ήταν πλέον ορατή η απειλή για την ανθρώπινη ζωή.
Το εμβόλιο στις αρχές του 2021 τέθηκε στη διάθεση του πληθυσμού , παγκοσμίως.
Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε πολλούς λόγους της ωφελιμότητας του εμβολιασμού εάν και δεν διεκδικούμε το ρόλο του γιατρού ούτε της επιστημονικής του κατάρτησης.
Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε πολλές ,κάποιες όχι αναίτιες ,απόψεις αυτών που φοβούνται τον εμβολιασμό .
Νομίζουμε όμως για αυτή την μερίδα ανθρώπων που αντιτίθεται στον εμβολιασμό ,ορμώμενοι από κίνητρα διαφορετικά του φόβου ,δεν χρειάζεται να αναφερθούμε.
Δεν τους απαξιώνουμε αλλά είναι ανώφελο να προσπαθούμε να επικοινωνήσουμε τις απόψεις μας .Είμαστε σαν δύο παράλληλες γραμμές που δεν πρόκειται να βρουν κοινό σημείο επαφής .
Στην τελευταία κατηγορία ανήκουν και άνθρωποι που εργάζονται στο χώρο υγείας .
Εάν το μεταφέρουμε σωστ ,7.000 άνθρωποι, στο παραπάνω χώρο είναι αρνητές του εμβολιασμο., ο αριθμός όπως διατυπώθηκε από τον πρόεδρο της ΠΟΕΔΗΝ.
Ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων Δημοσίων Νοσοκομείων, που είναι προσκεκλημένος όλων των εκπομπών στην τηλεόραση, εστιάζει στο γεγονός ότι οι άνθρωποι που τέθηκαν σε αναστολή δεν έχουν πλέον μισθό για να συντηρηθούν και να εκπληρώνουν τις απαιτήσεις της καθημερινότητας.
Ως επιχείρημα αναφέρεται σε άνιση μεταχείριση με άλλους του χώρου που δεν είχαν την ίδια αντιμετώπιση ,τουλάχιστον μέχρι να ολοκληρωθούν οι ΕΔΕ που έχουν συσταθεί.
Έχουμε λοιπόν ένα συνδικαλιστή που προσπαθεί να πείσει στην υπαναχώρηση του κράτους στην απόφαση της αναστολής και ως λύση προτείνει τη προσπάθεια να πεισθούν οι αντιεμβολιαστές που αποτελούν κομμάτι του συνόλου εργαζομένων που εκπροσωπεί. .
Πιστεύει στα αλήθεια κάποιος ότι οι άνθρωποι αυτοί θα μεταπειστούν?
Η θέση στη οποία περιήλθαν ήταν επιλογή τους. Δεν ήταν ξαφνικός θάνατος ,υπήρχε περιθώριο χρόνου να συμμορφωθούν για να διασφαλισθεί η δημόσια υγεία.
Όλα τα φαινόμενα που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας ,πλαστά πιστοποιητικά , αμφιβόλου προέλευσης νομικά έγραφα με τα οποία απαιτούν αποζημιώσεις , συμπεριφορές που δεν τιμούν το ανθρώπινο είδος και μάλιστα στον ευαίσθητο χώρο της εκπαίδευσης ,αποτελούν ένδειξη ότι η θέση των ανθρώπων αυτών δεν αλλάζει.
Το σημαντικότερο όλων είναι η παραβατικές συμπεριφορές των παραπάνω οδηγεί σε δρόμους παρανομίας για να διασφαλίσουν την νομιμότητα που αρνούνται……..τρελό!
Δεν θα πέσουμε στο επίπεδο τους να το χαρακτηρίσουμε προσβλητικά, ενώ οι ίδιοι το κάνουν, είναι ενήλικες και έχουν ευθύνη των πεπραγμένων τους.
Ξεκινήσαμε λοιπόν από το συνδικαλισμό ως απαραίτητο εργατικό κίνημα .
Στην πορεία έχασε τον ανθρωποκεντρικό του ρόλο για το σύνολο μιας ομάδας εργαζομένων που συσπειρώνεται γύρω του και επικεντρώνεται στους λίγους που διαφοροποιούνται.
Αιμορραγούν τα νοσοκομεία ..λένε από αναστολή αυτών των ατόμων ,μα γιατί να είμαστε νοσηλευόμενοι εξαρτώμενοι από άτομα με τέτοια μυαλά και συμπεριφορές στον ευαίσθητο τομέα της υγείας.
Είμαστε στο 2021 με νοοτροπία που μας πάει πίσω..
Καλοί οι επαναστατικοί αγώνες για τα δικαιώματα του λαού αλλά να έχουν ουσία και κυρίως να συμβαδίζουν με την εποχή.
Οι αντιεμβολιαστές ως κομμάτι της ΠΟΕΔΗΝ ,θα πρέπει να διευκολύνουν το έργο του εκπροσώπου τους, ο οποίος είναι εκπρόσωπος όλων και δεν πρέπει να λειτουργεί ως φερέφωνο μόνο της μικρής αυτής μερίδας ανθρώπων.
