Από μικρή έβλεπα κάποιους πίνακες με φθινοπωρινά τοπία που έγραφαν από κάτω «νεκρή φύση»…
Με τρόμαζαν αυτές οι δυο λέξεις!! Ακου νεκρή φύση…πεθαίνει ποτέ η φύση; η φύση ξαποσταίνει για λίγο…ετοιμάζεται να πετάξει «μάτια» και μπουμπούκια την άνοιξη ετοιμάζεται να θρέψει τους καρπούς της και να τους χαρίσει απλόχερα στους ανθρώπους!!
Δεν πεθαίνει η φύση, ρίχνει τα φύλλα της για να σκεπάσει με ένα πορτοκαλοκιτρινο χαλί τις ρίζες της, για να προστατευτεί από τα κρύα και τις παγωνιές του χειμώνα…αυτό το μαλακό χαλί κρατάει σαν σφουγγάρι το νερό της βροχής και σιγά σιγά το πίνει,με τις ρίζες να δουλεύουν ασταμάτητα και αθόρυβα μέσα στη βρεγμένη γη!
Όχι το φθινόπωρο δεν είναι μελαγχολικό,έχει όμορφα χρώματα κίτρινα, κόκκινα, πορτοκαλί, λάδι και καφέ δεν είναι τυχαίο άλλωστε που αυτά τα χρώματα τα λέμε γήινα. Χρώματα και αρώματα πολλά το φθινόπωρο αρκεί να εστιάσουμε σε αυτά λοιπόν!!
Ας δούμε αυτά και ας μη δούμε το γκρίζο ουρανό…ας δούμε το όμορφο χαλί της γης και όχι τα γυμνά κλαδιά των δεντρων!!
Ας μη δούμε τη μελαγχολία του φθινοπώρου αλλά ας προετοιμαστούμε για την αναγέννηση της Άνοιξης!!
Καλό Σαββατοκύριακο φίλοι μου και να θυμάστε ότι τα χρώματα ,η καλή διάθεση,η ομορφιά και η ευτυχία είναι πολύ κοντά μας, είναι μέσα μας!!
Ένα άρθρο της
Γιούλας Τσιγάνη Σιαφαρίκα
