ΑΛΕΠΟΥ ΚΑΙ ΣΚΑΝΤΖΟΧΟΙΡΟΣ «Πολλ’ οίδ’ αλώπηξ, εχίνος δε έν μέγα» Αρχίλοχος 7ος πχ αιώνας
Η Αλεπού ξέρει πολλά και ο Σκαντζόχοιρος ένα και καλό…
Ο Αρχίλοχος ήταν ένας φημισμένος λυρικός ποιητής από την Πάρο που έζησε μεταξύ 680-630 π.Χ., γνωστός για τους σατιρικούς του στίχους.
Ο στίχος για την αλεπού και τον σκαντζόχοιρο έφτασε στις μέρες μας και ερμηνεύεται στη βάση πως κάποιοι άνθρωποι έχουν ικανότητα να ελίσσονται και να εξυπηρετούν πολλούς στόχους όπως οι αλεπούδες, ενώ κάποιοι άλλοι είναι προσηλωμένοι σε έναν σκοπό τον οποίο υπηρετούν, όπως οι σκαντζόχοιροι.
Αυτή την παραβολή έχουν χρησιμοποιήσει διάφοροι στοχαστές κατά καιρούς με προεξέχοντα τον ρωσο-βρετανό πολιτικό διανοητή Isaiah Berlin το 1953, ο οποίος ισχυρίζονταν πως η διάκριση του Έλληνα ποιητή είναι «μια από τις πιο βαθιές διαφορές που διακρίνουν συγγραφείς και στοχαστές, αλλά και τα ανθρώπινα όντα εν γένει».
Στη συλλογιστική του Berlin, ο σκαντζόχοιρος «συνδέει τα πάντα με ένα μεγάλο και κεντρικό όραμα, μια μοναδική, καθολική και οργανωτική αρχή κάτω από την οποία αποκτούν νόημα ό,τι είναι και ό,τι πει». Η αλεπού, από την άλλη, «επιδιώκει πολλούς σκοπούς, συχνά άσχετους μεταξύ τους, ακόμα και αντιφατικούς, που δεν συνδέονται με ηθικές ή αισθητικές αρχές». .
Ο Berlin εφάρμοσε τη θεωρία του στις μεγάλες προσωπικότητες του παρελθόντος: ο Γκαίτε και ο Πούσκιν ήταν αλεπούδες, ο Ντοστογέφσκι και ο Τολστόι ήταν σκαντζόχοιροι.
Ο φιλόσοφος όμως διέγνωσε σύγκρουση στον ίδιο του τον εαυτό: «Μια αλεπού που επιθυμούσε να είναι σκαντζόχοιρος, ένας μοναχικός στοχαστής που διψούσε για κοινωνικότητα».
Η ποιητική αλλά και η φιλοσοφική διάσταση της αλεπούς και του σκαντζόχοιρου απέκτησε και οινική έκφραση με τον Ροδίτη την Αλεπού και το Syrah τον Σκαντζόχοιρο να ξεδιπλώνουν γευστικά τον στοχασμό με τις αντιφάσεις του.
Οίνοι του Αγροτικού Οινοποιητικού Συν/σμού Τυρνάβου με Προστατευόμενη Γεωγραφική Ένδειξη Τύρναβος.
