Μικρό παιδί, γύρω στα έξι, θυμάμαι αχνά σαν ξεθωριασμένη φωτογραφία το πυρετό των προετοιμασιών για τον τρύγο. Στα μάτια ενός παιδιού φαινόταν πανηγύρι, για τους μεγάλους ήταν πολύ δουλειά ,αξημέρωτα όλοι στο πόδι και κούραση. Όταν κατάκοπος ο μπαμπάς μου αργά γύριζε στο σπίτι, με έπαιρνε αγκαλιά και μου απαντούσε σε ότι όλη μέρα μου δημιουργούσε ερωτήματα.
Το υπόγειο του σπιτιού ένας ανεξερεύνητος χώρος για μένα ,ήταν το ορμητήριο για εξερευνήσεις. Υπομονετικά ο μπαμπάς μου ,όταν του γινόμουνα φόρτωμα και τον ακολουθούσα ,μου έλεγε για τα μεγάλα βαρέλια που στημένα πάνω σε τάκους στη σειρά ,πάνω στα πεζούλια και έχασκαν άδεια ,πως τα καθάριζαν παλιά. Την δουλειά την έκαναν οι νεώτεροι άντρες της οικογένειας. Αφού δίπλωναν το σώμα τους και γινόταν μια μπάλα έμπαιναν από την μπροστινή πόρτα του βαρελιού και αναλάμβαναν τον καθαρισμό από το σκληρό ρετσίνι ,και με μια σπάτουλα να καθαρίζουν μία – μία «ντούγα» με μεγάλη προσοχή. Σχολαστικό καθάρισμα ,και η μυρωδιά του κρασιού, που πότισε το ξύλο γέμιζε τον αέρα ,για αρκετές ώρες τον ένιωθες στη μύτη σου.
Μετά έπαιρνα σειρά οι τεράστιες κάδες-βαρέλια κάτω από τη σάλα. Εκεί με σκάλα ανέβαιναν και καθάριζαν με σχολαστικότητα το κάθε σημείο. Οι κόφες στοιβαγμένες καθαρές ,περίμενα να υποδεχθούν την νέα συγκομιδή. Καθάρισμα του πατητηριού και προγραμματισμό του προσωπικού. Η μαμά καθάριζε το μεγάλο καζάνι που θα έκανε μουσταλευριά και βοηθούσε σε ότι τη ζητούσαν. Ήταν οι πιο όμορφες στιγμές οι ώρες που ο μπαμπάς μου έλεγε ιστορίες, ήταν ένα μαγικός κόσμος για μένα. Πλέον στη ζωή μπήκαν νέες τεχνολογίες που έκαναν την δουλειά περισσότερο εύκολη και με οικονομικό όφελος για τον παραγωγό και φυσικά στην επιτυχία καλύτερης ποιότητας.
COMMENTS