Με αυτά τα λόγια πορεύτηκε στην επιχειρηματική του ζωή ο Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Υιοί Χατζηκρανιώτη – Αλευροβιομηχανία Τυρνάβου, Θωμάς Χατζηκρανιώτης, εταιρεία η οποία μετά από 113 χρόνια ζωής ετοιμάζεται να αλλάξει χέρια.
Οι Μύλοι Λούλη αποκτούν τα σημαντικότερα περιουσιακά στοιχεία της Υιοί Χατζηκρανιώτου – Αλευροβιομηχανία Τυρνάβου, έπειτα από τη διενέργεια ανοικτού δημόσιου πλειοδοτικού διαγωνισμού.
Ο Μύλος Χατζηκρανιώτη το 1907.Η ιστορία της επιχείρησης ξεκινά το μακρινό 1907, όταν ο Ευριπίδης Χατζηκρανιώτης φτιάχνει τον πρώτο πετρόμυλο. Είναι την ίδια χρονιά που ξεκινά η αναδιανομή της αγροτική γης στους μέχρι τότε ακτήμονες, διαδικασία η οποία ολοκληρώνεται το 1917 και έχει ως αποτέλεσμα τα επόμενα χρόνια σχεδόν να διπλασιασθούν οι καλλιέργειες σιταριού και να πενταπλασιασθεί η παραγωγή. Το 1951, ο πρώτος πετρόμυλος καταστρέφεται από πυρκαγιά, αλλά δύο χρόνια μετά η οικογένεια κατασκευάζει καινούργιο στη θέση Τούμπα, στον Τύρναβο. Το 1970 συστήνεται η ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία «Υιοί Ε. Χατζηκρανιώτη – Αλευροβιομηχανία Τυρνάβου». Είναι μια δεκαετία εξαιρετικά γόνιμη για την ελληνική αλευροβιομηχανία, καθώς πραγματοποιεί πολύ μεγάλες εξαγωγές, κατέχοντας κορυφαία θέση στη σχετική παγκόσμια κατάταξη.
Το έργο έχει συνέχεια…
O φωτογράφος του Reuters, Γιάννης Μπεχράκης, σε ένα οδοιπορικό 2.500 χιλιομέτρων από την Αθήνα στη Βόρεια Ελλάδα και πίσω μέχρι την Πελοπόννησο, απαθανάτισε τα απομεινάρια της άλλοτε ακμάζουσας ελληνικής βιομηχανίας, η οποία σήμερα έχει υποστεί μία πτώση 30% στην παραγωγή της. Το τοπίο συνθέτουν εικόνες ερήμωσης, εγκατάλειψης και μαρασμού, καθώς τις τελευταίες τρεις δεκαετίες εκατοντάδες εργοστάσια έχουν κλείσει ενώ η οικονομική κρίση έδωσε το τελειωτικό χτύπημα στην βιομηχανία της Ελλάδας.
Εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας, που έκλεισε το 1995, κοντά στη Λάρισα, στη Θεσσαλία.
Τα τελευταία χρόνια η οικονομία είναι στην εντατική, δια σωληνωμένη. Πολλές βιομηχανίες κάτω από τις αντίξοες συνθήκες επιβίωσης έβαλαν λουκέτο. Αποτέλεσμα η ανεργία να χτυπήσει την πόρτα πολλών ανθρώπων. Νοικοκυραίοι που ξαφνικά βρέθηκαν χωρίς δουλειά και βουνό υποχρεώσεων. Δύσκολα για τους περισσότερους .Εάν σκεφτεί κάποιος ότι οι πενηντάρηδες θεωρούνται αναλώσιμοι και μένουν στην ανεργία για χρόνια είναι απογοητευτικό. Ανατροπές στο εργασιακό καθεστώς , για τους νέους 20-35 έφερε ελαστικές μορφές εργασίας με μισθούς στην καλύτερη 300€ και να μη συζητήσουμε για ένσημα, είναι η επιτομή της ευρεσιτεχνίας για το τι σκαρφίζονται οι εργοδότες….Οι εργοδότες με ανθρωποκεντρικό και επιχειρηματικό προφίλ είναι ελάχιστοι ,φυσικά δεν μπορούν να απορροφήσουν τους κραδασμούς της ανεργίας. Εξ άλλου η Ελλάδα έχει μικρή και μικρομεσαία επιχειρηματικότητα κυρίως στην εστίαση στη μεταποίηση και στο τουρισμό,που με τον κορωνοιό και αυτές χαροπαλεύουν.
Η είσοδος ενός εγκαταλελειμμένου εργοστασίου μαρμάρου, το οποίο έκλεισε το 2006, κοντά στη Λάρισα, στη Θεσσαλία.
Θλιβερό θέαμα σκελετοί εργοστασίων ,που κάποια στιγμή στο παρελθόν έσφιζαν από ζωή.Τραγικές φιγούρες το ανθρώπινο δυναμικό που έδινε ζωή σε αυτές τις επιχειρήσεις.
