Το τελευταίο διάστημα, πληθαίνουν οι απόψεις ότι οι πρόσφυγες και μετανάστες από το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, τη Συρία, το Σουδάν, την Αλγερία κ.λ.π.αποτελεί μέτρο σύγκρισης με την προσφυγιά του μαύρου 1922, όπου 13 Σεπτεμβρίου κορυφώθηκε με το κάψιμο της Σμύρνης. Μετά από χρόνια εισροής παράτυπων προσφύγων -μεταναστών, όχι στο σύνολο τους λόγω πολέμου στη περιοχή τους, μετά από κάκιστη εκτίμηση και διαχείριση του προβλήματος συνολικά,φθάσαμε στο κάψιμο της Μόριας. Η επίσημη θέση είναι ,ότι η φωτιά μπήκε από τους ίδιους, μετά την ανίχνευση 35 κρουσμάτων ανάμεσα τους και την σύμφωνα με το πρωτόκολλο διαδικασία να μπουν σε καραντίνα. Αρνήθηκαν την απομόνωση, δημιουργήθηκε ο κακός χαμός, σκορπίστηκαν στα όρη στα βουνά και στα λαγκάδια όλοι και ανάμεσα τους ίσως και οι 35 φορείς του COVID 19. Μέσα στο χαμό έβγαλαν και τραγούδι Bye Bye Μόρια… Ανάμεσα τους ξεδιπλώνονται δράματα ,αλλά και εκφάνσεις μιας βίαιης συμπεριφοράς. Δεν είναι ομόθρησκοι, δεν είναι ομοεθνείς ή ομογενείς ,δεν έχουν την δική μας κουλτούρα,το σπουδαιότερο είναι παράτυποι, λάθρο, μιας και δεν έχουν χαρτιά. Εχουν έρθει πολλοί ,και το καλοκαίρι η προσπάθεια εισβολής από επίσημα κυβερνητικά χείλη του Κου. Πλακιωτάκη ήταν γύρω στις 10.000. Πιστεύει κανείς ότι οι εδώ πρόσφυγες δεν έχουν διαύλους επικοινωνίας με τους εκεί ,που είναι έτοιμοι να έρθουν και τους περιγράφουν την κατάσταση?να δεχθούμε ότι είναι εργαλεία στα χέρια των Τούρκων,δεν άκουσα κανένα να επαναστατεί με τον Ερντογάν, για όσους διαφωνούν δείτε τι έγινε στον Έβρο και τι δηλώσεις που έκαναν on camera. Σε αντίθεση με τις διαμαρτυρίες και εξεγέρσεις που λαμβάνουν χώρα εδώ ,χωρίς σεβασμό στους κανόνες, νόμους, αξίες της χώρας που τους φιλοξενεί. Η εικόνες γυναικών, παιδιών σε άθλιες συνθήκες είναι γροθιά στο στομάχι,αλλά ήταν επιλογή τους τελεία.Οι νησιώτες σκέφθηκε κανείς σε τι θέση έχουν βρεθεί……άσε που μόλις μιλάμε για μετακίνηση από τα νησιά στην Ηπειρωτική Ελλάδα, μας βγαίνει ένας διχαστικός λόγος, όσο για τα ανθρωπιστικά αισθήματα χάνονται… Στις 13 Σεπτεμβρίου έρχεται η κορύφωση του δράματος με το κάψιμο της Σμύρνης και ένα εκατομμύριο πρόσφυγες Μικρασιάτες ήρθαν στην Ελλάδα, τουρκόσπορους τους έλεγαν οι γηγενείς και μέσα από οδυνηρές απώλειες σε έμψυχο και άψυχο υλικό, μάζεψαν όσα αποθέματα δύναμης είχαν και ξανάρχισαν από την αρχή. Η κουλτούρα τους, το δημιουργικό πνεύμα τους,ο κοσμοπολίτικος τρόπος ζωής, ήρθε και μπολιάστηκε με την κουλτούρα και τον τρόπο ζωής των γηγενών, σε μια Ελλάδα κατά κύριο λόγο με μια επαρχιώτικη κουλτούρα. Οι προσπάθειες πολλών στέφθηκαν με απόλυτη επιτυχία Ωνάσης, Σεφέρης, Συκουτρής και συνέβαλλαν τα μέγιστα σε επίπεδο οικονομικό και πολιτισμού.
Δεν υπάρχει σύγκριση του πρόσφυγα του 2020, με τον πρόσφυγα του 22 οι αφετηρίες τους είναι διαφορετικές, οι πρώτοι δεν έχουν προοπτική οι δεύτεροι εκ του αποτελέσματος είχαν.
Κάτι τελευταίο ,οι μάνες με τα μωρά στην αγκαλιά να αναζητούν την ελπίδα, είναι μια εικόνα που μας δημιουργεί αλγεινά αισθήματα για αυτούς που τους έφεραν σε αυτό το σημείο ,και συναισθήματα ανθρωπιάς και συμπόνιας για τις γυναίκες αυτές. Είμαι από αυτούς που θαυμάζω την αναγέννηση ανθρώπων μέσα από τις στάχτες και θεωρώ το σημαντικότερο κομμάτι της Ιστορίας μας το κομμάτι της Μικρασιατικής Καταστροφής… Οι Μικρασιάτες ήταν θύματα μιας αυταπάτης, της Μεγάλης Ιδέας. Η δύναμη της εικόνας είναι μεγάλη αρκεί να ξέρεις να την διαβάζεις. Όταν στη τηλεόραση έπαιζε το Κόκκινο Ποτάμι, εκπληκτική παραγωγή, διαπίστωσα, ότι ενώ διάβασα πολύ γύρω από τη συγκεκριμένη περίοδο και θεωρητικά ήμουν γνώστης του τι θα δω, δεν το άντεξα, η μεταφορά της αφήγησης στην οθόνη ήταν σαν να το ζούσες…
Σεβαστές όλες οι απόψεις αλλά με μέτρο … μην μπερδεύουμε τα μήλα με τα πορτοκάλια.
Η ΜΑΥΡΗ ΤΟΥΛΙΠΑ
COMMENTS