Και ξεκινήσαμε για ένα χαλαρό Σαββατοκύριακο στα βλαχοχώρια. Ανεβαίνοντας συναντήσαμε τα ώριμα σταροχώραφα του νομού Γρεβενών…στάχυα μεστά, γινόμενα να γέρνουν βαριά τα κεφάλια τους από τον πλούσιο καρπό…στάχυα απείραχτα, παρθένα έτοιμα να τα θερίσει ο αλωναρης Ιούλιος!
Δεν άντεξα στον πειρασμό, μπήκα μέσα, μπερδεύτηκα με τα στάχυα, μύρισα το στεγνό γνώριμο,ερεθιστικό στα ρουθούνια άρωμα…λυπήθηκα που πάτησα μερικά και δεν θα χορεύουν πλέον με το αεράκι κάνοντας κύματα στα χωράφια.
Θέρος, τρύγος, πόλεμος!!
Και όλοι συμμετείχαν στο θερισμό μικροί μεγάλοι άντρες και γυναίκες…και γινόταν προξενιά και γνωριμίες όπως λέει και το τραγούδι! Εκεί πέρα και αντίπερα στα μαρμαρένια αλώνια, εκεί λυχνούν οι δώδεκα κοπέλα σκυβαλούσε και η μάνα της την έλεγε και η μάνα της τη λέει. Εβγα κόρη μ απ’ τον κουρνιαχτό και εβγα απ´τον ήλιο, θα σε μαράνει ο κουρνιαχτός θα σ´ασχημηνει ο ήλιος. Εγώ τον ήλιο αγαπώ, τον κουρνιαχτό τον θέλω και αυτόν τον πρωτολυχνιστή άντρα μου θα τον πάρω!!
Έρχονται στο μυαλό μου εικόνες του Τάκη Τλούπα από το θερισμό με τα δρεπάνια ,από τους λυχνιστές με τις πηρουνες, από τις θυμωνιές φορτωμένες στα κάρα και τις σούστες μέχρι επάνω,από το φόρτωμα και το ξεφόρτωμα στα υπόγεια που γινόταν με τον «πόντο» από μεγαλόσωμους φορτοεκφορτωτές, μελαμψούς από τον καυτό ήλιο και με ένα μαντήλι στο κεφάλι δεμένο κόμπο μπρος και πίσω. Και το μπουκάλι τσίπουρο πάντα στην κολοτσεπη τους να τους ξεδιψάει και με το γλυκάνισο να μαλακώνει κάπως την κούρασή τους!
Αυτοί οι άνθρωποι φάνταζαν γίγαντες στα παιδικά μας μάτια σηκώνοντας στην πλάτη τους τσουβάλια των 50 και πολλες φορές και των 80 κιλών!
Και μετά ερχόταν και η δική μας σειρά που ανακατεύαμε με τα πόδια μας το στάρι του υπογειου …τρέχαμε, χορεύαμε και κολυμπούσαμε μέσα σ’ αυτό και τα ρουθούνια μας έκαιγαν από τη σκόνη και την αψιά μυρωδιά του … και οι μανάδες μας φώναζαν να σταματήσουμε αλλά εμείς με όλα τα παιδιά της γειτονιάς το είχαμε σαν παιχνίδι τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού!
Γράφει η Γιούλα Τσιγάνη- Σιαφαρίκα
COMMENTS