Ο πόλεμος που έχει ξεκινήσει από χθες τα ξημερώματα στην Ουκρανία, βάζει σε κίνδυνο την ασφάλεια όλης της Ευρώπης, η οποία από τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο και μετά, μπορούσε τουλάχιστο να περηφανεύεται ότι είχε κατακτήσει την ειρήνη για τους λαούς της. Πήγαμε, λοιπόν, πίσω σε αλλοτινές εποχές…
Η Ρωσία, με ιμπεριαλιστικές τακτικές εισέβαλε χθες στην Ουκρανία, παραβιάζοντας απόλυτα το Διεθνές Δίκαιο.
Δεν φταίει μόνο ο Πούτιν, δεν φταίνε μόνο οι τυχοδιώκτες του Κιέβου που ανέδειξαν τους φασίστες σε πολιτικό παράγοντα της χώρας τους, αλλά και όλοι εκείνοι που μεθοδικά και συστηματικά έβαλαν την Ουκρανία σε ένα παιχνίδι και τώρα την εγκαταλείπουν στην τύχη της.
Αυτόν τον πόλεμο, μαζί με τους ανθρώπους που θα τον πληρώσουν με τις ζωές τους, θα τον πληρώσουμε ακριβά κι εμείς κι ολόκληρος ο πλανήτης. Γιατί οι τιμές του πετρελαίου και του φυσικού αερίου θα εκτιναχθούν, όπως άλλωστε και οι τιμές του σιταριού και των τροφίμων.
Είναι γνωστό ότι στην ενέργεια εξαρτόμαστε από τη Ρωσία. Η Κυβέρνησή μας, πάλι, εξαρτάται από τα οικονομικά συμφέροντα: Σα να μην έφτανε, λοιπόν, ο πόλεμος στην Ουκρανία, σηκώνουμε στις πλάτες μας και την κερδοσκοπία των εταιρειών, που οδήγησε στον τριπλασιασμό των λογαριασμών του ρεύματος, πολύ πριν έρθει η ουκρανική κρίση.
Ακόμα, ο Κ. Μητσοτάκης δείχνει τον φιλοαμερικανισμό του, για να θωρακίσει τη χώρα μας απέναντι στις επιθετικές συμπεριφορές της Τουρκίας. Και η Ουκρανία το ίδιο έκανε από το 2014 και μετά, αλλά τώρα είναι μόνη της.
Μόνο οι χώρες που έχουν δική τους εξωτερική πολιτική και καλές σχέσεις με όλους, προσπαθώντας για συνεννόηση και ειρηνικές λύσεις, τα καταφέρνουν.
Η ανεξέλεγκτη αύξηση των τιμών προκαλεί την ενεργειακή φτώχεια που θερίζει ανθρώπινες ζωές, όπως συνέβη στη Θεσσαλονίκη, που κάηκαν ζωντανοί μια νέα μητέρα με τα δυο της παιδιά. Η αύξηση των τιμών στην ενέργεια οδηγεί τους ανθρώπους να στρέφονται σε πιο οικονομικά μέσα θέρμανσης, με καταστροφικά αποτελέσματα:
Μέσα σε δύο χρόνια, εκατόν πενήντα (150) συνάνθρωποί μας έχασαν τη ζωή τους. Είχαμε δηλαδή ένα νεκρό κάθε τέσσερις-πέντε μέρες.
Τώρα που οι πολύ μεγάλες δυσκολίες είναι μπροστά μας, είναι ώρα να απαιτήσουμε πραγματική κοινωνική δικαιοσύνη, γιατί και η έκρηξη των τιμών της ενέργειας είναι πόλεμος και πόλεμος και εξαθλίωση πάνε μαζί.
Δε μπορούμε να αφήνουμε άλλους να αποφασίζουν για εμάς, χωρίς εμάς.
