Γράφει ο Πέτρος Οντούλης
Στην Γερμανοϊταλική κατοχή, οι Ιταλοί μεταξύ των πολλών ειδεχθών πράξεων και εγκλημάτων που διέπραξαν κατά του Ελληνικού λαού, ανέπτυξαν και εφάρμοσαν μια ιδιαίτερη πρακτική : της σύλληψης πολλών διακεκριμένων προσωπικοτήτων σε πολλές πόλεις της Ελλάδος προκειμένου να τους χρησιμοποιήσουν ως ομήρους, μεταφέροντας τους στην Ιταλία.
Με τον τρόπο αυτό οι Ιταλοί αποσκοπούν στο να αποτρέψουν την μαζική έξοδο των Αξιωματικών και λοιπών προσωπικοτήτων που προφανώς επηρέαζαν τις τοπικές κοινωνίες, στην Εθνική Αντίσταση ή στο να ενταχθούν στον ελληνικό στρατό στη Μέση Ανατολή.
Έτσι, στις 8 Δεκέμβρη 1942 συνέλαβαν 4 συντοπίτες μας : 1) τον Νικόλαο Ι. Μητσιό που γεννήθηκε στον Τύρναβο, κτηματία και έφεδρο υπολοχαγό, 2) τον Θεμιστοκλή Β. Τσιμπλούλη που γεννήθηκε στον Τύρναβο, γιατρό και υπίατρο κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου 1940 -1941 στην πρώτη γραμμή του μετώπου, 3) τον Ιωάννη Κάϊβα που γεννήθηκε στο Δαμάσι Τυρνάβου, δάσκαλο στην Φαλάνη και στον Τύρναβο, και 4) τον Πέτρο Δ. Βασιλείου που γεννήθηκε στον Τύρναβο, έφεδρο υπολοχαγό στην πρώτη γραμμή του μετώπου το 1940 – 1941. Δημοσιογραφικές πληροφορίες μας λένε ότι υπήρχε και 5) κάποιος Σωτήριος Κ. Γκαραγκονούλης Σωτήριος (ή Γκαραγκούνης), με καταγωγή (;) από τον Τύρναβο, δημότης Λάρισας, αγνώστων λοιπών στοιχείων ή πληροφοριών.
Το πλοίο «Città di Genova» (Πόλη της Γένοβας) απέπλευσε από το λιμάνι της Πάτρας στις 20 Ιανουαρίου 1943 και το μεσημέρι (ώρα 13:17΄) κοντά στο νησί Σάσων στην Ανδριατική, το πλοίο που τους μετέφερε μαζί με περίπου άλλους Έλληνες ομήρους (περίπου 152 Έλληνες ομήρους και 200 Ιταλούς στρατιώτες) στο Μπάρι, τορπιλίστηκε από Αγγλικό υποβρύχιο και βυθίστηκε.
Οι Ν. Μητσιός, Θεμιστοκλής Τσιμπλούλης, Ιωάννης Κάιβας και Σ. Γκαραγκονούλης πνίγηκαν, ενώ ο Πέτρος Βασιλείου σώθηκε και παρέμεινε φυλακισμένος στην Πάδοβα μέχρι τη λήξη του πολέμου, απ’ όπου απελευθερώθηκε περί τα τέλη Ιούλη 1945 από τα συμμαχικά στρατεύματα, επιστρέφοντας στον Τύρναβο. Πέθανε το 1984 στον Τύρναβο.
Εκτός των ανωτέρω υπήρχε ένας ακόμη Τυρναβίτης, 6) ο Γεώργιος Κόκκος από την Μεσσηνία, κάτοικος Τυρνάβου (η σύζυγος του ήταν Τυρναβίτισσα) και αξιωματικός του στρατού που πολέμησε στην πρώτη γραμμή του ελληνοϊταλικού μετώπου το 1940 – 1941, συνελήφθη αρχές Ιουλίου 1942, μεταφέρθηκε ως όμηρος στην Ιταλία, δραπέτευσε αρχές Σεπτεμβρίου 1943, έμεινε κρυπτόμενος στη Ρώμη μέχρι το τέλος του πολέμου και παραδόθηκε στα συμμαχικά στρατεύματα τον Ιούνιο του 1944. Πέθανε στην Αθήνα το 1949.
Στο ίδιο πλοίο ήταν και ο Έλληνας Στρ. Κων/νος Δαβάκης, ήρωας στο Μέτωπο της Αλβανίας κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο, ο οποίος έχασε κι αυτός τη ζωή του και ενταφιάστηκε στον Αυλώνα… Συνολικά από τους 152 ομήρους πνίγηκαν 71 όμηροι, ενώ διασώθηκαν 81.
Στις 21/9/1963 πραγματοποιήθηκε η ανακομιδή των οστών από το Μπάρι της Ιταλίας στο Α΄ Νεκροταφείο των Αθηνών. Τα κιβώτια των ομήρων που ήταν από την ευρύτερη περιοχή της Λάρισας, τα παρέλαβε ο τότε Δήμαρχος Λάρισας Δ. Χατζηγιάννης επικεφαλής αντιπροσωπείας …
Σήμερα στον Τύρναβο υπάρχει τάφος στο Νεκροταφείο Τυρνάβου, αφιερωμένος στους αδικοχαμένους πατριώτες.
Ο Δήμος Τυρνάβου ονόμασε τρείς οδούς του Τυρνάβου με τα ονόματα των τριών φονευθέντων με σχετική απόφασή του. Το παραθέτω για να μην ξεχαστεί η ιστορία τους και η θυσία τους 79 χρόνια μετά …
*Το επιταγμένο ιταλικό επιβατικό πλοίο «Πόλη της Γένοβα», κατασκευής 1930, μήκους 125μ.
**Ο υπολοχαγός, δάσκαλος Ιωάννης Κάϊβας από τον Τύρναβο, πνίγηκε στο ναυάγιο
