Ένας κάκτος σε σχήμα πέους με αγκάθια με υποδέχεται στα πρώτα σκαλιά. Στο κατώφλι του ασανσέρ διαβάζω σε μια μεγάλη αφίσα, που έχει ζωγραφισμένο άλλο ένα πέος, «ανέβα με το ασανσέρ και κάτσε… πάνω μου». Απέναντι το άγαλμα ενός σάτυρου, από τη μέση και πάνω με κουστούμι, από τη μέση και κάτω με ένα πέος μισού μέτρου, για το καλωσόρισμα. Φτάνοντας στον όροφο που είναι η αίθουσα φαγητού, πέφτω πάνω στο εκθετήριο. Αλατοπιπεριέρες, μαχαιροπίρουνα, τασάκια, πιάτα, καράφες και ό,τι άλλο βάλει ο νους, σε σχήμα αντρικών και γυναικείων οργάνων φιγουράρουν στη βιτρίνα και είναι προς πώληση.
Βολευόμαστε στο τραπέζι και ακούμε το διπλανό μας ζευγαράκι να ξεκαρδίζεται στα γέλια. Από πάνω του ένας σερβιτόρος με πολύ σοβαρό ύφος «συστήνει» τους μεζέδες του δίσκου που κρατάει: «Σήμερα έχουμε ανεμόκαυλες, πίπες με κρέας, καλαμπαλίκια (κεφτεδάκια με σος κουκλάκι), κοτοκαυλίτσα (κοτοσαλάτα), τσουτσουνόπιτα (αραβική πίτα γεμισμένη με κιμά γαλοπούλας και σος γιαούρτι), αιδειολειχία (κοτόπουλο με μπέικον, κρέμα, τυριά)». Η κοπέλα πνίγεται στα γέλια και δεν μπορεί να παραγγείλει με τίποτα, εξάλλου είναι διστακτική, τι θα είναι πιο νόστιμο η αιδειολειχία ή η τσουτσουνόπιτα;
Σε γέλια ξεσπούν ανά λεπτό σε κάθε τραπέζι (που είναι όλα γεμάτα) κάθε φορά που φτάνει κάτι στο τραπέζι τους ή που σχολιάζει κάτι ο σερβιτόρος. Εννοείται πως οι σερβιτόροι από «σπρέχεν» είναι μανούλες και «τσιγκλίζουν» όλους τους πελάτες, ενώ παράλληλα τους κάνουν ψυχογράφημα για να καταλάβουν μέχρι πού σηκώνουν πλάκα. Μια λεπτή ισορροπία που την κρατούν πολύ καλά εικοσιπέντε χρόνια τώρα.
Ξαφνικά σβήνουν τα φώτα και μουσική κι ένας σερβιτόρος εμφανίζεται με έναν τεράστιο φαλλό στολισμένο με σαντιγί στο κεφάλι. Χάχανα μέχρι δακρύων. Μεταξύ πρώτων και δεύτερων πιάτων βγαίνω να καπνίσω. Πέφτω στην εξής αλμοδοβαρική σκηνή: Δέκα κορίτσια φέρνουν μια φίλη τους που της έχουν κλείσει τα μάτια για να της κάνουν έκπληξη γενεθλίων, αυτή με τακούνια στιλέτο υποβαστάζεται από δυο κοπέλες που την παρακινούν: «έλα, Σοφία, πέντε σκαλιά ακόμα». Τη φτάνουν μέχρι το ασανσέρ και της ανοίγουν τα μάτια μπροστά στο σάτυρο κι αυτή αυτομάτως κατουριέται στα γέλια.
Στο μεταξύ έχουν φτάσει τα πιάτα μας στο τραπέζι, τσουτσουνογλού (μακαρόνια με ελιές, κάππαρη, φέτα, ντομάτα), οργασμός (μπιφτέκι γαλοπούλας με κρέμα και τυριά) και το πιάτο έκπληξη: φίλα μου τον… Τελειώνουμε με εξακολουθητικά γέλια τρώγοντας τα γλυκά: μαύρη επαφή (σος σοκολάτα) και πίπα (μπανάνα σοκολάτα). Στο Κουκλάκι, εκτός από το να φας, θα κάνεις θεραπεία γέλιου.
