HomeΑΠΟΨΕΙΣ

Η πρόταση μομφής, οι εκλογές είναι το μαγικό ραβδί που όλα θα τα λύσει!

Η πρόταση μομφής, οι εκλογές είναι το μαγικό ραβδί που όλα θα τα λύσει!

Η Ελπίδα έφυγε, αλλά εκτός των δεδομένων προβλημάτων που προέκυψαν και κανένας δεν μπορεί να τα προσπεράσει στα ψιλά, έχουμε και τις κοκορομαχίες του πολιτικού συστήματος.

Οι ευθύνες και αυτός που τις έχει ανέκαθεν αποτελούσε σημείο φαγωμάρας μεταξύ των κυβερνώντων και  σύσσωμης της αντιπολίτευσης.

Το πολιτικό σύστημα συλλήβδην έχει απαξιώσει την σημασία της λέξης ευθύνη και την θυμάται επιλεκτικά σε καταστροφές μείζονος βεληνεκούς και κυρίως όταν πλήττουν ανεπανόρθωτα την βιτρίνα της χώρας, το κράτος των Αθηνών.

Είναι φυσικό και επόμενο μιας και το συγκεντρωτικό κράτος είναι δομημένο έτσι ,που αν κάτι σπάσει ο διάολος το πόδι και στραβώσει στην Αττική πέρα από την ταλαιπωρία των κατοίκων εκεί ταλαιπωρείται και η μισή Ελλάδα…

Κάποια προβλήματα παραμένουν και τα ΜΜΕ συνεχίζουν να καλλιεργούν την αγανάκτηση κάποιων πολιτών που ακόμα είναι σε δυσχερή θέση.

Δεν έφθαναν όλα αυτά που δεν τιμούν κανέναν έχουμε και από την μείζονα αντιπολίτευση κατάθεση πρόταση μομφής στην κυβέρνηση, όχι για την καθόλου σωστή διαχείριση της Ελπίδας αλλά για όλα.

Τώρα το τι μας προσεφέρε το τριήμερο της πρότασης μομφής στη Βουλή θα σας γελάσω…ή μάλλον είναι για γέλια.

Μεράκι το έχω κάποιος να πει φταίω βρε παιδί μου γιατί έκανα λάθος εκτίμηση, τα λάθη για τους ανθρώπους είναι, οι τεμπέληδες είναι αλάνθαστοι.  

Από τον Άννα στον Καιάφα πηγαίνουν οι ευθύνες χωρίς ως πολίτες να καταλαβαίνουμε «Τις πταίει», για να ξέρουμε στην επόμενη κακοκαιρία τι μας περιμένει.

Η συγνώμη είναι ευπρόσδεκτη αλλά ακόμα περισσότερο θα ήταν δόκιμο να αποδοθούν ευθύνες σε κάποιους, όποιοι και να είναι αυτοί και όσο ψηλά και αν κάθονται.

Το εισιτήριο για να μπουν στον πολιτικό στίβο το δίνουμε εμείς με την ψήφο μας στις εκλογές, τα οφίτσια τα δίνει ο εκάστοτε Πρωθυπουργός και αυτός καλείται δύσκολα μεν αλλά επιβεβλημένο να τα παίρνει πίσω όταν αποδεδειγμένα είναι ανεπαρκείς.

Βέβαια είχαμε και  τους διάφορους επώνυμους να βγαίνουν και να μιλάνε για τον αποκλεισμό τους.

Εδώ υπάρχουν δύο εκδοχές εάν το έκαναν για ευαισθητοποιήσουν το βραδυκίνητο κράτος για την πλειάδα προβλημάτων που ανέκυψαν σε ανήμπορους πολίτες έχει καλώς, εάν το έκαναν με σκοπό την δημοσιοποίηση του προβλήματος για το άτομο τους κακώς.

Όλοι είμαστε επώνυμοι σε αυτήν την ζωή οι παραπάνω απλά διεκδικούν το κομμάτι της αναγνωσιμότητας που  τους αναλογεί, για να επιλύσουν το πρόβλημα.

Εάν συμφωνήσουμε όλοι στην σφοδρότητα του φαινομένου, στη μη σωστή διαχείριση της επέλασης της κακοκαιρίας και στην απαίτηση που έχουμε όλοι μας από το κράτος να ανοίξει το δρόμο έξω από την πόρτα του σπιτιού μας ίσως τα πράγματα ήταν πιο απλά.

Απλά να τονίσω ότι ο Νορβηγός πρέσβης στην Ελλάδα κατέβηκε και άνοιγε το δρόμο μόνος του ,θα μου πείτε αυτός είναι μαθημένος, εεε καιρός είναι και εμείς να μάθουμε κάποια πράγματα καινούργια και να ξεμάθουμε από ένα διαρκές κατηγορώ.

Δυστυχώς είμαστε μια χώρα που δύσκολα μαθαίνουμε από τα λάθη μας, όσο τα φώτα είναι στραμμένα στις εκάστοτε πληγείσες περιοχές υπάρχει ελπίδα, καθώς οι μέρες περνούν και τα φώτα επικεντρώνονται σε άλλα θέματα της καθημερινότητας τα προηγούμενα εξασθενούν  στην μνήμη όλων.

Όσο δε για την χρηματική αποζημίωση είναι αυτονόητο σε ένα ευνομούμενο κράτος να υπάρχει , να επιβάλλεται και να αποδίδεται.

Αλλά ακόμα και σε αυτό πολλοί θα προστρέξουν ενώ δεν δικαιούνται, χωρίς να σκεφθούν, ότι την στερούν από κάποιον που την έχει πραγματικά ανάγκη, τώρα για να τα λέμε  όπως πρέπει τα πράγματα στην περίπτωση αυτή δεν φταίει το κράτος παρά μόνο ο κακός μας εαυτός.

Εάν δε η λύση προβλημάτων που χρόνια ταλανίζουν την Ελλάδα είναι η μομφή ή προσφυγή στις κάλπες τότε:

Θα πει πως φταίμε κι εμείς,
φταίτε κι εσείς, ναι, φταίνε κι οι άλλοι.
Φταίμε κι εμείς, φταίτε κι εσείς,
φταίει κι ο Χατζηπετρής.

 

Γράφει η Κατερίνα Μαλίτα