Κοντά σε μια Λάρισα πρωτοπόρα πόλη στην καθιέρωση των πεζοδρόμων σε εποχές κυριαρχίας του αυτοκινήτου ο Τύρναβος, έχει μόνο δύο κεντρικούς πεζόδρομους που τελικά στη πράξη είναι ελεύθερα πάρκινγκ.
Όλοι μας λίγο πολύ έχουμε ένα αυτοκίνητο και όλοι μας με ίσα δικαιώματα θέλουμε να κάνουμε τη δουλειά μας τα ψώνια μας με ευκολία και σε πεζόδρομο. Όλοι έχουμε το ίδιο δικαίωμα στην παρανομία. Το 90% όμως των πολιτών στο Τύρναβο επιλέγουν να παρκάρουν κάπου αλλού εκτός από το πεζόδρομο.
Πέρα από παρανομία που δεν τους τιμά σαν οδηγούς και πολίτες είναι και προσβλητικό για τους επαγγελματίες του πεζοδρόμου που έχουν επενδύσει σε καταστήματα και βιτρίνες οι οποίες κρύβονται από τα αυτοκίνητα. Οι πεζοί πελάτες περνούν, δεν βλέπουν, προσπερνούν ένα κατάστημα μια βιτρίνα που ενδεχομένως θα έβλεπαν κάτι να ψωνίσουν.
Αυτός είναι ο σκοπός της βιτρίνας. Και δεν ισχύει ο ισχυρισμός κάντε καταγγελία στη Τροχαία. Δεν είναι σωστό να βάζουμε τους επαγγελματίες και πολίτες στη διαδικασία της καταγγελίας ούτε είναι απαραίτητη μια καταγγελία για μια παρανομία που είναι ορατή από τους αρμόδιους καθημερινά.
Στο πεζόδρομο προτεραιότητα και ελευθερία έχει ο πεζός. Στο πεζόδρομο της Αγίας Παρασκευής και αλλού κάποιοι βιάζονται και κορνάρουν να κάνει στην άκρη ο πεζός η μαμά με τα παιδιά της και ο ηλικιωμένος. Ναι κορνάρουν και βρίζουν αν διεκδικήσεις το δικαίωμα σου αφού υπάρχει πινακίδα που αν και φθαρμένη γράφει ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΣ…
Και διερωτώμαι θέλουμε να ζούμε σε μια πόλη με ευρωπαϊκό προσανατολισμό ή σε μια πόλη με νοοτροπία χωριού; Mπορεί να συμβάλει σ’ αυτό η αστυνομία αρχικά και σε δεύτερο χρόνο η Δημοτική αρχή;
