Από τη μία, ο Χρήστος Τριαντόπουλος παραιτείται, με την κυβέρνηση να στέλνει το μήνυμα ότι δεν υπάρχει καμία συγκάλυψη. Από την άλλη, ο Νίκος Ανδρουλάκης θεωρεί ότι πέτυχε μια πολιτική «νίκη», αφού η πίεση του ΠΑΣΟΚ για την προανακριτική επιτροπή και το «μπάζωμα» στο σημείο της τραγωδίας οδήγησαν στην αποχώρηση του υφυπουργού.
Και μέσα σε όλα αυτά, έρχεται ο Αντώνης Σαμαράς να ρίξει τη δική του ατάκα, που άναψε φωτιές: «Θα μείνει 15 ημέρες υπουργός; Αυτό είναι πρωτόγνωρο…»
Η κίνηση του Μαξίμου να αποδεχτεί την προανακριτική ήταν ξεκάθαρη στρατηγική επιλογή: δεν ήθελε να αφήσει περιθώρια στην αντιπολίτευση να μιλάει για συγκάλυψη. Έτσι, ο δρόμος για την αποχώρηση Τριαντόπουλου είχε ήδη ανοίξει. Ο ίδιος, βέβαια, στην επιστολή του ξεκαθάρισε ότι δεν νιώθει πως έκανε κάτι επιλήψιμο, αλλά προτίμησε να φύγει για να μην εργαλειοποιείται η παρουσία του εκείνες τις μέρες στο σημείο του δυστυχήματος.
Ο Ανδρουλάκης, από την πλευρά του, προσπαθεί να κεφαλαιοποιήσει την παραίτηση, λέγοντας πως η πίεση του ΠΑΣΟΚ έφερε αποτελέσματα. Είναι, όμως, ακριβώς έτσι; Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση είχε αποφασίσει να μη σηκώσει άλλο πολιτικό βάρος και να προχωρήσει σε μια διαχείριση που θα τη βοηθήσει να ξεφύγει από την κουβέντα περί συγκάλυψης.
Και μετά ήρθε ο Σαμαράς, με το καφενειακό αλλά εύστοχο σχόλιο του: «Θα μείνει 15 μέρες υπουργός; Αυτό είναι πρωτόγνωρο…». Ο πρώην πρωθυπουργός ξέρει πώς να στέλνει μηνύματα, ακόμα κι αν φαίνεται πως απλά πετάει μια ατάκα στον αέρα. Η φράση του μοιάζει σαν να θέλει να πει ότι κάποιες αποφάσεις παίρνονται γρήγορα, ίσως και χωρίς να έχουν εξαντληθεί όλα τα περιθώρια.
Το θέμα είναι πώς θα διαβάσει ο κόσμος αυτή την εξέλιξη. Ήταν μια νίκη του ΠΑΣΟΚ, όπως θέλει να παρουσιάσει ο Ανδρουλάκης; Ή μήπως ήταν απλώς μια κίνηση τακτικής της κυβέρνησης για να δείξει ότι δεν φοβάται την αλήθεια; Όπως πάντα, η πολιτική είναι ένα παιχνίδι εντυπώσεων – και αυτή η υπόθεση δεν αποτελεί εξαίρεση.
