Έγραψαν τη δική τους ιστορία στα γήπεδα. Πολλοί από αυτούς πρόλαβαν και έπαιξαν στο ξερό γήπεδο του Τυρνάβου, με τερέν από σκληρή αμμοψηφίδα, το οποίο πριν από κάθε αγώνα κατάβρεχε η «καταβρεχτήρα» του Δήμου μπας και μαλακώσει κάπως. Κάποιοι αγωνίστηκαν και σε μεγαλύτερες κατηγορίες, μερικοί φόρεσαν τις φανέλες και της ΑΕΤ και της Νίκης Τυρνάβου. Τότε που το ποδόσφαιρο ήταν «η μπάλα» που γέμιζε τις Κυριακές μας. Με φροντιστές του αείμνηστους Μπαζάκα και Γαλάτο.
Με τις κερκίδες γεμάτες καμιά ώρα πριν τα ματς. Με ομηρικές μάχες στο γήπεδο και την εξέδρα. Σήμερα τους ενώνει όπως πάντα η αγάπη για το ποδόσφαιρο. Κάθε Σάββατο απόγευμα δίνουν ραντεβού για μπάλα στον γήπεδο του Ξηριά. Με μπροστάρη και οργανωτή το Γιάννη Μπαγκούα, το δικό μας Αλέφαντο, του οποίου οι φωνές ξεσηκώνουν ακόμη την περιοχή. Και παίζουν όσο αντέχουν τα πόδια. Γιατί γνώρισαν το ποδόσφαιρο ως χαρά και παιχνίδι, γιατί έτσι το απολαμβάνουν και το ζουν. Στη φώτο από αριστερά πάνω οι: Βάνης, Μπαγκούας, Πασάλογλου, Κοκόμπελης, Μπούμπας, Ρεβήσιος, Καζάκης και κάτω: Γκαρλόφης, Δούκας, Λόλας , Πέρπερας, Ευαγγέλου και Μπλέκας. 
