HomeΑΠΟΨΕΙΣ

Ουκρανία Ρωσία ένα διαζύγιο καθόλου βελούδινο…

Ουκρανία Ρωσία ένα διαζύγιο καθόλου βελούδινο…

Ουκρανία μια χώρα της Ανατολικής Ευρώπης ,οι χώρες που συνορεύει είναι η Ρωσία, η Λευκορωσία ,Πολωνία, Σλοβακία ,Ουγγαρία Ρουμανία ,Μολδαβία ενώ στα νοτιοδυτικά βρέχεται από την Μαύρη και την Αζοφική θάλασσα.

 

Είναι η δεύτερη μετά τη Ρωσία μεγαλύτερη σε έκταση χώρα της Ευρώπης ,με πρωτεύουσα το Κίεβο και νόμισμα η γρίβγα. Ανθρώπινη δραστηριότητα στην Ουκρανία καταγράφεται εδώ και πάνω από 3000 χρόνια.

Στη Περιφέρεια της Αυτόνομης Δημοκρατίας της Κριμαίας οι αρχαίοι Έλληνες ίδρυσαν πλειάδα αποικιών. Από το 700 π.Χ. μέχρι το 200 π.Χ. η Ουκρανία ήταν μέρος του Σκυθικού βασιλείου ή Σκυθία.

Ιδρύθηκε τον 9ο αιώνα από τους Βάραγγους γνωστοί ως Ρως του Κιέβου, οι Βάραγγοι ,πρόγονοι τους ήταν οι γνωστοί σε όλους μας Βίκινκς , που μεταναστεύσαν κάποια στιγμή από τα μέρη της Δανίας και Σουηδίας  ανατολικά ,ίδρυσαν δικές τους πόλεις  δίπλα στα εμπορικά ποτάμια του Δνείπερου και του Βόλγα.

Οι Βυζαντινοί και οι ανατολικοί Σλάβοι τους ονόμασαν έτσι και είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο στη Ρώσικη Ιστορία δημιουργώντας στο διάστημα από το 9ο αιώνα έως τον 12ο το πρώτο μεσαιωνικό κράτος των Ρως.

Ο λαός αυτός όπως και οι πρόγονοι τους Βίκινγκς κύρια ασχολία τους ήταν ο πόλεμος η πειρατεία ,η δε πρωτεύουσα το Κίεβο  δεσπόζει στην Εμπορική Οδό Βαράγγων – Ελλήνων ή Δνείπερου  .

 Το τελευταίο είναι όρος που για τους ιστορικούς  χρησιμοποιείται  για να περιγράψει την εμπορική δραστηριότητα μεταξύ των Βαράγγων και των Βυζαντινών κατά το Μεσαίωνα. Υπήρξε μία από τις δύο βασικές εμπορικές γραμμές των Βαράγγων – η άλλη ήταν η Οδός του Βόλγα.

Οι συγκρούσεις σε βάθος χρόνου πολλές , για να γίνουν ανεξάρτητο κράτος μέχρι που στις 30 Δεκεμβρίου 1922. Η Ουκρανία απετέλεσε μια από τις ιδρυτικές χώρες της Σοβιετικής Ένωσης.

Το 1954 η Κριμαία γιόρταζε  τα 300 χρόνια από την Ένωση της Ρωσίας και της Ουκρανίας ,το Ανώτατο Σοβιέτ της ΕΣΣΔ μεταβίβασε την Κριμαία από τη ρωσική επικράτεια στην Ουκρανική.

Στις 26 Απριλίου του 1986  στον Πυρηνικό Σταθμό Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας του Τσερνόμπιλ, κοντά στο Κίεβο, σε μια δοκιμή του αντιδραστήρα είχαμε το την έκρηξη στο πυρηνικό εργοστάσιο με τις γνωστές σε όλους τραγικές συνέπειες. 

Το 1990 οι πρώτες πολυκομματικές εκλογές στην Ουκρανία και ένα χρόνο αργότερα αποφασίζει το Ανώτατο Σοβιέτ της Ουκρανίας την πλήρη ανεξαρτησία της χώρας που την επικύρωσε ο Ουκρανικός λαός τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους.

Το 2014 ο πρόεδρος της Ουκρανίας πήρε την απόφαση να διακόψει τις διαδικασίας σύνδεσης της Ουκρανίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση ,η απόφαση αυτή δημιούργησε έκρηξη αντικυβερνητικών διαδηλώσεων γνωστές ως Euromaidan.

Απόρροια των παραπάνω ήταν η πτώση της κυβέρνησης ,η διαφυγή του προέδρου, ο Βίκτορ Γιανουκόβιτς  στη Ρωσία ,όπου έλαβε άσυλο και τη Ρώσικη Άνω Βουλή  να δράττεται της ευκαιρίας  και στέλνει ρώσικα στρατεύματα στην Ουκρανική επικράτεια ,στη χερσόνησο της Κριμαίας , όπου και ο πληθυσμός κατά κύριο λόγο είναι ρωσόφωνος.

Η σχέσεις Ρωσίας και Ουκρανίας σε τεντωμένο σχοινί, το τοπικό κοινοβούλιο της Κριμαίας προκήρυξε δημοψήφισμα για τις 16 Μαρτίου 2014 για την αυτονομία της περιοχής ή την ένωσή της με τη Ρωσία.

Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν σε ποσοστό 97% υπέρ της ένωσης της περιοχής με τη Ρωσία, κάτι που επικυρώθηκε αργότερα επίσημα. Το αμέσως επόμενο διάστημα η κρίση συνέχισε να υφίσταται με Ρωσόφωνες επαρχίες να ζητούν η μία μετά την άλλη ανεξαρτησία ή ένωση με τη Ρωσία.

Η γλώσσα είναι η Ουκρανική αλλά και η Ρώσικη είναι αρκετά διαδεδομένη, το 2ο14  μετά την ανατροπή της κυβέρνησης  ως επίσημη γλώσσα ορίσθηκε η Ουκρανική ,αυτό όμως στην πράξη δεν είχε την αποδοχή όλων σε τοπικό και διεθνές επίπεδο.

Ο ορθόδοξος χριστιανισμός αποτελεί το ποιο κοινό θρησκευτικό πιστεύω των Ουκρανών, οι ορθόδοξοι χριστιανοί μοιράζονται στην Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία του Πατριαρχείου της Μόσχας και της Ορθόδοξης εκκλησίας της Ουκρανίας που το 2019 κηρύχθηκε αυτοκέφαλη από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Σε μια χώρα σαν την Ουκρανία υπάρχει και η έντονη παρουσία της Ελληνόρρυθμης Καθολικής Εκκλησίας (Ουνίτες),  της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, Προντεστάντες Μουσουλμάνοι Μάρτυρες του Ιεχωβά Μορμόνοι.  Ερχόμαστε στο σήμερα για να ζήσουμε έναν διπλωματικό πόλεμο ,όπως χαρακτηρίζεται  από κάποιους αναλυτές ή μια πραγματική πολεμική σύρραξη με απρόβλεπτες επιπτώσεις. 

Η Ρωσία και η Ουκρανία ήταν κοντά χωροταξικά αλλά και τόσο μακριά με αντιθέσεις και εντάσεις , κανείς δεν έχει αποδεχθεί στην πραγματικότητα ότι  παρόλο ότι οι ρίζες είναι κοινές αλλά η πορεία των δύο είναι διαφορετική.  Μάλλον ο Πούτιν θεωρεί ή καλύτερα τον βολεύει να ασπάζεται την θεωρία του ενός λαού που είναι απλά σε διάσταση και η επανένωση είναι θέμα χρόνου.

Αν ραγίσει το γυαλί δεν ξανακολάει ,χρόνια τώρα ένας χορός με φιλοδοξίες και κεκτημένα που καθένας θεωρεί για την χώρα του το μόνο που έκαναν να κάνουν το χάσμα και την αντιπάθεια αγεφύρωτα.

Ενα πέρασμα πολιτικών πάγωσε την ένταξη στο ΝΑΤΟ και για την ενσωμάτωση στην ΕΕ ,επιβολή οικονομικό εμπάργκο στα Ουκρανικά προϊόντα ,διαδηλώσεις και διακοπή παροχής φυσικού αερίου από την Ρωσία
Μετά το 2014 και την προσάρτηση της Κριμαίας στη Ρωσία ,ή απόσπαση εδαφών που βρίσκονταν στην Ανατολική Ουκρανία από τους Ρώσους αυτονομιστές που είχαν την υποστήριξη από την Μόσχα, έφερε ως απολογισμό από ότι διαβάζω στον τύπο 14.000 νεκρούς μέσα σε 8 χρόνια.

Στην εμπόλεμη ζώνη του Ντονμπάς αυτοαποκαλούμενες «Λαϊκές Δημοκρατίες» του Ντόνετσκ και του Λουχάνσκ η κατάσταση θυμίζει πραγματικό πόλεμο.

Σε ένα περιβάλλον με χιόνια και λάσπες που εναλλάσσονται  ανάλογα με τις εποχές απαγορεύεται η χρήση βαρέων όπλων μετά την υπογραφή της συμφωνίας του Μινσκ το 2015 ,αλλά ποιος νοιάζεται για τις υπογραφές ,η ένταση η σημερινή οδηγεί σε καταπάτηση της συνθήκης.

Ενας προς ώρας ακήρυχτος πόλεμος ,διπλωματικός ,όπως διατείνονται οι πάντες, ανάμεσα στα ρώσικα και αμερικάνικα συμφέροντα, τα κράτη επιρροής του ενός ή του άλλου και στο σύνολο η ΕΕ προσπαθεί για την αναίμακτη επίλυση του θέματος…

Πάλι θα αναφερθώ σε ρεπορταζ που διαβάζω στον τύπο:

Οι ΗΠΑ   έχουν ήδη από το 2014 διαθέσει 2,5 δισ. δολάρια σε αμυντική βοήθεια στην Ουκρανία, συμπεριλαμβανομένων περισσότερων των 450 εκατ. μόνο για το 2021. Είναι χαρακτηριστικό ότι προχθές κιόλας αποδέσμευσαν ακόμη 200 εκατ. για την ασφάλεια της χώρας.

Εάν υπερισχύσει της διπλωματίας η πολεμική σύρραξη κάποιο το χαρακτηρίζουν σαν την εισβολή του Χίτλερ στη Πολωνία το  1939 σε επιτπτώσης και έκταση για την Ευρώπη.

Αναγκαστικά, το State Department άναψε το πράσινο φως ώστε οι σύμμαχοι και νατοϊκοί εταίροι των ΗΠΑ στις χώρες της Βαλτικής, Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία, αλλά και στη Βρετανία να στείλουν αμερικανικής κατασκευής πυραύλους και άλλον στρατιωτικό εξοπλισμό στην Ουκρανία για να ενισχύσει την άμυνά της στην περίπτωση της ζημιάς ενός θερμού επεισοδίου.

Η Διεθνής κοινότητα σε αναμμένα κάρβουνα ,οι αναλυτές ,διπλωμάτες προσπαθούν να μπουν στην ψυχοσύνθεση και στο μυαλό του Πούτιν  και να προδικάσουν εξελίξεις ….

Θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην αναφερθούμε στην Ελληνική Εθνική Μειονότητα της Ουκρανίας.

Τους ομογενείς επισκέφθηκε  και συγκεκριμένα στις πόλεις Σαρτανά και Μαριούπολη,  31 Ιανουαρίου, ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Δένδιας……

Η ελληνική εθνική μειονότητα της Ουκρανίας είναι επίσημα αναγνωρισμένη από το Ουκρανικό κράτος και οι περισσότεροι μένουν στην Μαριούπολη όπως περιγράφονται.

 Οι πρώτες Ελληνικές αποικίες στις ακτές της σημερινής Ουκρανίας ιδρύθηκαν κατά τον 6ο αιώνα π.Χ.. Οι κάτοικοι αυτών τον αποικιών έκαναν συχνά εμπόριο με άλλους λαούς της Μαύρης Θάλασσας (Σκύθες, Κιμμέριους, Γότθους, Μαιώτες). Μετά την εισβολή των Μογγόλων στις στέπες του βορά, Έλληνες παρέμειναν μόνο στους νότιους λόφους της Κριμαίας και χωρίστηκαν σε δύο ομάδες, στους τουρκόφωνους Ουρούμ και στους Πόντιους που είχαν τα ελληνικά σαν μητρική γλώσσα.

Οι Έλληνες συνυπήρχαν με τους Τατάρους της Κριμαίας μέχρι που η Ρωσική Αυτοκρατορία κατέλαβε την Κριμαία. Τότε η αυτοκράτειρα Αικατερίνη η Μεγάλη αποφάσισε να μετατοπίσει τον πληθυσμό των Ποντίων στις βόρειες ακτές της Θάλασσας του Αζόφ. Αυτοί εγκαταστάθηκαν σε διάφορα χωριά γύρω από το Ντονέτσκ και τη Μαριούπολη.

Το 1937 ο Ιωσήφ Στάλιν οργάνωσε εκκαθαρίσεις εναντίον των Ελλήνων με αποτέλεσμα 30.000 Έλληνες να μεταφερθούν σε Γκουλάγκ της Σιβηρίας. Σύμφωνα με την απογραφή του 2001 έχουν απομείνει 91.500 Έλληνες, η πλειονότητά τους στην περιφέρεια Ντονέτσκ.

 

Γράφει η Μαλίτα Κατερίνα