Μεγαλώσαμε με παραμύθια. Η πριγκίπισσα που περιμένει τον πρίγκιπα με το άσπρο άλογο και ζούνε μαζί στο υπέροχο κάστρο. Και νομίζουμε ότι όλα είναι ακόμη παραμύθι.
Δυστυχώς ζούμε σε μια εποχή που υπάρχουν πρίγκιπες που μόλις κλείνουν οι βαριές πόρτες του κάστρου θα ρίξουν μια σφαλιάρα (το λιγότερο) στην πριγκίπισσα γιατί χαμογέλασε ή μίλησε χωρίς να της επιτραπεί, γιατί σύμφωνα με τον ίδιο ή κοιτάζει άλλους άντρες ή προσπαθούν να τους χωρίσουν, ή ή, και θα την ρίξει κάτω και θα την κάνει να πιστέψει ότι δεν αξίζει τίποτα. Που θα την βρίσει γιατί το φαγητό δεν είναι αυτό που ζήτησε. Και εκείνη θα καθίσει στο τραπέζι με την καρδιά της να χορεύει από αγωνία περιμένοντας το ξέσπασμα του. Και όταν της πετάξει το πιάτο εκείνη θα το μαζέψει κρατώντας τα δάκρυα της, ακούγοντας τις φωνές του και θα φύγει αθόρυβα για να μην τον προκαλέσει.
Και η πριγκίπισσα θα κλειστεί στο δωμάτιο της και θα κλάψει. Και θα καλύψει τα σημάδια με τόνους μακιγιάζ για να μην το καταλάβει κανείς. Θα βρει δικαιολογίες ότι είναι απρόσεκτη και χτύπησε. Θα ουρλιάξει μόνη της αλλά πάλι δε θα πει τίποτα.
Τον προστατεύει. Αυτήν ποιος;
Δεν θα μιλήσει σε κανέναν. Από φόβο. Φόβο ότι όσο μακριά και να τρέξει θα την βρει, από φόβο ότι δεν θα την πιστέψουν, ότι θα την πούνε υπερβολική. Από φόβο ότι φταίει εκείνη για όλο αυτό. Από την λάθος εντύπωση ότι αυτό που ζει είναι αγάπη. Φόβο ότι θα μείνει μόνη. Γιατί την έκανε να πιστεύει ότι δεν αξίζει τίποτα, ότι δεν έχει κανέναν.
Δεν θα φτάσει από την μια στιγμή στην άλλη στο φόνο ο πρίγκιπας. Όχι. Περνάνε μήνες, χρόνια, μέχρι να το κάνει. Και ίσως και να μην συμβεί. Αλλά μιλάμε για συνεχόμενη βία. Ψυχολογική, σωματική. Θα την μειώσει, θα την απομονώσει, θα την τσακίσει με λόγια και πράξεις. Θα την κάνει να φοβάται κάθε απότομη κίνηση.
Οι πριγκίπισσες αυτές, έχουν υπερδυνάμεις. Δεν το ξέρουν αλλά έχουν. Μπορούν να παίξουν άριστα την ευτυχισμένη στους άλλους. Μπορούν άνετα να δείξουν χαρούμενες, ότι όλα είναι άψογα. Κάποιες έχουν παιδιά.
Όλη μέρα επιβιώνουν με δύναμη και χαμόγελο για να μην πληγώσουν τα παιδιά τους, τους γύρω τους. Μα πάνω από όλα μπορούν να φύγουν. Ακριβώς επειδή είναι δυνατές. Επειδή έχουν περισσότερη δύναμη από όλες μας. Απλά χρειάζεται να το πιστέψουν.
Μακάρι σήμερα να βγάλουμε την δύναμη από αυτές τις γυναίκες προς τα έξω. Μακάρι να μην ακούσουμε για άλλο θάνατο από ‘’αγάπη’’. Κορίτσια μου, ξέρω ότι το έχετε ακούσει και διαβάσει πολλές φορές, μα είστε υπέροχες και δυνατές.
Η αγάπη είναι μια φωλιά σαν αυτές των πουλιών. Πρέπει να πετάς. Πρέπει ο άνθρωπος σου να σε στηρίζει, να πιστεύει σε σένα και να σε αφήνει να πετάξεις για να γυρίσεις πίσω στην φωλιά ελεύθερη. Αν δεν συμβαίνει αυτό, είναι κλουβί.
Βρες τον τρόπο, την δύναμη και φύγε. Άνοιξε τα φτερά σου και φύγε. Ξέρω ότι τον αγαπάς αλλά δεν σε αγαπάει. Δεν σε αγαπάει όταν ουρλιάζει, δεν αγαπάει όταν βρίζει, δεν αγαπάει όταν χτυπάει, όταν πετάει πράγματα. Δεν είναι ζήλεια. Είναι τοξικότητα.
Και αξίζεις να ζήσεις. Το αξίζεις. Να αγαπηθείς σωστά. Υπάρχουν εκεί έξω άνθρωποι που θα σε ακούσουν και θα σε προστατέψουν. Ξέρω φοβάσαι. Μα αλήθεια υπάρχουν.
Μακάρι να σωθούν όλες οι πριγκίπισσες. Να βρούνε τις δυνάμεις τους. Το Τirnavospress.gr είναι εδώ για όλες σας.
Αν κάποια χρειαστεί βοήθεια μπορεί να επικοινωνήσει στέλνοντας ένα εμαιλ και ανώνυμα να σας ακούσει, να σας στηρίξει και να σας φέρει σε επαφή με τους ειδικούς.
Μια μέρα σαν την σημερινή που οι θάνατοι των γυναικών σε όλο το κόσμο, λόγω του ότι ήταν γυναίκες, θα ξαναέρθουν στο μυαλό μας, οι γυναίκες που ζούνε τον εφιάλτη είναι πρωταγωνίστριες. Και πρέπει να μην φύγουν από αυτή τη θέση. Μέχρι να σωθεί και η τελευταία. Όχι άλλες γυναίκες χαμένες από αγάπη. Και όχι άλλες πριγκίπισσες που δεν μπορούν να ζήσουν.
