Όταν η Ιστορία του Οίνου συναντά την αντίστοιχη του Ελαιολάδου δημιουργείται μία συνθήκη πολυπολιτισμική σχεδιάζοντας μία ατέρμονη γέφυρα και επικοινωνία μεταξύ δύο εκ των σημαντικότερων αγαθών που παράγει η χώρα μας.
Από την Αρχαία Ελλάδα μέχρι σήμερα… Ένα «οδοιπορικό» θα έλεγε κανείς από την Αρχαία Ελλάδα μέχρι και τις μέρες μας με στάσεις σε αμπελώνες και ελαιώνες οι οποίοι φέρνουν στο προσκήνιο μία αφήγηση που αναγεννά μνήμες που αναγεννά πολιτισμό.
Τα ίχνη του οίνου και του ελαιολάδου ανάγονται στα προϊστορικά χρόνια με αρχαιολογικά αριστουργηματικά ευρήματα να έχουν έρθει στο φως και να συνδέονται άρρηκτα με τα δύο αγαθά.
«Ο Οίνος»
Ο Όμηρος στα έπη του, χαρακτηρίζει πολλές περιοχές με επίθετα που μαρτυρούν παράδοση οινοποίησης, ενώ στην ένατη ραψωδία της Ιλιάδας ο Νέστορας θυμίζει στον Αγαμέμνονα πως τα κελάρια είναι γεμάτα από κρασί το οποίο το μετέφεραν καθημερινά από την Θράκη, τα πλοία των Αχαιών διασχίζοντας το πέλαγος.
Ο 17ος και 18ος αιώνας δημιούργησαν για το κρασί τις βελτιωμένες τεχνικές και συνθήκες παραγωγής και ο 19ος αιώνα να θεωρείται για τις περισσότερες περιοχές του παγκόσμιου χάρτη η χρυσή εποχή.
Σήμερα και συγκεκριμένα τα τελευταία 150 χρόνια ο οίνος γνώρισε μία τεράστια εξέλιξη ως τέχνη και ως επιστήμη με την σύγχρονη οινογνωσία να τιμά την διαχρονική τέχνη της οινοπαραγωγής και να καταδεικνύει τη σημασία του οίνου στην ιστορία και στη πολυμορφία του ευρωπαϊκού πολιτισμού.
«Το Ελαιόλαδo»
«Χρυσό Υγρό» αποκάλεσε το ελαιόλαδο ο Όμηρος και «Μεγάλο Θεραπευτή» ο Ιπποκράτης.
Δεν επρόκειτο απλώς για μία τροφή… Το λάδι από την αρχαιότητα αποτελούσε το σύμβολο της ειρήνης, της υγείας και της δύναμης.
Αξιοσημείωτο αποτελεί το γεγονός ότι η Αθήνα πήρε αυτή την ονομασία επειδή η θεά Αθηνά πρόσφερε ελαιόλαδο, μία πράξη τιμητική και αξιοθαύμαστη όπως την θεωρούσαν.
Με τους Μινωίτες να δημιουργούν με την καλλιέργεια ελαιοδέντρων έναν αδιάσπαστο οικονομικό πυλώνα που απέφερε στο νησί σπουδαία ανάπτυξη και με την πρώτη παραγωγή να καταγράφεται γύρω στο 4.500 π.Χ στην σημερινή περιοχή του Ισραήλ.
Για την χώρα μας αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς τομείς της οικονομίας με τα σημερινά ελαιοτριβεία να στέκονται απέναντι στην παραγωγή με σεβασμό, αγάπη, σύγχρονη, αναπτυξιακή οπτική και δημιουργικό τρόπο.
Όταν ο Τουρισμός συμβάλλει στην ανάπτυξη εξωτερικών σχέσεων ήπιας ισχύος…
Ο Τουρισμός άλλωστε αποτελεί ένα πολύπλοκο και σύνθετο οικονομικό και κοινωνικό φαινόμενο το οποίο αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά και βασικά εργαλεία ανάπτυξης εξωτερικών σχέσεων. Αναδύεται λοιπόν μία νέα μορφή διπλωματίας που στοχεύει στην «επικοινωνία», στην «συνεργασία», στην «ανταλλαγή», στην «αναβάθμιση».
Ρίχνοντας μια ματιά στο παγκόσμιο χάρτη θα αντιληφθούμε πως πολλά κράτη χρησιμοποιούν τον τουρισμό για λόγους ήπιας ισχύος με σπουδαία οφέλη όσον αφορά την αναπτυξιακή και οικονομική πολιτική τους.
Ο αγροτουρισμός σημαντικό και αναπόσπαστο κομμάτι του τουρισμού δύναται να προβληθεί και να ταξιδέψει στο παγκόσμιο χάρτη δημιουργώντας μία αξιόλογη τάση και θέτοντας τον πήχη ψηλά. Οι προδιαγραφές άλλωστε υπάρχουν, καθώς μιλάμε για μία χώρα όπου πολλά από τα οινοποιεία και τα ελαιοτριβεία της έχουν «σχεδιάσει» έναν πυλώνα σύγχρονο, με σχεδιασμό και δράσεις αξιοπρόσεχτες, με καινοτομίες στην παραγωγή, στις εγκαταστάσεις και στο management και σαφώς με σεβασμό στο περιβαλλοντικό οικοσύστημα.
Ο οίνος και το ελαιόλαδο μπορούν κάλλιστα να αποτελέσουν τους διπλωμάτες της χώρας μας στον τομέα και να δημιουργήσουν εκείνη την γέφυρα μεταξύ Ελλάδας και άλλων κρατών. Με τους δυνατούς τρόπους επικοινωνίας, με μηχανισμούς ανάπτυξης και καινοτομίας, με το branding να θέτει σύγχρονους κανόνες η εξωστρέφεια μπορεί να επιτευχθεί με τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα. Και όταν ο αγροτουρισμός συνδεθεί με τον πολιτισμό που συμβαίνει έμπρακτα σε πολλές παραγωγικές μονάδες της Ελλάδας επιβεβαιώνοντας πως «κάνουν ένα βήμα παραπέρα» η συνθήκη γίνεται πολυπολιτισμική και πλέον μπορούμε να μιλάμε για μία καθαρά βιωματική εμπειρία που αναγεννά μνήμες, που συνδέει τη σύγχρονη οπτική με την παραδοσιακή, μου δημιουργεί νέα δεδομένα και κατ επέκταση που φέρνει στο προσκήνιο μία ουσιαστική «κοιτίδα».
Γιατί πολύ απλά ο οίνος και το ελαιόλαδο είναι «πολιτισμός», είναι «δίαυλος» είναι «ιστορία» είναι «κουλτούρα».
Και η εξωστρέφεια των συγκεκριμένων προϊόντων μπορεί να δημιουργήσει εκείνο τον διπλωματικό δίαυλο που θα αποφέρει αλληλεπίδραση πολιτιστική και οικονομική, ουσιαστικές συμπράξεις, περαιτέρω επικοινωνία, δυνατούς δεσμούς φιλίας με άλλα κράτη και φυσικά ανταλλαγή πολιτισμών και ιδεών.
