“Νομικά θέματα Συνεπιμέλειας”: Αποτελούμε μια ομάδα δικηγόρων που πραγματευόμαστε νομικά ζητήματα που αφορούν στην Ελληνική κοινωνία και επιδιώκουμε να διαφωτίσουμε τη κοινή γνώμη επισημαίνοντας τις στρεβλώσεις των εισερχόμενων νομοσχεδίων για μείζοντα κοινωνικά ζητήματα στην Ελληνική Βουλή. Φρονούμε ότι η παρέμβασή μας πρέπει να έχει ως στόχο την ανάδειξη των νομικών αστοχιών που έχουν αντίκτυπο στον κοινωνικό ιστό όπως το προωθούμενο νομοσχέδιο για την αναμόρφωση του Οικογενειακού Δικαίου. Στο πλαίσιο αυτό, το νομοσχέδιο που έχει έρθει στο φως της δημοσιότητας εισάγει στη πραγματικότητα ακραίες συντηρητικές ρυθμίσεις που στην πράξη θα εφαρμοστούν σε βάρος των παιδιών και των γυναικών.
Οι διατάξεις προσκρούουν ευθέως σε διεθνείς συμβάσεις και αν τυχόν ψηφιστεί κινδυνεύει να καταδικαστεί η Χώρα από τα διεθνή δικαστήρια.
Συγκεκριμένα α) ο κακοποιητικός γονέας μόνο με αμετάκλητη απόφαση δικαστηρίου δεν ασκεί δικαιώματα επικοινωνίας και τη γονική μέριμνα το οποίο πρακτικά σημαίνει 8-10 έτη κακοποίησης,
β) εισάγει αυθαιρέτως ελάχιστη επικοινωνία 1/3 του χρόνου του παιδιού αφαιρώντας την υποχρέωση αξιολόγησης από τα αρμόδια δικαστικά όργανα, χωρίς να προκύπτει να αφορά στον ελεύθερο ή στον πραγματικό χρόνο. Στη περίπτωση που αφορά στον πραγματικό χρόνο είναι άτοπο καθώς πρόκειται για 8 ώρες την ημέρα. Είναι δε σαφές ότι η τόσο εκτεταμένη επικοινωνία θα έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση των διατροφών ή την κατάργηση των διατροφών των παιδιών. Άλλωστε μόνο η αναιτιολόγητη μη καταβολή της διατροφής θα ποινικοποιείται γεγονός που θα διευκολύνει τη μη καταβολή της
γ) εισάγει αυθαιρέτως υποχρεώσεις των γονέων έναντι των ανιόντων της πατρικής ή μητρικής γραμμής (παππούδες, γιαγιάδες) τις οποίες συνδέει με λόγο αφαίρεσης της γονικής μέριμνας
δ) εισάγει αόριστες και δυσαπόδεικτες έννοιες ερειδόμενες σε ανυπόστατα ψυχολογικά κριτήρια και καταστάσεις όπως “διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης, και πρόκληση διάρρηξης σχέσεων” τις οποίες τις καθιστά λόγους αφαίρεσης της γονικής μέριμνας. Με άλλα λόγια ενώ το νομοσχέδιο επιβάλλει την επικοινωνία του παιδιού με τους γονείς στη πράξη προβλέπει την αυθαίρετη αφαίρεση της άσκησης της γονικής μέριμνας.
Η ratio του νομοθέτη ότι συγκεκριμένο νομοθετικό κείμενο φαίνεται να είναι η εξυπηρέτηση της απρόσκοπτης ανεμπόδιστης ακώλυτης ευρείας επαφής του τέκνου με τους γονείς του , την οποία την ανάγει σε μέγιστο αγαθό αναφορικά με το συμφέρον του τέκνου. Το αποτέλεσμα όμως της ρυθμίσεως καταλήγει σε αφαίρεση γονικής μέριμνας ήτοι σε πλήρη και ολοκληρωτική αποξένωση του παιδιού από τον άλλο γονέα . επομένως η έννομη συνέπεια της ρύθμισης αντιστρατεύεται αυτή κάθε αυτή την ratio της ρύθμισης . Πρόσκειται εμφανώς για παραδοξολογία
ε) το γεγονός ότι το νομοσχέδιο απαιτεί τη συμφωνία των γονέων σε κεφαλαιώδη ζητήματα της γονικής μέριμνας όπως εκπαίδευση του παιδιού και υγεία καθόλου δε επιλύει τις αντιδικίες των γονέων αντίθετα τις γιγαντωθεί καθώς είναι βέβαιο ότι τα ζητήματα αυτά θα αποτελούν πεδίο μάχης.
στ) Ο νομοθέτης δεν προβλέπει καμία μέριμνα για την ίδρυση οικογενειακών δικαστηρίων και την δημιουργία κατάλληλων δομών.
