Επειδή τις επόμενες ημέρες θα ζήσουμε σκηνές απείρου κάλους με την ψήφιση του νομοσχεδίου για τα ομόφυλα ζευγάρια καλό είναι να υπενθυμίσουμε μερικές αλήθειες.
1ον. Όπως έχουν επισημάνει αρκετοί φορείς που αντιδρούν, το νομοσχέδιο στρώνει το δρόμο στην ενίσχυση της εμπορευματοποίησης της διαδικασίας της τεκνοποίησης όπως και της τεκνοθεσίας, στην επέκταση της εμπορικής παρένθετης μητρότητας καθώς σήμερα τα παιδιά προς υιοθεσία στις δομές είναι ελάχιστα και τα ομόφυλα ζευγάρια θα μπορούν να αποκτήσουν παιδιά, είτε μέσω ιδιωτικής υιοθεσίας ή υιοθεσίας από το εξωτερικό.
Δηλαδή, με εμπόριο παιδιών είτε από φτωχές ευάλωτες οικογένειες είτε από άλλες χώρες όπου τα παιδιά βρίσκονται σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας.
Κυρίως όμως θα αποκτούν παιδιά, μέσω της εμπορικής παρένθετης μητρότητας και της αγοράς από τράπεζα σπέρματος ή και ωαρίων με τις πλάτες του νόμου.
2ον. Τα ομόφυλα ζευγάρια σε πρώτη φάση θα μπορούν να νοικιάζουν παρένθετες μητέρες και να φέρνουν τα παιδιά στη χώρα μας από το εξωτερικό. Και σε δεύτερη φάση, που ετοιμάζεται και δρομολογείται από ότι φαίνεται θα γίνεται αυτή η διαδικασία και στην Ελλάδα.
Δηλαδή, νομοθετείται η ικανοποίηση των προσωπικών επιθυμιών των ομόφυλων ζευγαριών, που θα πραγματοποιείται με την ακραία, με τη βάναυση εκμετάλλευση της γυναίκας του σώματός της της αναπαραγωγικής διαδικασίας.
3ον. Το νομοσχέδιο οδηγεί στον αποκλεισμό είτε της μητρότητας είτε της πατρότητας, αφού θεσμοθετεί τη διπλή μητρότητα ή τη διπλή πατρότητα, οδηγώντας στην πολλαπλή γονεϊκότητα, και σε δεύτερο χρόνο θα φέρει στο προσκήνιο το «Γονέας-1», «Γονέας-2», «Γονέας-3» κ.λπ..
Διαγράφει την αντικειμενική πραγματικότητα της συμπληρωματικής σχέσης του πατέρα και της μητέρας, στην τεκνοποίηση, όπως και τον κοινωνικό χαρακτήρα της μητρότητας και της πατρότητας που εμπεριέχει και τη βιολογική πλευρά.
4ον. Υπάρχει ζήτημα αντισυνταγματικότητας του νομοσχεδίου το οποίο ορίζει ότι ο γάμος συνάπτεται μεταξύ δύο προσώπων διαφορετικού ίδιου φύλου. Η διατύπωση αυτή μπάζει από παντού, γιατί στο άρθρο 21 του Συντάγματος, παράγραφος 1, αναφέρεται ρητά ότι:
Η οικογένεια ως, θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του Έθνους, καθώς και ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία του κράτους. Εφόσον, λοιπόν, ζευγάρια του ίδιου φύλου δεν μπορούν να προσφέρουν στη συντήρηση του Έθνους, δεν μπορούν σύμφωνα με το Σύνταγμα να αποτελέσουν οικογένεια. Πόσο πιο ξεκάθαρο πρέπει να γίνει αυτό;
5ον. Η χρήση των όρων ισότητα και δικαίωμα που υπάρχουν στην αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου είναι καταχρηστικές. Ο νέος ορισμός του γάμου που προτείνεται στο νομοσχέδιο διαφημίζεται ως απόρροια της ισότητας των Ελλήνων πολιτών έναντι στο νόμο. Το επιχείρημα όμως, αυτό δεν ευσταθεί. Συγχέουν την ισότητα με την ομοιότητα. Οι Έλληνες πολίτες είναι ίσοι, αλλά όχι, ίδιοι.
6ον. Δεν υπάρχει καμία νομική δέσμευση υποχρέωση της χώρας μας να νομοθετήσει να θεσμοθετήσει γάμο ομοφύλων. Όσοι διακινούν το αντίθετο είναι ψεύτες. Το ίδιο το ευρωπαϊκό δικαστήριο των δικαιωμάτων του ανθρώπου δεν θεωρεί ότι η μη θεσμοθέτηση γάμου μεταξύ ομοφύλων αποτελεί παραβίαση ανθρώπινου δικαιώματος και η απόφαση 1428 του 17 του Αρείου Πάγου κατέστησε σαφές ότι δεν υπάρχει καμία νομική δέσμευση υποχρέωση της χώρας μας.
