Η Ιστορία της Ιεράς Μονής Παναγίας Λυκούρισσης περιλαμβάνει ορισμένα πολύ εντυπωσιακά συμβάντα όπως η σύμπτωση ότι και η εικόνα της Παναγίας που τη χαρακτηρίζει αλλά και τα λείψανα των Αγίων, βρέθηκαν από κυνηγούς.
Στην πρώτη περίπτωση ένας κυνηγός βρήκε την εικόνα της Μονής να τη φυλάει ένας ρίσσος, δηλαδή ένα τρομακτικό άγριο σκυλί, το οποίο μόλις βρέθηκε η εικόνα άφησε την τελευταία του πνοή. Άλλωστε το όνομα «Λυκούρισση» προέρχεται από το συνδυασμό των λέξεων «λύκος» και «ρίσσος», που παραπέμπουν μαζί σε ένα εξαιρετικά άγριο ζώο.
Οι εικόνες των Αγίων, δε, βρέθηκαν από τον Μπάρμπα-Χαράλαμπο, φύλακα και εφημέριο του μοναστηριού,που ήταν κυνηγός και είδε σε όραμα μια μαυροντυμένη εκδοχή της Παναγίας να του υποδεικνύει το μέρος όπου θα έβρισκε τα λείψανα.
Αυτό έγινε με μεγάλη λεπτομέρεια στο σημείο που θα άκουγε ένα χτύπο από το αυτοκίνητο με το οποίο θα πήγαινε για κυνήγι την επόμενη! Κάτι που συνέβη και το παρατήρησε μόνο ο ίδιος, ανακαλώντας το όραμα που είχε δει, για να βρει, αφού έσκαψε, αρχικά ένα μικρό μεταλλικό κάλυμμα κάτω από ένα άλλο ξύλινο και στη συνέχεια το θησαυρό της Μονής.
Η Τιμία Ζώνη της Θεοτόκου, διαιρεμένη σήμερα σε τρία τεμάχια, είναι το μοναδικό λείψανο ή κειμήλιο που σώζεται από την επίγεια ζωή της και φυλάσσεται στην Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπεδίου.
Εξαφάνιση λοιμικής ασθένειας – Ανάσταση νεκρού
Το 1864 η Αγία Ζώνη μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, εξαιτίας της χολέρας που μάστιζε τους κατοίκους της. Μόλις πλησίασε το καράβι στο λιμάνι, η χολέρα έπαυσε και κανένας από τους ασθενείς δεν πέθανε. Αυτό το παράδοξο θαύμα κίνησε την περιέργεια του σουλτάνου, που ζήτησε την Τιμία Ζώνη στα ανάκτορα για να την ασπασθεί.
Κατά το διάστημα της παραμονής της Αγίας Ζώνης στην Κωνσταντινούπολη, ένας Έλληνας κάτοικος του Γαλατά ζήτησε να μεταφερθεί στο σπίτι του, γιατί ο γιός του ασθενούσε βαριά. Όταν όμως έφθασε η Αγία Ζώνη, εκείνος είχε ήδη πεθάνει. Οι πατέρες όμως δεν απελπίσθηκαν. Αντίθετα ζήτησαν να δούν τον νεκρό. Μόλις τοποθέτησαν την Τιμία Ζώνη επάνω του, ο νεκρός αναστήθηκε.
Επιδημία ακρίδας
Το 1894 η Τιμία Ζώνη προσκλήθηκε στην Μάδυτο της Μικράς Ασίας, εξαιτίας μιας επιδημίας ακρίδας που κατέστρεφε τα δένδρα και τους αγρούς. Όταν το πλοίο που μετέφερε τη Ζώνη έφθασε στο λιμάνι, ο ουρανός καλύφθηκε από σύννεφα ακρίδων, που άρχισαν να πέφτουν στην θάλασσα, ώστε το πλοίο να δυσκολεύεται να αγκυροβολήσει. Βλέποντας οι κάτοικοι της Μαδύτου το θαύμα έψαλλαν συνεχώς από την παραλία το «Κύριε ελέησον».
Οι ακρίδες έπεφταν στην θάλασσα
Στο βιβλίο «Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι, τόμ. Α, «Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο», περιέχεται στην σ. 113 θαύμα της Αγίας Ζώνης. Το μεταφέρουμε.
«Έρριξες φάρμακο για τις κάμπιες;
-Έρριξα, Γέροντα.
– Τόσες καλόγριες ούτε μία κάμπια δεν μπορείτε να σκοτώσετε! Στην Κατοχή, όταν είχε πέσει ακρίδα, είχαν βγάλει εδώ στην Χαλκιδική την Αγία Ζώνη από την Μονή Βατοπαιδίου και η ακρίδα έπεφτε σύννεφα-σύννεφα στην θάλασσα».
Ας σημειωθεί ότι στο χωριό Ατσιπόπουλο Ρεθύμνης υπάρχει εξωκλήσι της Αγ. Ζώνης, σε ανάμνηση της θαυματουργικής λιτανείας, με την οποία χάθηκαν οι κάμπιες που κατέτρωγαν κάθε φυτό στην περιοχή το 19ο αιώνα. Η «επιδημία» αυτή από κάμπιες μάλλον είχε επεκταθεί σε όλο το νομό Ρεθύμνου ή έστω σε μεγάλο μέρος του, γιατί και στην επαρχία Αμαρίου (χωριό Άνω Μέρος) έχει καταγραφεί ανάμνηση της λιτανείας αυτής λίγο πριν το 1900 («όπου περνούσε η Αγία Ζώνη, οι κάμπιες πέφτανε από τα δέντρα πάνω στους ανθρώπους και μετά χάνονταν και δεν τις έβρισκαν ούτε στο έδαφος», μαρτυρία Γαρεφαλλίτσας Φωτάκη, 1902-1996, από τη μητέρα της)]
Παύση λοιμώδους νόσου
Τον Σεπτέμβριο του έτους 1818 πατέρες της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου μετέβησαν στο Γαλάτσι της Ρουμανίας μεταφέροντας την Τιμία Ζώνη, τεμάχιο Τιμίου Ξύλου και την αγία κάρα του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. Σε επιστολή του ο Μητροπολίτης Μολδαβίας Βενιαμίν μεταξύ άλλων αναφέρει: «… ιδία τε έκαστος και κοινή μετελάβομεν του θείου αγιάσματος, την παύσιν της πολυωδύνου πανωλεθρίας λοιμώδους νόσου είδομεν».
