ΕΛΜΕ Λάρισας: Η διακήρυξη και το ψηφοδέλτιο εν όψει των εκλογών

ΚΑΝΕ ΕΝΑ ΑΛΜΑ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΘΟΡΑ… ΟΔ. ΕΛΥΤΗΣ

Οι εκλογές για την ανάδειξη νέου Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΛΜΕ μας θα διεξαχθούν σε μια κρίσιμη περίοδο κατά την οποία θα κριθούν:

• Αν η κυβέρνηση θα κατορθώσει να επιβάλλει ένα σχολείο-εξεταστική αρένα, εμπορευματοποιημένο και ιδιωτικοποιημένο, ή αν θα προστατεύσουμε τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών μας.
• Αν ως εκπαιδευτικοί θα μετατραπούμε σε υποταγμένους υπαλλήλους, σε έναν ωκεανό ατελείωτων καθηκόντων υπό το φόβητρο και τις υπερεξουσίες των διευθυντών-managers, ή αν θα υπερασπιστούμε τα εργασιακά μας δικαιώματα, την ελευθερία και τη δημοκρατία στους συλλόγους διδασκόντων.
• Αν η κυβέρνηση θα σαρώσει τα πάντα στο διάβα της και θα επικρατήσει η λογική «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» ή αν θα συνεχίσουμε να ορθώνουμε ως κλάδος το ανάστημά μας και να έχουμε συλλογικές διεκδικήσεις για γενναίες αυξήσεις στους μισθούς μας και τις συντάξεις, σύμφωνα με το κόστος ζωής, δημόσια υγεία-ασφάλιση-πρόνοια και δημόσια αγαθά.
• Αν η κυβέρνηση κατορθώσει να επιβάλει, με τον περιβόητο νόμο Χατζηδάκη, σιωπή νεκροταφείου ή αν θα συνεχίσουν να υπάρχουν αφενός το συνδικαλιστικό κίνημα με αιτήματα και δημοκρατική δομή και αφετέρου το δικαίωμά μας στην απεργία.

Έργα, ημέρες και αθλιότητες των «αρίστων»: «ΠΕΡΙ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΖΩΗΣ»

Η ελληνική κοινωνία προετοιμάζεται για τον χειρότερο χειμώνα των τελευταίων δεκαετιών. Η πρωτοφανής ακρίβεια και οι ραγδαίες ανατιμήσεις σε τρόφιμα, ρεύμα και καύσιμα δεν αντιμετωπίζονται με τα κυβερνητικά επιδόματα-κοροϊδία.

Ενώ οι μισθοί παραμένουν κατακρεουργημένοι ήδη από την τελευταία μνημονιακή δεκαετία, «αυτοί που αρπάζουν το ψωμί απ’ το τραπέζι», μας καλούν να πληρώσουμε τα σπασμένα και της ενεργειακής κρίσης, που μετεξελίσσεται ολοταχώς και σε οικονομική.

Παράλληλα, η κυβέρνηση της ΝΔ, εκποιεί το Μετοχικό Ταμείο Πολιτικών Υπαλλήλων, διαλύει τον δημόσιο χαρακτήρα του ΕΣΥ και χαρίζει τον δημόσιο πλούτο στα επιχειρηματικά συμφέροντα που λυμαίνονται το περιβάλλον και τον πολιτισμό.

Συγχρόνως, πακτωλός δημόσιου χρήματος χαρίζεται απλόχερα για πολεμικούς εξοπλισμούς, στους επιχειρηματικούς ομίλους της ενέργειας, τους καναλάρχες, τους κλινικάρχες, τους εφοπλιστές, στους ημετέρους εκτινάσσοντας τα κέρδη τους.

Η χώρα, έχοντας μετατραπεί σε μια απέραντη ΝΑΤΟϊκή βάση, εμπλέκεται επικίνδυνα στον πόλεμο στην Ουκρανία, ενώ οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις βρίσκονται σε ράλι ανταγωνισμών και αλληλο-εκβιασμών.

Την ώρα που αναστενάζει ο λαός, οι κυβερνώντες καταλύουν τα δικαιώματα με αστυνομοκρατία και καταστολή, αθωώνουν παιδεραστές, μετατρέπουν την χώρα σε ένα απέραντο κέντρο παρακολουθήσεων και λοβιτούρων. Σήμερα περισσότερο από ποτέ, η μόνη ρεαλιστική διέξοδος, η ελπίδα και η προοπτική για τον λαό και τους εργαζόμενους βρίσκονται στους αγώνες του.

Ακραία επίθεση στην εκπαίδευση από την κυβέρνηση

Στον χώρο της δημόσιας εκπαίδευσης, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου παιδείας και η κυβέρνηση συνολικά, συνεχίζουν ακάθεκτοι την επίθεση τόσο στα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητ(ρι)ών όσο και στα αντίστοιχα εργασιακά των εκπαιδευτικών.

Ο στόχος είναι να επιβληθεί ένα σχολείο εμπορευματοποιημένο, κατηγοριοποιημένο, που θα λειτουργεί με όρους ιδιωτικής επιχείρησης, με τους/τις μαθητ(ρι)ες και τις οικογένειές τους να αντιμετωπίζονται σαν πελάτες και τους εκπαιδευτικούς να έχουν μετατραπεί σε φοβισμένους και υποταγμένους υπαλλήλους υπό τη δεσποτεία του εκάστοτε Διευθυντή.

Αυτό το σχολείο οικοδομούν οι νόμοι και οι «μεταρρυθμίσεις» της τελευταίας τριετίας. Η Τράπεζα Θεμάτων, η Ε.Β.Ε., η Αξιολόγηση είναι οι πιο χαρακτηριστικές πλευρές αυτής της πολιτικής. Με την έναρξη της χρονιάς οι υπουργικές αποφάσεις για τους εκπαιδευτικούς ομίλους, τους μέντορες και τους ενδοσχολικούς συντονιστές είναι ένα ακόμα βήμα για την υλοποίηση αυτής της πολιτικής.

Όλο αυτό το διάστημα οι εργασιακές σχέσεις μετατρέπονται σε λάστιχο, μια και παρά τους μόνιμους διορισμούς που έγιναν υπό την πίεση του εκπαιδευτικού κινήματος, δεκάδες χιλιάδες εκπαιδευτικοί εξακολουθούν να εργάζονται ως αναπληρωτές.

Οι συνάδελφοι αυτοί αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα: από το χάος στις τοποθετήσεις και το στεγαστικό πρόβλημα, μέχρι την απειλή της αξιολόγησης, όλα δείχνουν ότι η κυβέρνηση τους αντιμετωπίζει ως μια νέα γενιά εργαζομένων χωρίς δικαιώματα.

Οι νεοδιόριστοι/ες συνάδελφοι/ισσες, μόνιμοι/ες και αναπληρωτές/τριες, πρέπει να συσπειρωθούν στο σωματείο, μέσα από τα οποίο θα μπορέσουμε όλοι/ες μαζί ενωμένοι/ες να δώσουμε τους δύσκολους αγώνες που είναι μπροστά μας.

Η αδράνεια της ΟΛΜΕ, οι ευθύνες της πλειοψηφίας ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ-ΠΕΚ και η αναγκαιότητα ενός δυνατού και αγωνιστικού σωματείου

ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ-ΠΕΚ έδωσαν πέρυσι το φιλί της ζωής στην κυβέρνηση, αρνούμενες να προκηρύξουν εκ νέου την απεργία-αποχή από την αξιολόγηση, αφήνοντας τον κλάδο έκθετο και ανοχύρωτο στα υπουργικά τελεσίγραφα.

Παράλληλα, οι δυνάμεις τους στα πρωτοβάθμια σωματεία όπου είχαν πλειοψηφίες στα ΔΣ, οδήγησαν τους συναδέλφους να συρθούν σε συμμετοχή στην «αυτοαξιολόγηση» ενώ ήταν δηλωμένη η συντριπτικά πλειοψηφική αντίθεση του κλάδου στην επιβολή κάθε μορφής αξιολόγησης στα σχολεία. Το  ίδιο  κάνουν φέτος  και με  την εφαρμογή του θεσμού των μεντόρων, των ενδοσχολικών συντονιστών και των ομίλων, τα οποία αποτελούν γρανάζια της αξιολόγησης και της νεοφιλελεύθερης αναδιάρθρωσης.

Το περασμένο καλοκαίρι έγινε το 20ο συνέδριο της ομοσπονδίας, όπου οι δυνάμεις του κυβερνητικού και γραφειοκρατικού συνδικαλισμού (ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ – ΠΕΚ) πρωταγωνίστησαν σε μια σειρά αντιδημοκρατικών και αντικαταστατικών μεθοδεύσεων, προκειμένου να ψηφιστούν θέσεις που ανοίγουν τον δρόμο για αποδοχή από τον κλάδο της πολιτικής της τωρινής και των μελλοντικών κυβερνήσεων, με στόχο να γίνει πιο δύσκολη η κινηματική του δράση.

Στις ηλεκτρονικές εκλογές για τα υπηρεσιακά συμβούλια,η πλειοψηφία ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ-ΠΕΚ συμμετείχε στις ηλεκτρονικές εκλογές δίνοντας απλόχερα «χείρα βοηθείας» στην κυβέρνηση και νομιμοποιώντας ουσιαστικά την αγωνιώδη προσπάθεια της τελευταίας να εφαρμόσει δια πυρός και σιδήρου τον νόμο Χατζηδάκη.

Μάλιστα με πραξικοπηματικό τρόπο και με γελοίες δικαιολογίες ανέβαλλαν την προγραμματισμένη για τις 22/10 συνέλευση προέδρων, την ώρα που 38 ΕΛΜΕ είχαν πάρει απόφαση για αποχή και υπήρχε μεγάλη πιθανότητα να βγει μια τέτοια απόφαση από τους προέδρους.

Τα πολύ μεγάλα ποσοστά αποχής από τις ηλεκτρονικές εκλογές (2 στους/στις 3 συναδέλφους/ισσες απείχαν) παρά την πανστρατιά κινητοποίησης από τις παρατάξεις του κυβερνητικού-κρατικού συνδικαλισμού, καταδεικνύουν ότι υπάρχει τεράστιο ρήγμα ανάμεσα στον μαχόμενο κλάδο και τη συνδικαλιστική του ηγεσία.

Τώρα λοιπόν χρειάζεται να τους μαυρίσουμε και στις ερχόμενες εκλογές. Να στηρίξουμε με την ψήφο μας μαχόμενες δυνάμεις και αλλαγή πορείας στον τρόπο και στην ουσία του συνδικαλισμού του κλάδου. Να στηρίξουμε με την ψήφο μας την «Αγωνιστική Παρέμβαση Εκπαιδευτικών».

Η ελπίδα βρίσκεται στα πρωτοβάθμια σωματεία

Μοιραία πέφτει μεγάλο φορτίο ευθύνης στους ώμους των πρωτοβάθμιων σωματείων. Αυτά καλούνται να εμπνεύσουν τους/τις συναδέλφους/ισσες και να τους πείσουν ότι ένας μόνο δρόμος υπάρχει απέναντι στην ακραία επίθεση που δέχεται ο κλάδος: ο δρόμος της συσπείρωσης γύρω από τις ΕΛΜΕ, ο δρόμος του αποτελεσματικού συντονισμού, ο δρόμος της αξιοπρέπειας και του αγώνα, μακριά από τις εκλογικές αυταπάτες και τις λογικές της ανάθεσης.

Στη χρονιά που μας πέρασε, με κύρια  ευθύνη των πρώην και νυν κυβερνητικών δυνάμεων (ΣΥΝΕΚ-ΔΑΚΕ) το σωματείο  δεν έκανε το παραμικρό  για την οργάνωση του κλάδου για να αντιμετωπίσει την αντιεκπαιδευτική καταιγίδα της κυβέρνησης. Ξεκινώντας από την μη συγκρότηση προεδρείου -αν και  ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ είχαν κοινές απόψεις μαζί με την ΑΣΕ για τον τρόπο συγκρότησης του – για  πολλοστή  φορά απέδειξαν πως  οι  κομματικές  τους  έριδες  είναι  πάνω  απ’ όλα.

Στη  συνέχεια η ΔΑΚΕ μπλόκαρε κάθε αγωνιστική απόφαση με σειρά αποχωρήσεων από το ΔΣ πριν τις ψηφοφορίες. Τακτική την οποία δυστυχώς τελευταία ακολούθησαν και οι ΣΥΝΕΚ λειτουργώντας  ως πιστά αντίγραφα της  κεντρικής παράταξής τους που συμπλέει ανοιχτά με την κυβερνητική ΔΑΚΕ στην ΟΛΜΕ. Αποτέλεσαν τους  καλύτερους  συμμάχους  της Κεραμέως και στην  αξιολόγηση  και  στους  μέντορες και  συντονιστές  όπου έκαναν τα  πάντα για  να μην  υπάρξει  αντίδραση…μέχρι και  ανοιχτό  εκφοβισμό των συναδέλφων.

Οι όποιες πρωτοβουλίες πάρθηκαν από την ΕΛΜΕ ξεκίνησαν  από  πρόταση  της Αγωνιστικής Παρέμβασης, αδιάψευστος  μάρτυρας  τα  πρακτικά  των  συνεδριάσεων. Συνάδελφοι από την πρώτη στιγμή καταγγείλαμε την απαράδεκτη κατάσταση με τα κενά στα σχολεία  και προειδοποιήσαμε για το αλαλούμ που τελικά προκλήθηκε με την ταυτόχρονη τοποθέτηση μονίμων ,αποσπασμένων και αναπληρωτών πριν ανοίξουν τα σχολεία και συνεδριάσουν οι σύλλογοι διδασκόντων.

Καταγγείλαμε  τη Διεύθυνση και το «ΠΥΣΔΕ» που ελέγχεται από τη ΔΑΚΕ (3 από τα 5 μέλη του ΠΥΣΔΕ και 2 νόθοι αιρετοί πρώην ΔΑΚΕ) για το μπαράζ παρατυπιών στις τοποθετήσεις ( αφού πήραν πίσω τα μέτρα διαφάνειας στις τοποθετήσεις που είχαμε επιβάλει ως παράταξη με τους  αιρετούς μας στο ΠΥΣΔΕ,  όπως η ανακοίνωση μορίων και δηλώσεων προτίμησης σχολείων, τις απεριόριστες επιλογές σχολείων, την διαδικασία – σειρά τοποθέτησης) παραβιάζοντας δικαιώματα εκπαιδευτικών και ιδιαίτερα των αναπληρωτών (τοποθετήσεις Σαββατοκύριακο, χωρίς δικαίωμα ενστάσεων, ούτε και δικαίωμα βελτιώσεων).

Υπερασπιστήκαμε τις αρχές που πρέπει να διέπουν τη δράση των σωματείων προωθώντας την αγωνιστική ενότητα των εκπαιδευτικών πρωτοστατώντας στον αγώνα κατά της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής και την υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου.

Το δίλημμα με τις ΕΛΜΕ ή την ηγεσία της ΟΛΜΕ είναι υπαρκτό και πρέπει να απαντηθεί στις εκλογές των ΕΛΜΕ με ήττα της ΔΑΚΕ και των δυνάμεων του κυβερνητικού συνδικαλισμού και ενίσχυση της Αγωνιστικής Παρέμβασης

Οι ανάγκες μας στο προσκήνιο!

• Αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις. Κανείς κάτω από 1.200 ευρώ καθαρά! Επαναφορά του 13ου-14ου μισθού και σύνταξης.
• Να μειωθούν οι τιμές στα βασικά είδη και στην ενέργεια.
• Κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πρώτης ανάγκης. Κατάργηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στην ενέργεια για τους εργαζόμενους. Να καταργηθεί το χρηματιστήριο ενέργειας και οι ρήτρες αναπροσαρμογής. Να επιβληθεί πλαφόν στις τιμές ρεύματος, πετρελαίου, φυσικού αερίου.
• Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις. Να επιστρέψουν οι εταιρείες στο δημόσιο (ρεύμα, ενέργεια, κ.α)
• Κατάργηση του ν. Κατρούγκαλου. Πλήρη σύνταξη με 30 χρόνια δουλειάς και χωρίς όριο ηλικίας.
• Μόνιμοι μαζικοί διορισμοί τώρα – μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών αποκλειστικά με βάση το πτυχίο και την την προϋπηρεσία– πλήρη δικαιώματα στους αναπληρωτές. Όχι στο προσοντολόγιο και σε διαγωνισμό ΑΣΕΠ.
• Όχι στο νέο σχολείο – εξεταστικό κέντρο. Να καταργηθούν τα εξεταστικά πλέγματα (ΕΒΕ, Τράπεζα Θεμάτων, PISA).
• Όχι στην αξιολόγηση – αυτοαξιολόγηση. Κατάργηση του νόμου 4823/2021.
• Να καταργηθούν οι υπουργικές αποφάσεις για τους μέντορες, ενδοσχολικούς συντονιστές και εκπαιδευτικούς ομίλους.
• Επαναφορά του ωραρίου στα προ του 2013 επίπεδα.
• Όχι στην καταστολή και την επίθεση στα δημοκρατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα και την απεργία. Τα σωματεία μας δεν θα εφαρμόσουν το ν. Χατζηδάκη – Παλεύουμε για την ανατροπή του!
• Έξω η αστυνομία από τα πανεπιστήμια
• Ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης – ΕΕ – ΟΟΣΑ – Κεφαλαίου.
• Να σταματήσει ο πόλεμος στην Ουκρανία! Καμία εμπλοκή της χώρας μας! Να κλείσουν όλες οι βάσεις! Έξω από ΝΑΤΟ – ΕΕ! Ειρήνη και Φιλία των Λαών!

Τι είναι και τι θέλει η Αγωνιστική  Παρέμβαση

Δεν διεκδικούμε το αλάθητο, αλλά και δεν συναινούμε στην απραξία, στην παραίτηση ή στην τάχα αυτόματη καλυτέρευση των όρων διαβίωσης και εργασίας με τις εκλογές.

Παλεύουμε για αγώνες που δεν θα είναι χαμηλής πτήσης στα όρια των απογευματινών συλλαλητηρίων διαμαρτυρίας με τα μάτια στραμμένα στις κάθε λογής εκλογικές κάλπες, αλλά θα κλιμακώνουν την πάλη, με πανεργατικά χαρακτηριστικά δημιουργώντας όρους νίκης. Γνωρίζουμε ότι μόνο με τον αγώνα και την διεκδίκηση μπορούμε να στήσουμε οδοφράγματα στην άγρια επίθεση του νεοφιλελευθερισμού, να αλλάξουμε τις πολιτικές που εφαρμόζονται. Τίποτα δεν χαρίζεται, όλα κατακτιώνται.

ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ  ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ  ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ & ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ