Εν έτι 1858 ο Γάλλος περιηγητής Λεόν Εζέ κατέγραψε το έθιμο του καρναβαλιών στον Τύρναβο.
Τότε λοιπόν οι καρναβαλιστές μετά από διαβουλεύσεις μεθυσμένοι από την τρέλα της γιορτής και όχι μόνο, με σοβαρότητα ,όσο το επέτρεπε η κατάσταση τους, εξέλεγαν τον ”Βασιλιά Καρνάβαλο”, που ήταν αυτός που ήταν περισσότερο κουρούμπελο από τους άλλους.
Ήταν προχωρημένο έθιμο η πρωτοκαθεδρία του φαλλού για την εποχή του, ήταν ο ταραξίας της χρηστής ζωής όπως το επέβαλαν τα ήθη και έθιμα της περιοχής.
Είμαστε σαν το Γαλατικό χωριό που αντιστεκόταν στους Ρωμαίους, εμείς αντιστεκόμαστε στην ηθική που μας επιβάλουν η σεμνοτυφία και η κακώς νοούμενη ηθική από κάποιους.
Για του λόγου του αληθές το Τυρναβίτικο Καρναβάλι πολλές φορές ενόχλησε τους κυβερνώντες της εποχής , λες και όλοι αυτοί ήταν οι ηθικοί και εμείς οι ανήθικοι.
Εαν ήταν έτσι οι Αρχαίοι πρόγονοι μας ήταν εξώλης και πρoώλης να μη αναφερθώ στο δωδεκάθεο αυτοί είχαν σπάσει το ρεκόρ της ανηθικότητας, έχανε η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα.
Υπάρχει η σεμνότητα και η σεμνοτυφία, αυτοί που το κατηγορούν είναι αυτοί που ασπάζονται το δεύτερο που συνήθως έρχονται για να κρυφοκοιτάξουν να σχολιάσουν αλλά ξεσαλώνουν περισσότερο από τον καθένα.
Το καρναβάλι ως μεταμφίεση υπήρχε από τους προϊστορικούς χρόνους σε όλες τις Ηπείρους,
Τότε ήταν που οι άνθρωποι λάτρευαν τα ζώα και τα θεωρούσαν ιερά, αργότερα τα ζώα έγιναν ανθρωπόμορφοι Θεοί, η τοτεμική θρησκεία, βασιζόταν στα ζώα και στην μετατροπή από ζώο σε άνθρωπο και το αντίθετο!
Τα χρόνια πέρασαν αλλά τα ζώα συνέχιζαν να αποτελούν λατρευτικό αντικείμενο για πολλούς λαούς και πολιτισμούς, απόδειξη δε αποτελεί ότι σε διάφορες τελετές επέλεγαν να μεταμφιέζονται σε ζώα και να ταυτίζονται με αυτά.
Η γιορτή της Αποκριάς είναι μια γιορτή που συνδυάζει την χαρά την απελευθέρωση τον έρωτα, την γονιμότητα, τον θάνατο και επιτρέπει τον κάθε ένα να ταυτισθεί με έναν ρόλο που θα επιλέξει να μεταμφιεστεί .
Σημαντικό ρόλο στη μεταμφίεση αποτελεί το ρούχο, η στολή που επιλέγει ο καθένας και φυσικά η μάσκα που δημιουργεί μυστήριο για το ποιος κρύβεται από κάτω.
Ο θεός Διόνυσος ο γιος της Σεμέλης και του Δία μπορεί και της Περσεφόνης, Δίας ήταν αυτός ασυγκράτητος, ήταν ο θεός του κρασιού, του γλεντιού, του θεάτρου, της γονιμότητας του θανάτου και της αναγέννησης.
Η λατρεία του ξεκίνησε στη Θράκη και εξαπλώθηκε στη Στερεά Ελλάδα. Οι Αθηναίοι έδειχναν την λατρεία για τον θεό αφιερώνοντας του μεγάλες και πολυήμερες γιορτές. Στην ουσία, με αυτόν τον τρόπο προσπαθούσαν να τον καλοπιάσουν για να τον διώξουν από την πόλη τους, έφερνε ταραχή στα χρηστά ήθη και έθιμα της εποχής.
Από τις γιορτές αυτές εμπνευσθήκαν οι Ρωμαίοι και γιόρταζαν τα Βακχάλια και τα Λουπερκάλια που λάμβαναν χώρα τον Φλεβάρη. Σύμφωνα με το “Standard Dictionary of Folklore, Mythology and Legend” των Funk και Wagnalls:
«Το καρναβάλι προέρχεται από τη φράση: «carrus navalis» που σημαίνει: κάρο της θάλασσας, ένα τροχοφόρο όχημα με μορφή πλοίου το οποίο χρησιμοποιούσαν στις πομπές του Διόνυσου… και από το οποίο έψαλλαν όλα τα είδη των σατυρικών τραγουδιών». Το όχημα κυκλοφορούσε στην αρχαία Ρώμη στα Βακχανάλια.
Με την παγκοσμιοποίηση ταξίδεψαν όλα αυτά στην Δύση και προσαρμόστηκαν στις παραδόσεις κάθε λαού και έγιναν γιορτές.
Οι Απόκριες και το πνεύμα της γιορτινής περιόδου περικλείεται στο πρόσωπο του Βασιλιά Καρνάβαλου.
Αυτός είναι ένας Βασιλιάς χωρίς παλάτια, είναι ο βασιλιάς του κεφιού του γλεντιού ,της οινοποσίας, του πειράγματος, της σάτιρας ,που υπηκόους με την στενή έννοια του όρου δεν έχει ,έχει όμως συνοδοιπόρους σε αυτή την ξέφρενη παρουσία του.
Στο τέλος της Αποκριάς τον καίμε και μαζί με αυτόν βγαίνουμε από τους ρόλους που μέχρι τότε υποδυόμασταν και προσγειωνόμαστε στην καθημερινότητα.
Δυστυχώς αυτό που δεν αποχωρίζονται πολλοί είναι οι μάσκες, όχι της αποκριάς…
Μπορεί να έχουμε παρέλαση και φέτος τις Απόκριες αλλά δεν μας φοβάμαι είμαστε ευφάνταστοι στο να διασκεδάζουμε αρκεί η διάθεση και ή καλή παρέα !
Μαλίτα Κατερίνα
