Ο άλλοτε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και άνθρωπος που διεκδικούσε την πρωθυπουργία της χώρας, καταδικάστηκε σε φυλάκιση 30 μηνών με αναστολή και πρόστιμο 50.000 ευρώ για παράβαση του νόμου περί Πόθεν Έσχες.
Ο λόγος; Δεν δήλωσε την αμερικανική του εταιρεία, την ώρα που ζητούσε την ψήφο των Ελλήνων πολιτών για να διαχειριστεί τις τύχες της χώρας.
Και ενώ ο εισαγγελέας της έδρας εισηγήθηκε την απαλλαγή του, επικαλούμενος «έλλειψη δόλου», το δικαστήριο έκρινε ένοχο τον Στέφανο Κασσελάκη. Η ετυμηγορία είναι σαφής: η άγνοια του νόμου δεν αποτελεί άλλοθι – πόσο μάλλον όταν πρόκειται για άνθρωπο που φιλοδοξεί να ασκήσει εξουσία.
Ο ίδιος και το περιβάλλον του ισχυρίστηκαν πως δεν γνώριζαν ούτε ότι κατείχε εταιρεία, ούτε ότι υπήρχαν όρια στη χρηματοδότηση πολιτικών κομμάτων. Μα πώς γίνεται κάποιος να δηλώνει έτοιμος να κυβερνήσει όταν αγνοεί βασικές υποχρεώσεις διαφάνειας; Και πώς μπορεί να μιλά για «νέο ήθος στην πολιτική» ενώ παραβιάζει τους ίδιους τους κανόνες που διασφαλίζουν το δημόσιο συμφέρον;
Αν θέλουμε να μιλάμε σοβαρά για πολιτική αλλαγή και αξιοπιστία, δεν μπορούμε να χαρίζουμε τέτοια λάθη – ή σκόπιμες παραλείψεις. Γιατί η ηθική στην πολιτική δεν μετριέται μόνο με προθέσεις, αλλά και με πράξεις.
