Με αφορμή μια νέα Υπουργική Απόφαση που ρυθμίζει τη λειτουργία των ιδρυμάτων, για πρώτη φορά εν έτει 2022, μερικά ιδρύματα έχουν πάθει υστερία. Αναμενόμενο, μάλλον.
Είναι σημαντικό να επιμείνουμε στα βασικά.
Δεν υπάρχει καλό ίδρυμα. Το ίδρυμα δεν είναι “σπίτι”, είναι ίδρυμα. Είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο και αδιαμφισβήτητο, εδώ και πολλά χρόνια, πως η ιδρυματική φροντίδα είναι βλαβερή για τα παιδιά και την ανάπτυξή τους. Τα ιδρύματα δεν μπορούν να παρέχουν την εξατομικευμένη φροντίδα που χρειάζεται κάθε παιδί για να αναπτυχθεί σωστά και άρα δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν τις ατομικές του ανάγκες του ή να λειτουργήσουν ως προς το βέλτιστο συμφέρον του – μια θεμελιώδη αρχή των Δικαιωμάτων του Παιδιού.
Η αποϊδρυματοποίηση είναι μονόδρομος. Η αναδοχή θα έρθει, ελπίζουμε, όταν αναπτυχθεί επαρκώς και πιο σοβαρά, να αντικαταστήσει το ίδρυμα, όχι να αποτελέσει το επόμενο βήμα του παιδιού μετά το ίδρυμα.
Είναι φρικτή ντροπή που ως τώρα δεν υπήρχε θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας για τα ιδρύματα παιδικής προστασίας στην Ελλάδα, που να ορίζει – μεταξύ άλλων – μέγιστο αριθμό παιδιών και ελάχιστο αριθμό επαγγελματιών. Η ΚΥΑ είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, έπρεπε να είναι ακόμη πιο αυστηρή: να θεσμοθετει και τα δημόσια ιδρύματα, να μην προβλέπει άδειες για τη λειτουργία νέων ιδρυμάτων.
Τα ιδρύματα παιδιών πρέπει να κλείσουν, και μέχρι να κλείσουν, πρέπει να ελέγχονται σοβαρά και να λειτουργούν με εθνικά πρωτόκολλα και προδιαγραφές.
Όποιος διαφωνεί, είτε εν γνώσει του είτε όχι, βλάπτει τα παιδιά και δεν σέβεται τα δικαιώματά τους. Όποιος πολιτικοποιεί τη συζήτηση αυτή, κάνει το ίδιο. Ο δρόμος είναι μονόδρομος. To ότι το συζητάμε στην Ελλάδα, εγείροντας το φτηνό συναίσθημα αντί για την ξεκάθαρη επιστήμη, εν έτει 2022 θα ήταν αστείο, αν δεν ήταν τόσο θλιβερό.
πηγή:
