Στο σημερινό περιβάλλον και μετά τις διαπιστώσεις καταξιωμένων στελεχών του κλάδου, στο πρόσφατο και άκρως ενδιαφέρον Συνέδριο για την αμπελουργία στα Ιωάννινα, κρίνεται απαραίτητος περισσότερο από κάθε άλλη φορά ο επαναπροσδιορισμός της κατάστασης,
αλλά κυρίως η ενσωμάτωση των νέων δεδομένων στη χάραξη μιας άλλης πολιτικής, που θα επαναφέρει τον κλάδο της αμπελουργίας σε περίοδο ισχυρής ανάπτυξης.
Στην παρούσα κατάσταση, μάλιστα, έχοντας μπροστά μας τη Νέα ΚΑΠ, υπάρχει μεγάλη ανάγκη να μιλήσουμε όλοι για μια ουσιαστική θωράκιση του θεσμικού πλαισίου στη βάση των κοινοτικών κανόνων.
Θα πρέπει, επίσης, να μιλήσουμε για έναν συστηματικό έλεγχο της αγοράς, αλλά και για την πάταξη της παράνομης και χωρίς παραστατικά διακίνησης οίνων, ένα καυτό θέμα το οποίο, όχι τυχαία, αναδείχθηκε στο Συνέδριο των Ιωαννίνων.
Μπορεί ήδη να έχω χαρακτηρίσει φωτεινό το παράδειγμα του Αγροτικού Οινοποιητικού Συνεταιρισμού Τυρνάβου, ωστόσο στο γενικό πλαίσιο υπάρχει μια φθίνουσα πορεία των μεγεθών του πρωτογενούς τομέα της αμπελοκαλλιέργειας οινοποιήσιμων ποικιλιών. Επομένως, τώρα είναι η ώρα να μιλήσουμε ανοιχτά για τις αιτίες που οδήγησαν την ελληνική αμπελουργία σε κατάσταση κινδύνου και να προστατεύσουμε με νύχια και με δόντια την αμπελοοινική παράδοση στη χώρα.
Να συζητήσουμε με υπευθυνότητα για:
* Την αντιμετώπιση των αιτίων που οδηγούν στη διαχρονική και συνεχή μείωση των εκτάσεων αμπελοκαλλιέργειας.
* Την άρση του αδιεξόδου στο οποίο έχει οδηγηθεί ο ελληνικός αμπελώνας, εξαιτίας του ακραίου κατακερματισμού του.
* Την απουσία κερδοφορίας στα αποτελέσματα των αμπελουργικών εκμεταλλεύσεων.
* Το δραματικά αυξημένο κόστος παραγωγής της τελευταίας τετραετίας, ιδιαίτερα εξαιτίας των διαδοχικών κρίσεων και της κλιματικής κρίσης συμπεριλαμβανομένης.
* Την οινοποίηση ποικιλιών διπλής και τριπλής χρήσης που εισάγονται παράνομα στον κλάδο του οίνου, ενώ προορίζονται και επιδοτούνται για άλλες χρήσεις και με τον τρόπο αυτόν συμπιέζουν σημαντικά τις τιμές των οινοστάφυλων.
Κατά την άποψή μου είναι τώρα η ώρα να υιοθετηθούν νέες και καινοτόμες στρατηγικές και πολιτικές που θα αντιμετωπίσουν τις χρόνιες διαρθρωτικές αδυναμίες, που σχετίζονται με τη γη, τη διαδοχή, την είσοδο νέων αμπελουργών και το δικαίωμα προαγοράς, την εκπαίδευση και τους παράγοντες εν γένει που θα καταστήσουν την αμπελουργία, βιώσιμη και ανταγωνιστική. Φυσικά πρέπει να μην ανακινηθεί με κανέναν τρόπο ούτε από το εσωτερικό της χώρας μας ούτε από την Ευρώπη η έννοια οριστικής εγκατάλειψης αμπελώνων, γιατί θα είναι η ταφόπλακα της αμπελουργίας .
Η νέα ΚΑΠ είναι εδώ και θα πρέπει να αξιοποιήσουμε όλες τις δυνατότητες που μας παρέχει.
Με λίγα λόγια θα πρέπει να εκπονηθεί ένα Στρατηγικό Σχέδιο για μια αμπελουργία βιώσιμη και ανταγωνιστική.
Το στρατηγικό αυτό σχέδιο θα πρέπει να πληροί, όπως αναφέρθηκε στο Συνέδριο, τρεις βασικούς όρους και προϋποθέσεις:
1ος όρος: Θα πρέπει να συμφωνήσουν όλοι οι εμπλεκόμενοι στη διαδικασία παραγωγικοί φορείς και αυτοί είναι οι αμπελουργοί οι οινοποιοί και η πολιτεία.
2ος όρος: Θα πρέπει το στρατηγικό σχέδιο να επικεντρώσει να στοχεύσει στην έννοια ενός ικανοποιητικού αμπελουργικού εισοδήματος, το οποίο θα επανατροφοδοτήσει τη συνέχιση της καλλιέργειας και την ανάπτυξη της ελληνικής αμπελουργίας.
3ος όρος: Το στρατηγικό σχέδιο να μην είναι ένα γραφειοκρατικό κείμενο μελέτης, αλλά ένα εργαλείο διαχείρισης που θα κάνει τομές και θα δίνει λύσεις άμεσα υλοποιήσιμες, προκειμένου ο τομέας και κυρίως το κομμάτι της αμπελουργίας να βγει έξω από το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει.
Οι άνθρωποι που παλεύουμε για την αναγέννηση της ελληνικής αμπελουργίας είμαστε παρόντες και έτοιμοι να προστατεύσουμε και να βοηθήσουμε τους ανθρώπους του μόχθου και του τόπου μας.
Το συνεταιριστικό κίνημα αποτελεί έναν πυλώνα κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης, βασισμένο στις αρχές της συνεργασίας, της δημοκρατίας και της αλληλεγγύης. Μέσω της συλλογικής δράσης, οι συνεταιρισμοί επιτρέπουν στους ανθρώπους να ενώσουν τις δυνάμεις τους, να μοιραστούν πόρους και να επιτύχουν κοινούς στόχους που δύσκολα θα μπορούσαν να επιτύχουν μεμονωμένα.
To παράδειγμα του Αγροτικού Οινοποιητικού Συνεταιρισμού Τυρνάβου, εν κατακλείδι, είναι από τα φωτεινά παραδείγματα για το πώς συνεργατικά σχήματα μπορούν να πετύχουν τους σκοπούς για τους οποίους δημιουργούνται. Ένας συνεταιρισμός οικονομικά υγιής που εργάζεται για τις ανάγκες των μελών του, στηρίζει το εισόδημά τους και παρεμβαίνει για τη στήριξη της αμπελοκαλλιέργειας συνολικά στην περιοχή που είναι και ο βασικός πυλώνας της οικονομίας. Ο ρόλος αυτός του συνεταιρισμού αναγνωρίζεται από το σύνολο της τοπικής κοινωνίας ως πολύ σημαντικός και απαραίτητος για τη διασφάλιση και ανάπτυξη της αμπέλου και των προϊόντων της, αλλά της οικονομίας της περιοχής.
* Ο κ. Χρήστος Τσιτσιρίγγος είναι πρόεδρος του Αγροτικού Οινοποιητικού Συνεταιρισμού Τυρνάβου.
