Πόσο πίσω στο χρόνο πηγαίνει το έθιμο και ποια είναι η αυθεντική αγιορείτικη συνταγή.
Η εξήγηση για τη γευστική αυτή συνήθεια είναι αρκετά απλή κι έχει να κάνει κυρίως με την αδυναμία των κατοίκων της ενδοχώρας να προμηθεύονται άμεσα και οικονομικά φρέσκο ψάρι.
Παρά το ότι ο μπακαλιάρος δεν είναι ένα «ελληνικό» ψάρι, καθώς απαντάται κυρίως στις ακτές του βορειοανατολικού Ατλαντικού, το γεγονός ότι γίνεται παστός τον καθιστά ένα τρόφιμο φθηνό κι εύκολο στη συντήρηση.
Ο μπακαλιάρος έφτασε στο ελληνικό τραπέζι περί τον 15ο αιώνα και καθιερώθηκε άμεσα ως το εθνικό φαγητό της 25ης Μαρτίου, καθώς με εξαίρεση τα νησιά μας, το φρέσκο ψάρι αποτελούσε πολυτέλεια για τους φτωχούς κατοίκους της ηπειρωτικής Ελλάδας.
Έτσι, ο παστός μπακαλιάρος, που δεν χρειαζόταν ιδιαίτερη συντήρηση, αποτέλεσε την εύκολη και φθηνή συνάμα λύση, έθιμο που κρατά μέχρι τις μέρες μας.
Μπακαλιάρος σκορδαλιά – Η αυθεντική αγιορείτικη συνταγή
Υλικά :
1 κιλό παστός μπακαλιάρος
½ φλιτζάνι λάδι
1 ματσάκι σέλινο
4 κρεμμύδια ψιλοκομμένα
6 σκελίδες σκόρδο
5 πατάτες
3 κουταλιές ξίδι
2 κουταλιές άνηθο
Αλάτι, πιπέρι
Εκτέλεση :
Τεμαχίζουμε τον μπακαλιάρο, αφαιρούμε τα πτερύγια και την ουρά και τον ξαλμυρίζουμε για 24 ώρες.
Απλώνουμε στον νταβά το σέλινο και πάνω του τα κομματάκια του μπακαλιάρου.
Από πάνω ρίχνουμε το κρεμμύδι.
Προσθέτουμε λάδι και νερό.
Μαγειρεύουμε σε δυνατή φωτιά ώσπου να χυλώσει η σάλτσα.
Πριν χυλώσει όμως παίρνουμε 2½ φλιτζάνια ζουμί που θα μας χρειαστεί για την σκορδαλιά.
Βράζουμε τις πατάτες τις καθαρίζουμε και τις περνούμε από τον μύλο.
Λιώνουμε τα σκόρδα στο γουδί.
Αναμειγνύουμε τον πουρέ με τα σκόρδα, αλάτι, πιπέρι, το ξίδι, τον άνηθο και το ζουμί από το ψάρι ώσπου να γίνει μια ομοιόμορφη μάζα.
Αφού κατεβάσουμε τον νταβά από την φωτιά περιχύνουμε το ψάρι με τη σκορδαλιά και κουνάμε καλά τον νταβά.
Καλή επιτυχία και καλή σας όρεξη!
