Εδώ είναι η απάντηση (από έναν 9χρονο)..
Ως κτηνίατρο, με κάλεσαν να εξετάσω έναν 13χρονο ιρλανδικό ποιμενικό βαριά άρρωστο. Η οικογένεια του σκύλου, και ο μικρός τους γιος, ήταν πολύ δεμένοι με τον σκύλο και ήλπιζαν για ένα θαύμα. Όταν ανακάλυψα ότι πέθαινε από καρκίνο, είπα στην οικογένεια ότι δεν θα μπορούσα να κάνω τίποτα και προσφέρθηκα να κάνω τη διαδικασία της ευθανασίας στο σπίτι τους.
Την επόμενη μέρα, ένιωσα ένα οικείο συναίσθημα στο λαιμό μου όταν ο ποιμενικός ήταν περικυκλωμένος από την οικογένεια του. Ο γιος τους φαινόταν τόσο ήρεμος, που χάιδευε το σκυλί του και αναρωτιόμουν αν μπορούσε να καταλάβει οτι σε λίγα λεπτά, θα αποκοιμηθεί ειρηνικά και δεν θα ξυπνούσε ξανά.
Το μικρό αγόρι φαινόταν να δέχεται τη μετάβαση και προσπαθώντας να τον καθησυχάσω συζητούσαμε και αναρωτιόμασταν, γιατί η ζωή των σκύλων διαρκεί πολύ λιγότερο από των ανθρώπων.
Αυτό που είπε ο μικρός εκείνη τη στιγμή, με εξέπληξε και μου άλλαξε τον τρόπο να βλέπω την ίδια τη ζωή.
Είπε: ” ερχόμαστε στον κόσμο για να μάθουμε να αγαπάμε τους άλλους και να είμαστε καλοί άνθρωποι σωστά; ”
Ε λοιπόν, αφού τα σκυλιά έχουν ήδη γεννηθεί γνωρίζοντας πως να τα κάνουν όλα αυτά, δεν χρειάζεται να μείνουν για όσο μένουμε εμείς στην ζωή.
Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας… λοιπόν είναι – Αν δούμε τον σκύλο, σαν έναν αληθινό δάσκαλο, θα μάθουμε πράγματα, όπως τα εξής:
•Όταν οι αγαπημένοι μας έρχονται σπίτι, πάντα θα πρέπει να τρέχουμε να τους υποδεχτούμε, γιατί ποτέ δεν ξέρουμε πως τα φέρνει η ζωή και αν θα ξανά έχουμε αυτή την ευκαιρία.
•Ποτέ δεν πρέπει να χάνουμε την ευκαιρία να κάνουμε μια βόλτα, να γελάσουμε, να ξεχαστούμε..
• Πάντα πρέπει να ψάχνουμε ήρεμες στιγμές για φρέσκο αέρα και βόλτες στην φύση.
• Πρέπει να τρέχουμε, να χορεύουμε και να παίζουμε καθημερινά, να αγκαλιάζουμε τους δικούς μας ανθρώπους, για να νιώθουμε άνθρωποι..
• Να αφήνουμε τους ανθρώπους να μας «αγγίζουν».
• Να αποφεύγουμε το ” δάγκωμα ” όταν μόνο ένα ” γρύλισμα ” ή ένα βλέμμα, θα ήταν αρκετό για να επιφέρει ακριβώς το ίδιο αποτέλεσμα.
• Ακόμη και στις μέρες με πολλή κούραση πρέπει να πηγαίνουμε βόλτες με τους δικούς μας ανθρώπους, να χαιρόμαστε την κάθε στιγμή, ακόμη και να ξαπλώνουμε στο γρασίδι και να κυλιόμαστε σαν μικρά παιδιά.
• Και το πιο βασικό : όταν κάποιος θα έχει μια άσχημη μέρα, πρέπει να παραμένει σιωπηλός, να μην ξεσπάει στους δικούς του, λέγοντας πράγματα που έπειτα θα μετανιώσει, αλλά να προσπαθεί να εκτονώσει την πίεση μέσα από το χαμόγελο και τις ωραίες στιγμές, που μόνο το ίδιο μας το μυαλό μας στερεί..
Εδώ είναι λοιπόν το μυστικό της ευτυχίας που μας διδάσκουν καθημερινά τα σκυλιά μας, από την πρώτη κιόλας μέρα που ήρθαν στην ζωή.. χαμόγελο και αγάπη….χαρά και καλοσύνη.
Του Γιακέζογλου Δημήτρη
