Σαν σήμερα 15 Σεπτεμβρίου 1984 όταν από το σπίτι μας στη συνοικία Ιπποκράτη είδαμε στον ουρανό ένα γκρίζο πολεμικό αεροπλάνο προς τη μεριά της χωματερής τότε στο Κιόσκι να ακούγεται περίεργα να βγάζει καπνούς και πετώντας ανεξέλεγκτα πάνω από τα σπίτια εξερράγη και έπεφτε σχεδόν πάνω μας.
Κανείς δεν πρόλαβε να κάνει κάτι .Όταν πεταχτήκαμε στο δρόμο είδαμε ότι είχε πέσει μπροστά από το καφενείου του Φαρμάκη στο πάρκο. Οι καπνοί τεράστιοι κάλυψαν τον ουρανό και ο πανικός κυρίευσε την συνοικία μας. Ο αδελφός μου και πολλά παιδιά εκείνη την ώρα έπαιζαν όπως κάθε μέρα στο πάρκο κοντά στο μνημείο του Ιπποκράτη. Η μάνα μου έντρομη έτρεξε να τον ψάξει και τελικά ήταν λίγο πιο μακριά και σώθηκε. Μια δεξαμενή καυσίμων του αεροσκάφους έπεσε πολύ κοντά του και βράχηκαν τα ρούχα του με κηροζίνη.
4 άνθρωποι σκοτώθηκαν επί τόπου. Οι 2 ήταν γείτονες μας, τους ξέραμε. Άλλοι 2 ήταν περαστικοί και περίμεναν στη στάση του 3 του αστικού. Ακόμη και μέσα στο αστικό λεωφορείο τραυματίστηκαν κάποιοι επιβάτες. Ο τόπος της πτώσης ήταν το πάρκο που βρίσκουμε δεξιά μπαίνοντας στη Λάρισα από Τύρναβο πριν το γνωστό μνημείο του πατέρα της ιατρικής Ιπποκράτη.
Άνθρωποι δέντρα αυτοκίνητα κάηκαν από τα φλεγόμενα συντρίμμια του F84. Το πάρκο καιγόταν ολόκληρο μαζί με τα συντρίμμια του αεροσκάφους διάσπαρτα. Ένας τροχός του καιγόταν πάνω σε ένα πλάτανο και ο κατεστραμμένος κινητήρας του σαν θηρίο κείτονταν κάτω. Οι τραυματίες με τους πιο πολλούς με εκτεταμένα εγκαύματα, έψαχναν βοήθεια στα σπίτια της γειτονιάς.
Τότε το 1984 υπήρχαν μόνο ελάχιστα ασθενοφόρα στη Λάρισα, ίσως μόνο ένα του γενικού νοσοκομείου. Οι τραυματίες μεταφέρθηκαν με ιδιωτικά αυτοκίνητα στο Γενικό Νοσοκομείο της Λάρισας.
Η γειτονιά μας ήταν ακριβώς κάτω από τον αεροδιάδρομο που προσέγγιζαν τα πολεμικά αεροπλάνα της 110 ΠΜ για να προσγειωθούν. Όλοι τότε για χρόνια είχαμε επισημάνει τον κίνδυνο να περνάνε σε χαμηλή πτήση προσγείωσης πάνω από τα κεφάλια μας, αλλά η επίσημη απάντηση ήταν ότι οι άνεμοι και η φορά του διαδρόμου τότε δεν επέτρεπαν κάποια άλλη πορεία. Άλλοι 5 άνθρωποι πέθαναν αργότερα από τα τραύματα και τα εγκαύματα.
Το πάρκο καταστράφηκε και χρειάστηκαν αρκετά χρόνια να ξαναγίνει. Ακόμα και τα συντρίμμια μαζεύτηκαν μετά από μέρες και φόβο προκαλούσαν οι φήμες ότι το αεροπλάνο μετέφερε βόμβες για κάποια άσκηση.
Ό πιλότος κατάφερε να το κατευθύνει στο πάρκο και για λίγα μέτρα γλίτωσαν τα σπίτια μας. Έσωσε ίσως έτσι πολλές ζωές και περιουσίες ενώ τελευταία στιγμή κατάφερε να εκτιναχθεί και έπεσε στα χωράφια έξω από τη Λάρισα και σώθηκε.
Η εμπειρία μου ήταν τρομακτική αν και είμασταν εξοικειωμένοι με τα πολεμικά να περνάνε κάθε μέρα πολύ χαμηλά πάνω από τα σπίτια μας τόσο πού βλέπαμε καθαρά τον πιλότο. Και τελικά η επιλογή αυτή του αεροδιάδρομου προκάλεσε το μοναδικό ατύχημα με πρώτη πολεμικού αεροσκάφους μέσα σε κατοικημένη περιοχή με πολλά θύματα..
Ήταν σαν σήμερα 15 Σεπτέμβριου το 1984…
