HomeΜΝΗΜΕΣ

Σερβάντα ή σιρβάντα δεν υπήρχε σπίτι χωρίς αυτό το έπιπλο

Σερβάντα ή σιρβάντα δεν υπήρχε σπίτι χωρίς αυτό το έπιπλο

Η Σερβάντα η Σιρβάντα συνήθως ήταν ξύλινο έπιπλο με μια μικρή βιτρίνα όπου η νοικοκυρά φύλαγε τα πιο καλά σερβίτσια,μπου τα βγάζαμε μόνο στις γιορτές. Με όμορφες δαντέλες να κοσμούν τα ράφια της και πάνω τους με περισσή φροντίδα τοποθετημένα τα σερβίτσια της γιαγιάς ή προίκα της μαμάς.
Παιδιά εμείς θεωρούσαμε όλα αυτά παλιομοδίτικα και ρωτούσαμε «καλά αυτό γιατί δεν το βγάζουμε;»
«άστο ρε παιδάκι μου μην έρθει κανένας «άνθρωπος» και με την λέξη «άνθρωπος» εννοούσε κάποιον φιλοξενούμενο που θα έρθει πρώτη φορά σπίτι μας.
Η Σερβάντα παρέμεινε εκεί χρόνια άθικτη, περήφανη, κατακάθαρη περιμένοντας τον «‘άνθρωπο» να μας θυμίζει την κουλτούρα μιας εποχής που έφυγε μαζί με την ανεμελιά και τα μικρά μας όνειρα.
Ένα έπιπλο που εάν είχε μιλιά θα μπορούσε να μας μιλάει για ώρες για το τότε που στις γιορτές ή στα επίσημα τραπέζια με ιεροτελεστία ένα παλιό μαυρισμένο κλειδί άνοιγε τις πόρτες της βιτρίνας ή του ντουλαπιού περίτεχνα σκαλισμένο και από μέσα τους ξεπηδούσαν θησαυροί. Εκεί η κουταλοθήκη με τα κουταλάκια κρεμασμένα γύρω της.
Εκεί έμπαινε το γλυκό του κουταλιού και το κερνούσαν.
Σε ένα ξεκαθάρισμα από τα παλιά χωρίς τις απειλές της μαμάς ή της γιαγιάς, εκεί που λες θα τα πετάξω, σταματάς γιατί όλα έχουν να σου πουν κάτι τρυφερό, αστείο από τα παλιά. Εκεί που τα δάκρυα αβίαστα θολώνουν τα μάτια σου και γεμίζεις νοσταλγία, ένα αυθόρμητο γέλιο πηδά από το στήθος σου για μια αστεία ανάμνηση που πέρασε από μπροστά σου. Κλείνεις την παλιά σερβάντα και αφήνεις το ξεκαθάρισμα για μια άλλη φορά…..