Σαλαμίνα είναι ο τόπος όπου βασίλευσε ο μυθικός Αίας ο Τελαμώνιος, όπου έγραφε ο Ευριπίδης, όπου τάφηκε ο Καραϊσκάκης, όπου αποσυρόταν ο Σικελιανός για να εμπνευστεί.
Η Σαλαμίνα είναι και ο τόπος όπου οι αρχαίοι Έλληνες πέτυχαν μια διθυραμβική νίκη απέναντι στον τετραπλάσιο σε δύναμη περσικό στόλο. Η ιστορική αυτή ναυμαχία της Σαλαμίνας, θεωρείται μια από τις σημαντικότερες μάχες στην ανθρώπινη ιστορία.
Γνωστή από την αρχαιότητα και ως Κούλουρη, είναι το μεγαλύτερο νησί του Σαρωνικού Κόλπου και το πιο κοντινό στις ακτές της Αττικής.
Για όσους θέλουν να την ανακαλύψουν, το νησί κρύβει αρκετές εκπλήξεις. Στη Σαλαμίνα πηγαίνεις από το Πέραμα με πλοίο. Η τοπική γραμμή που είναι αρκετά συχνή σε αφήνει στα Παλούκια το πολυσύχναστο λιμάνι της Σαλαμίνας. Η διαδρομή διαρκεί περίπου 15 λεπτά ενώ η γραμμή λειτουργεί για όλο το 24ωρο.
Όσο πιο μακριά φύγετε από την Ελευσίνα τόσο το καλύτερο, οπότε προτιμήστε τις νότιες ακτές του νησιού όπου η θάλασσα είναι πιο ανοιχτή.
Σημειώστε παραλίες για να πάτε: Κολώνες, Κανάκια, Σατερλί, Κακή Βίγλα, Σελήνια, Λημνιώνα, Γυάλα, Φανερωμένη, Ζέφυρος.
Άγιος Γεώργιος “Το νησί των τρελών”. Μία νησίδα γης με αρκετό πράσινο και μερικά διάσπαρτα ερημωμένα κτίρια του 19ου αιώνα χωρίς πόρτες και παράθυρα στο μέσον της πολυσύχναστης ακτοπλοϊκής γραμμής που συνδέει το Πέραμα με τη Σαλαμίνα.
Το 1865 δημιουργήθηκε στην νησίδα του Αγίου Γεωργίου λοιμοκαθαρτήριο με σκοπό την αντιμετώπιση κρουσμάτων χολέρας.
Στο νησί παρέμεναν πληρώματα και επιβάτες πλοίων που προέρχονταν από περιοχές που βρισκόταν σε έξαρση η επιδημία, ενώ από εκεί είχαν περάσει για «κάθαρση» και μεγάλες προσωπικότητες της Ελλάδας, όπως ο Ανδρέας Συγγρός και η Πηνελόπη Δέλτα.
Το 1924 δέχτηκε περισσότερους από 100.000 πρόσφυγες από την Μικρά Ασία για κάθαρση, ενώ το τελευταίο κρούσμα χολέρας αντιμετωπίστηκε στο νησί το 1947.
Αργότερα λειτούργησε ως παράρτημα του Δημόσιου Ψυχιατρείου (γι’ αυτό είναι και γνωστό ως «το νησί των τρελών»), το 1967 παραχωρήθηκε από το Δημόσιο στη δικαιοδοσία του Ναυστάθμου του Πολεμικού Ναυτικού.
Στα μέσα της δεκαετίας του ’90, έγινε ο βιολογικός καθαρισμός της Ψυττάλειας έτσι το νησί απέκτησε ξανά καθαρά νερά, σχετικά καθαρές παραλίες και κατά συνέπεια, την καλή του φήμη.
‘Όσον αφορά το φαγητό το σίγουρο είναι πως δεν θα πεινάσεις, αλλά ούτε θα “πονέσεις”, θα φας όστρακα από το Λάμπρο ολόφρεσκους αχινούς, ψάρια γαριδομακαρονάδες και ότι άλλο τραβάει η ψυχή σου.
Συμπερασματικά καταλήγει κανείς πως η Σαλαμίνα ή αλλιώς Σαλαμύκονο, όπως την αποκαλούν, αστειευόμενοι, κάποιοι κάτοικοι αλλά και οι επισκέπτες της αποτελεί έναν προορισμό αρκετά αμφιλεγόμενο και μάλλον παρεξηγημένο ένα μέρος με πλούτο, ο οποίος δεν έχει αξιοποιηθεί.
