”Αναπαράσταση Θεσσαλού ιππέα από γκραβούρα του 19ου αιώνα”.
Μετά τη λήξη των Περσικών Πολέμων , όπου οι Θεσσαλοί εμήδισαν , η κατάσταση εκτός ορίων που περιελάμβανε η Αρχαία Θεσσαλία είχε ως εξής:
Οι πόλεις-κράτη της Αθήνας και της Σπάρτης είχαν ηγεμονικό ρόλο στην Ελλάδα.
Η Σπάρτη στην ξηρά και η Αθήνα στη θάλασσα.
Από την αρχή του Πελοποννησιακού πολέμου αλλά και ενδιάμεσα ,οι βασικοί αντίπαλοι ήταν η Πελοποννησιακή Συμμαχία και η Αθηναϊκή Συμμαχία.
Οι Θεσσαλοί σε αυτόν τον πόλεμο τον Πελοποννησιακό αποφάσισαν να ταχθούν στο πλευρό των Αθηναίων, με εκστρατευτικό σώμα που απαρτίζονταν από Φαρσάλιους Πυράσιους , Γυρτώνιους,Φεραίους και Κρανίους,Λαρισαίους πολεμιστές όπως μαθαίνουμε από τον Θουκιδίδη.
Ο Παυσανίας ,Έλληνας περιηγητής και γεωγράφος, ο οποίος έζησε τον 2ο αιώνα μ.Χ.,αναφέρει στον δρόμο που οδηγούσε στην Ακαδημία της Αρχαίας Ελλάδας σωζόταν τάφος των Θεσσαλών Ιππέων που συμμετείχαν στον Πελοποννησιακό πόλεμο στο πλευρό των Αθηναίων.
Αυτή η συμμαχία όμως δεν μακροημέρευσε και δεν συνεχίσθηκε μετά το πέρας του Πελοποννησιακού πολέμου.
Ο θεσσαλικός λαός έτρεφε συμπάθεια για την δημοκρατική πολιτεία των Αθηνών ,αλλά ποιος νοιάζεται γιατις βουλές του λαού όταν αυτές δεν είναι εναρμονισμένες με τις επιθυμίες των ευγενών αρχόντων που είχαν την εξουσία και αποφάσιζαν με γνώμονα τα ίδια συμφέροντα……..
Μετά τον Πελοποννησιακό πόλεμο ξεκίνησε ένας ανταγωνισμός ανάμεσα στην Λάρισα και στις Φερρές.Οι Φεραίοι κυρίαρχοι στην περιοχή των Παγασών απέκλεισαν την πρόσβαση των Λαρισαίων προς τον Παγασητικό κόλπο.
Ο διακαής πόθος των Φεραίων να κυριαρχήσουν στην εύφορη ανατολική Θεσσαλική πεδιάδα.
Ο τύραννός των Φερρών Λυκόφρωντο 404 π.χ ήταν αυτός που άναψε τη φωτιά της εξέγερσης ανάμεσα στις 2 πόλεις.
Η Σπάρτη υποστήριζε τον Λυκόφρωνα οι Θηβαίοι από την άλλη τον Λαρισινό Αλευάδη Μηδίου ,μαζί τους και οι κάτοικοι της Κρανώνας Σκοτούσας και Φαρσάλου.
Το αντισπαρτιακό κίνημα στη Θεσσαλία είχε πάρει μεγάλες διαστάσεις και ως απόδειξη αναφέρεται ότι ο Σπαρτιάτης Αγησίλαος επέστρεφε από την εκστρατεία στη Μ.Ασία τα ελαφρά Θεσσαλικά σώματα τον ενοχλούσαν σε βαθμό που τον ανάγκασε να συμμαχήσει μαζί τους.
Στη συνέχεια Ταγός των Θεσσαλών χρείζεταιο ο τύραννος των Φερρών Ιάσονας και η Θεσσαλία αποκτά πολιτική δύναμη και ακτινοβολία.Οι ηγεμόνες της Ηπείρου δηλώνουν υποτέλεια και ο Αμύντας βασιλιάς της Μακεδονίας γίνεται σύμμαχος του.
Οι πόλεις της Νοτίου Ελλάδος επιδίωκαν την φιλία του.
Επεξεργαζόταν ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο μέσα στο οποίο υπήρχε ο σχεδιασμός να ναυπηγήσει και να επανδρώσει πολεμικό στόλο, αλλά στη ουσία να κατατροπώσει την θαλασσοκρατία των Αθηνών και να κυριαρχήσει σε όλη την Ελλάδα.
Η δολοφονία του κόβει το νήμα της ζωής και μαζί με αυτό και τα μεγαλεπήβολα σχέδια,
Ο Ξενοφών γράφει ότι αιτία της δολοφονίας του ήταν ο φόβος μήπως αναλάβει τον έλεγχο στα Πύθια. Ο λαός των Δελφών ρώτησε το μαντείο τι θα κάνουν με την περίπτωση του, το μαντείο του απάντησε ότι ο Θεός Απόλλων θα φροντίσει για το ιερό του.
Ο Διόδωρος Σικελιώτης γράφει ότι είναι ασαφές αν σκοτώθηκε από φόβο για τα μεγαλεπίβολα σχέδια του ή οι δολοφόνοι εκτέλεσαν τις εντολές του αδελφού του Πολύδωρου.
Τελικά τον διαδέχθηκε ο γιος του Αλέξανδρος ο Φεραίος κυβέρνησε με μεγάλη σκληρότητα μέχρι την εποχή που ηττήθηκε από τους Θηβαίους.
Οι λαοί της Θεσσαλίας με πρωτοστάτες τους Αλευάδες της Λάρισας , που είχαν ανατραπεί από την οικογένεια του, αντέδρασαν στην σκληρή του διακυβέρνηση και εξεγέρθηκαν.
Οι Αλευάδαι προκειμένου να ανατρέψουν τον τύραννο ζήτησαν την βοήθεια του Αλεξάνδρου Β΄ της Μακεδονίας.
Ο Αλέξανδρος Β΄ της Μακεδονίας ανάγκασε σε οπισθοχώρηση τον Αλέξανδρο το Φεραίο και τον περιόρισε στην πατρίδα του τις Φέρες.
Η συμπεριφορά του βασιλιά της Μακεδονίας δεν άρεσε στους Θεσσαλούς , ζήτησαν την βοήθεια των Θηβαίων.
Ο Πελοπίδας προσέτρεξε στο κάλεσμα των Θεσσαλών και έδιωξε την Μακεδονική Φρουρά και εγκατέστησε των Θηβαίων.Ο Αλέξανδρος των Φερρών δήλωσε υποταγή αλλά όταν του ζητήθηκε να απολογηθεί για ανλγησία και βιαιότητα της διακυβέρνησης του δραπέτευσε.
Καλοκαίρι του 368π.χ ο Πελοπίδας με τον Ισμηνία επανήλθε στη Θεσσαλία χωρίς στρατό για να διαπραγματευθεί με τον Αλέξανδρο των Φερρών.
Η επίσκεψη αυτή με σκοπό την διαπραγμάτευση οδήγησε στην αιχμαλωσία και φυλάκιση του Πελοπίδα.
Οι Θηβαίοι για να τιμωρήσουν τον τύραννο και να ελευθερώσουν τον Πελοπίδα οργάνωσαν εκστρατεία με αποτέλεσμα την κατατρόποση τους από το Θεσσαλικό ιππικό και τους σύμμαχους των Θεσσαλών Αθηναίους.
Την ολοκληρωτική καταστροφή κατόρθωσε να αποτρέψει ο Επαμεινώνδας χάρη στις ικανότητες του.
Η τυραννία του Αλέξανδρου έγινε έντονα σκληρή, έσφαξε τους κατοίκους της Σκοτούσας και επιδόθηκεμε βαναυσότητα στην προσπάθεια να καθυποτάξει πλήρως τους Θεσσαλούς κυρίως την Μαγνησία και Φθιώτιδα.
Οι Θηβαίοι ανταποκρινόμενοι σε νέο κάλεσμα των Θεσσαλών έκαναν νέα εκστρατεία με τον Πελοπίδα στη θέση «Κυνός Κεφαλαί» αλλά μια Έκλειψη (13 Ιουλίου 364 π.χ.) τρομοκράτησε τον στρατό του που δραπέτευσε.
Ο Πελοπίδας έμεινε μόνος του με τριακόσιους ιππείς και μισθοφόρους.
Οι Θηβαίοι ήταν οι νικητές αλλά ο Πελοπίδας σκοτώθηκε στην μάχη.
Οι νέες νίκες των Θηβαίων που ακολούθησαν ανάγκασαν τον Αλέξανδρο να δηλώσει την υποταγή του στο Κοινό των Βοιωτών, να παραδώσει τις πόλεις που είχε κατακτήσει και να αποσυρθεί στις Φέρες.
Μια αδιάκοπη μάχη επικράτησης εξελίσσονταν στην περιοχή και με παρεμβάσεις των Θηβαίων δόθηκε το έναυσμα της σύστασης του Κοινού των Θετταλών…
