Κατά τον Ησίοδο η Καλλιόπη ήταν η μεγαλύτερη και ευγενέστερη από τις 9 Μούσες. Προστάτης της επικής ποίησης και της Ρητορικής, καθώς και όλων των καλών τεχνών. Την Μούσα Καλλιόπη ιδιαίτερα την επικαλούνταν οι ραψωδοί προκειμένου να τους βοηθήσει στην έμπνευση. Με την επίκλησή της ξεκινούν και τα Ομηρικά έπη. Ήταν η μεγαλύτερη, η πιο σεβαστή, η πιο σοβαρή, η πιο σοφή και η πιο αποφασιστική από τις Μούσες.
Το πως συνδέθηκε με τις τουαλέτες είναι άγνωστο για πολλούς. Η ιστορία έχει ως εξής…
Τον Ιούνιο του 1930, ο Ελευθέριος Βενιζέλος εγκαινίασε θριαμβευτικά τον σταθμό του Ηλεκτρικού Σιδηρόδρομου Αθηνών-Πειραιώς στην πλατεία Ομονοίας.
Για να εξαερίζεται ο υπόγειος σταθμός, τοποθετήθηκαν περιμετρικά της πλατείας οκτώ μεγάλες κολώνες-αεραγωγοί, οι οποίες, για να μην προσβάλλουν την αισθητική της πλατείας, αποφασίστηκε από τον τότε δήμαρχο της πόλης, Σπύρο Μερκούρη, να διακοσμηθούν με τα αγάλματα των εννιά Μουσών. Όμως, η ένατη Μούσα, η Καλλιόπη, περίσσεψε, μια και οι κολώνες ήταν οκτώ.
Η λύση που βρέθηκε ήταν το άγαλμα της Καλλιόπης να αποθηκευτεί στα υπόγεια του ηλεκτρικού σταθμού, δίπλα στα δημόσια ουρητήρια.
Όταν οι φαντάροι από την επαρχία, που δεν ήξεραν ακόμα τα κατατόπια, ήθελαν να ανακουφιστούν στην Ομόνοια και ρωτούσαν πού είναι τα αποχωρητήρια, οι Αθηναίοι τούς έλεγαν «δίπλα στην Καλλιόπη»…
Έτσι η τουαλέτα του στρατοπέδου έφτασε να ονομάζεται Καλλιόπη.
