Σαν να έχουν μαζευτεί πολλά άσχημα, καταστροφικά στον κόσμο αυτό που ζούμε. Η κόπωση μεγάλη όλων, από που να φυλαχθούμε, όποια ίχνη αισιοδοξίας, υπομονής και ελπίδας έξαυλώθηκαν.
Ακόμα ένα πλήγμα που διέλυσε την καλοκαιρινή ραστώνη είναι οι πύρινες γλώσσες που από χθες ασφυκτικά περικύκλωσαν κομμάτι της Αττικής ,αδηφάγες καταβρόχθιζαν τα πάντα στο πέρασμα τους. Εύβοια , Μεσσηνία και Κω, λίγο μετά έπεσαν και αυτές σε πύρινη αγκαλιά.
Δεν χωράνε σε ένα χαρτί ο πόνος που προκαλεί η καταστροφή, η κόπωση των επίγειων και εναέριων μέσων με ανθρώπους μπαρουτοκαπνισμένους ,λες και βγήκαν από μάχη, η προσπάθεια για να σωθεί ότι σώζεται με κορυφαίο την ζωή.
Ας ενώσουμε όλοι τις φωνές μας και να προσευχηθούμε στη Παναγιά για να αντλήσουμε δύναμη, παρηγοριά ,για να ξανασηκωθούμε.
Χορτάσαμε από εικόνες μαυρισμένες από τον καπνό και ανθρώπους σε απόγνωση είναι η στιγμή που αδύναμος αναζητάς το θαύμα…… Πάντα αυτό γινόταν η Παναγιά μπροστάρης στα τείχη των πόλεων για να οπλίσει με δύναμη τους ανθρώπους.
Η Αγία Σκέπη
Την περίοδο που ήταν βασιλιάς ο Λέοντας ο Μεγάλος (457-474 μ.Χ.), ζούσε στην Κωνσταντινούπολη ο όσιος Ανδρέας, ο κατά Χριστόν σαλός. Μια νύχτα που γινότανε αγρυπνία στο ναό της Παναγίας των Βλαχερνών, ο όσιος Ανδρέας μαζί με τον μαθητή του Επιφάνιο, που έγινε αργότερα πατριάρχης Κων/πόλεως (520-536 μ.Χ.), είδαν την Υπεραγία Θεοτόκο οφαλμοφανώς, να μπαίνει από την κεντρική πύλη του ναού. Πλάι στην Υπεραγία βρισκόταν πλήθος αγγέλων και οι παρθένοι Ιωάννης ο Πρόδρομος και Ιωάννης ο Θεολόγος.
Αφού μπήκε μέσα στο ναό προχώρησε στον σολέα και προσευχήθηκε πολλή ώρα με θερμά δάκρυα υπέρ της σωτηρίας των πιστών. Το γεγονός αυτό όμως έβλεπαν μόνο ο Ανδρέας και ο Επιφάνιος. Αφού προσευχήθηκε η Θεοτόκος σηκώθηκε και μπήκε μέσα στο ιερό, όπου φυλασσόταν το μαφόριό της, δηλαδή το τσεμπέρι της, το πήρε στα χέρια της και βγαίνοντας έξω, το άπλωσε πάνω από τους πιστούς. Με αυτόν τον τρόπο θέλησε να δείξει ότι τους σκέπει και τους προστατεύει.
Αυτό είναι το γεγονός που η Εκκλησία μας τιμά και καθιέρωσε την γιορτή της αγίας Σκέπης. Είναι η γιορτή προς τιμήν της Παναγίας, η οποία σκέπει και προστατεύει το λαό του Θεού και φωτίζει τους πιστούς στο δρόμο για την τελείωση με τις προσευχές, τις παρακλήσεις και τα δάκρυά της.
Η προσευχή της γαλήνης
Ω, Παναγιά μου, Δέσποινα, γλυκύτατη Παρθένα
εις τον αγώνα της ζωής, βοήθα με και εμένα.
Βοήθησε με Παναγιά, γλυκιά μου Παναγία,
γιατί η ζωή είναι θάλασσα, μεγάλη τρικυμία..
Και ναυαγός ευρίσκομαι μέσα στη βιοπάλη,
στη χάρη σου στηρίζομαι, Παρθένα τη μεγάλη.
Και σαν μητέρα ευσπλαχνική, ελπίζω να μας σώσεις,
και από ορατούς και αόρατους εχθρούς να μας γλιτώσεις.
Στη σκέπη των πτερύγων σου σκέπασε Παναγιά μου,
όλου του κόσμου τα παιδιά και ύστερα τα δικά μου.
Και φώτισέ τα, Παναγιά, Χριστό να ακολουθήσουν
και στον αγώνα της ζωής με πίστη να βαδίσουν.
Την πίστη, την πραότητα, μην την αμελήσουν,
καθώς και την εγκράτεια μην την καταπατήσουν.
Ναι, Παναγιά μου, Δέσποινα, λυπήσου και ευσπλαχνίσου
και άφεση αμαρτιών ζήτησε απ’ το Παιδί Σου.
Να συγχωρήσει πταίσματα και τα αμαρτήματά μας,
να οδηγήσει στο καλό και εμάς και τα παιδιά μας.
