Σε μία εποχή που οι πολίτες προσπαθούν καθημερινά να τα βγάλουν πέρα με την ολοένα αυξανόμενη ακρίβεια, οι ειδήσεις που έρχονται από το υπουργείο Τουρισμού της υπουργού Όλγας Κεφαλογιάννη προκαλούν αίσθηση και οργή.
Δύο χαλιά 22 τμ. αξίας 18.000 ευρώ για το γραφείο της, σε μια εποχή που η ελληνική οικογένεια μετράει κάθε ευρώ για να καλύψει τις ανάγκες της, μας οδηγούν σε αναπόφευκτους προβληματισμούς.
Αναρωτιέμαι, πώς είναι δυνατόν να δικαιολογηθεί μια τέτοια δαπάνη όταν πολλοί συμπολίτες μας δεν μπορούν να αντέξουν ούτε το καθημερινό τους ψωμί; Είναι προκλητικό ή απλώς αποτέλεσμα της αποστασιοποίησης από την πραγματικότητα στην οποία ζούμε;
Τα ερωτήματα αυτά δεν είναι απλά ρητορικά. Όταν η πολιτική ηγεσία δεν μπορεί να κατανοήσει την υγειονομική και οικονομική κατάσταση της κοινωνίας, τότε δημιουργούνται σοβαρές ανησυχίες.
Η εικόνα που δημιουργείται είναι αυτή ενός συστήματος που φαίνεται να ζει σε μια εικονική πραγματικότητα ενώ οι πολίτες παρακολουθούν αδύναμοι.
Η υπουργός καλείται, λοιπόν, όχι μόνο να απολογηθεί για αυτήν την επιλογή αλλά και να εξηγήσει πώς αυτή σχετίζεται με τις δεσμεύσεις της κυβέρνησης για την ενίσχυση των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων. Το χρέος της είναι να δείξει ότι η πολιτική δεν είναι μόνο στα λόγια, αλλά και στις πράξεις.
Αν η κυβέρνηση θέλει να κερδίσει ξανά την εμπιστοσύνη του κόσμου, τέτοιες συμπεριφορές θα πρέπει να ανήκουν στο παρελθόν.
