Λάρισα 1893 ο Παππάς Κωνσταντίνος, που λέγεται ότι κατηφόρισε από την Ηπειρο (περιοχή Αργυροκάστρου ) στη Λάρισα, για να δημιουργήσει μια επιχείρηση με συνεργάτες τον Δημητριάδη και Σκαλιώρα.
Μαζί του έφερε και εργάτες που θα ήταν το ανθρώπινο δυναμικό της επιχείρησης ,μιας ομόρρυθμης εταιρείας με την επωνυμία : «Δημητριάδης, Παππάς και Σκαλιώρας».
Σκοπός της Εταιρείας : Η αγοράν διαφόρων προϊόντων και ιδίως δημητριακών καρπών προς μεταπώλησιν επί κερδοσκοπεία είτε αυτουσίων είτε μεταποιημένων εν τω […] ατμομύλω εις άλευρα και λοιπά είδη…»
Έδρα της εταιρίας ι Η Λάρισα στα οικόπεδα που αγόρασε ο Κωνσταντίνος Παππάς στη συνοικία Ταμπάκικα, εντός των οποίων έχει ανεγερθεί «πλήρες εργοστάσιον ατμομύλου […] και άπαντα τα αναγκαία προς λειτουργίαναυτού μηχανήματα».
Ο Σαρίμβεης Κωνσταντίνος ανέλαβε την υλοποίηση του έργου και Διευθυντής ορίσθηκε ο Χρήστος Δημητριάδης.
Ο ατμόμυλος βρισκόταν μέσα σε μία έκταση 10 χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων ,τα σύνορα που περιέκλειαν την έκταση αυτή ήταν ,ένα οθωμανικό τέμενος (μάλλον τζαμί Μουχαρέμ),και φυσικά ο Πηνειός με την πέτρινη αποβάθρα ,και ένα δημοτικό οικόπεδο.
Εκεί στις όχθες του Πηνειού ο Παππάς στήνει στην αρχή τον πρώτο πετρόμυλο με ατμομηχανή που την λειτουργία της εξασφάλιζε τα ξύλα και ο λιγνίτης.
Οι νερόμυλοι ήταν πολλοί, εκατοντάδες ,στο Θεσσαλικό κάμπο ,τους συναντούσες ακόμα και στα χωριά από τη ρωμαϊκή εποχή και άντεξαν μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα.
Η θέση που ήταν ο μύλος του Παππά ήταν πλεονεκτική ,και ήταν εύκολα προσβάσιμη στην στο σιτοβολώνα της Θεσσαλίας όπου παράγονταν η καλύτερη ποιότητα σκληρού σιταριού «ντεβέ».
Μαζί με την λειτουργεία του μύλου ,λειτούργησε και μηχανικό αρτοποιείο που η παραγωγή του έφθανε 1.000.000 οκάδες ετησίως .
Όταν ξέσπασε ο Ελληνοτουρκικός πόλεμος 1897-1898 ήταν μια δύσκολη συγκυρία για την επιχείρηση καθώς και οι πόλεμοι που ξέσπασαν στη συνέχεια …
1910: Ο Φώτης και Μιχάλης Παπάς, ανίψια του ιδρυτή ,κατόπιν πρόσκλησης από τον Κωνσταντίνο Παππά έρχονται από την Βόρεια Ηπειρο και αποτελούν το νέο αίμα της εταιρείας.
1919-1920: Μια μεγάλη φωτιά καταστρέφει τον μύλο, κάποι αποδίδουν την φωτιά σε ξένα στρατεύματα (Σενεγαλέζοι,Γάλλοι) ,που οότε στρατοπεδεύαν στη Λάρισα.
Κάποιοι άλλοι έλεγαν ότι ο Παππάς Κωνσταντίνος καθότι βασιλικός ,το έκαψαν οι βενιζελεκοί ,όπως και να έχει η φωτιά αυτή ήταν πλήγμα για την επιχείρηση.
Από το 1910 έως 1920 οι θεσσαλικοί μύλοι μετατρέπονται σε κυλινδρόμυλους και αυτή τη τεχνολογία υιοθέτησε ο Μύλος του Παππά μάλλον το 1921 ,ή κατά άλλους το 1924.
Η πρώτη Βιομηχανική απογραφή του 1920 αποτυπώνει την ύπαρξη 4 ή 5 κυλινδρόμυλοι ίσοι με την δυναμικότητα αυτών του Πειραιά.
Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος : Η πετυχημένη πορεία της επιχείρησης σταματάει την πετυχημένη πορεία της επιχείρησης σταματά αλλά συνεχίζει τη λειτουργία της.
1940-1941 : Ο μύλος επιτάσσται από τον ελληνικό στρατό όμως «δεν διεταράχθη ο κανονικός ρυθμός της παραγωγής του Κυλινδρόμυλου δεδομένου ότι εργάζεται εντατικώς νυχθημερόν» , ενώ παράλληλα, ακόμα και «η εξέλιξις της καταναλώσεως» χαρακτηρίζεται «μάλλον κανονική παρά την επίταξιν του αλευρομύλου της υπό των στρατιωτικών αρχών» και «η διάθεσις της παραγωγής της ικανοποιητική»
Πόλεμος χωρίς βομβαρδισμούς δεν υφίσταται ,έτσι και στην διάρκεια του Β Παγκόσμιου Πολέμου ο Μύλος του Παππά έπεσε θύμα των ιταλο-γερμανικών βομβαρδιστικών.
Οι ζημιές αναπόφευκτες αλλά ο επικεφαλής Φ.Παππάς με το προσωπικό παραμένει στις θέσεις του.
Στην κατοχή ο Μύλος καταλήφθηκε από τους Ιταλούς ,όπου και επιδόθηκαν σε λεηλασίες πρωτοφανείς.
1945: Ο Μύλος μετά την αποχώρηση των Γερμανών επιτάχθηκε από τον Ε.Λ.Α.Σ και όπως προφορικά μαρτυρεί ο τελευταίος μυλωνάς του μύλου έως και το 1983 ,απομακρύμθηκε ο πρόθεση ανατίναξη του μύλου από τους αντάρτες.
Ο Μύλος ανασυγκρότησε τις δυνάμεις του και την παραγωγή του μέχρι που τον Φώτη Παππά το συλαμβάνουν οι άνδρες του Ε.Λ.Α.Σ και τον κρατούν φυλακισμένο σε ορεινή περιοχή των Τρικάλων.
Βρέθηκε αντιμέτωπος με την κατηγορία σύσταση προδοτικής οργάνωσης, η δίκη αναβλήθηκε λόγω απουσίας μαρτύρων και ο Φ.Παππάς ελευθερώνεται.
Η πολυπόθητη ώρα της απελευθέρωσης έφτασε και ο Μύλος παραδίδεται στους ιδιοκτήτες ,ότι είχε απομείνει από αυτόν….
Το 1947 ξεκινάει η ανασυγκρότηση του Μύλου, με την αγορά νέων μηχανημάτων ,και μετά την απόλυση από το στρατό του γιου του Φ.Παππά ,Αγγελου , η επιχείρηση μετατρέπεται σε ομόρρυθμη εταιρία με την επωνυμία «Κυλινδρόμυλοι Φ. Παππά και Υιού». και συνεχίζει την λειτουργία της μέχρι και τον θάνατο του Φ. Παππά, το 1963………
Δεν μας φθάνει ο χρόνος και ο χώρος για περισσότερα ……..σας παραπέμπουμε στην πηγή μας όπου αντλήσαμε τις πληροφορίες για τη δημιουργία του άρθου: Πηγή
Είναι ο Μάιος του 1983 όπου αποφασίζεται η αναστολή της λειτουργείας της.
Στις 16 Νοεμβρίου 1988 ο Δήμος Λάρισας αγοράζει από τον Άγγελο Παππά, στις 3 Νοεμβρίου 1989 οι εγκαταστάσεις του Μύλου του Παππά, μαζί με τον εξοπλισμό του, χαρακτηρίζονται ως ιστορικό διατηρητέο
μνημείο από το Υπουργείο Πολιτισμού.
1ης Ιουνίου 2002, το πετρόκτικστο κεντρικό κτίριο του μύλου παραδόθηκε στις φλόγες, με πλήθος απωλειών των μηχανημάτων, των εργαλείων και των αντικειμένων που αφορύσαν την επεξεργασία του σιταριού.
