Στις 9 Μαρτίου του 1965, στις 9.30 το βράδυ, ένας τρομερός σπασμός στο υπέδαφος του Βόρειου Ευβοϊκού Κόλπου γίνεται αισθητός σχεδόν σε όλη την Ελλάδα. Από την Πελοπόννησο μέχρι την Αλεξανδρούπολη. Όμως στο «μάτι του κυκλώνα» θα βρεθεί μόνο η Αλόννησος, η οποία ουσιαστικά ισοπεδώνεται.
Το μικρό νησί των δύο χιλιάδων κατοίκων θρηνεί δύο νεκρούς, δύο ηλικιωμένες γυναίκες που δεν πρόλαβαν να βγουν από το σπίτι τους. Οι υλικές ζημιές είναι τεράστιες. Συνολικά 561 κτίρια υπέστησαν ζημιές (συνολικά 1.941 καταστράφηκαν), ενώ ο μεγαλύτερος μετασεισμός (5,7) εκδηλώθηκε δύο λεπτά μετά τον κύριο σεισμό. Ελάχιστα ήταν τα σπίτια που δεν έχουν καταρρεύσει πλήρως ή καταστεί «επικινδύνως ετοιμόρροπα», ενώ -ένδειξη του χάους που επικρατούσε στον κρατικό μηχανισμό- οι Αρχές της Μαγνησίας πληροφορούνται την καταστροφή μετά από πολλές ώρες, στις τέσσερις το πρωί της επομένης…
Οι προσπάθειες αποκατάστασης των σεισμοπλήκτων ξεκίνησαν σχεδόν αμέσως, αλλά τα πρώτα εφόδια στο νησί έφτασαν το μεσημέρι της επόμενης ημέρας. Μέχρι τότε, όπως σημειώνουν οι εφημερίδες της εποχής, οι σεισμόπληκτοι έμειναν εντελώς αβοήθητοι. «Έχουν καταφύγει σε σπήλαια, κάτωθι δέντρων, εντός λέμβων και ιστιοφόρων, διά να προστατευτούν από το ψύχος» έγραφε χαρακτηριστικά η «Καθημερινή».
Και ενώ οι κάτοικοι της Αλοννήσου προσπαθούσαν να επουλώσουν τις πληγές τους, στις 13 Μάρτη ένας νέος σεισμός με το ίδιο επίκεντρο ολοκληρώνει την καταστροφή, πλήττοντας αυτήν τη φορά και τη Σκόπελο, χωρίς ευτυχώς να υπάρξουν θύματα.
Συνεργεία των αρμόδιων κρατικών υπηρεσιών πραγματοποίησαν επιτόπια επιθεώρηση των ζημιών, ενώ οι κάτοικοι προσπαθούσαν να απομακρύνουν τα συντρίμμια. Άνδρες του Στρατού Ξηράς μετέφεραν κουβέρτες και αντίσκηνα, τα οποία διανεμήθηκαν στους άστεγους σεισμοπαθείς, οι οποίοι παρέλαβαν και χρηματικό βοήθημα από τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες, όπως και εφόδια από μέλη του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού. Επίσης, πλοίο του Βασιλικού Ναυτικού είχε καταπλεύσει στην Αλόννησο, μεταφέροντας είδη πρώτης ανάγκης για τους σεισμοπαθείς του νησιού.
Πηγή: thenewspaper.gr
