Καθώς ο Τύρναβος ετοιμάζεται να υποδεχτεί τον χειμώνα, το πρώτο σημάδι είναι πλέον αισθητό στους δρόμους της πόλης: ο γνώριμος καπνός από τις σόμπες, που σιγά-σιγά απλώνεται και γεμίζει τον αέρα με τη χαρακτηριστική μυρωδιά του καμένου ξύλου.
Παρά τις ανεβασμένες θερμοκρασίες της ημέρας, το βράδυ η ψύχρα κάνει την εμφάνιση της και φέρνει τους κατοίκους μπροστά από τη σόμπα, αναγκάζοντάς τους να ανάψουν την παλιά γνώριμη συντροφιά του χειμώνα.
Αυτό το άναμμα της ξυλόσομπας δεν είναι απλώς μια πρακτική κίνηση, αλλά μια τελετουργία που φέρνει μνήμες από τα παλιά, όταν οι γιαγιάδες με τα χέρια τους άναβαν την σόμπα, ξυπνώντας τη θαλπωρή στις καρδιές των νεότερων. Ακόμα κι αν κάποιος δεν έχει πλέον ξυλόσομπα στο δικό του σπίτι, είναι σχεδόν βέβαιο ότι κάπου, σε κάποιο οικογενειακό σπίτι, η ζεστή αυτή φλόγα σιγοκαίει στις αναμνήσεις του.
Η φωτιά της ξυλόσομπας και ο ήχος του ξύλου που καίγεται είναι ένα είδος νοσταλγίας για τον Τύρναβο και τους ανθρώπους του, σηματοδοτώντας την άφιξη του χειμώνα, μαζί με τη ζεστασιά, τις μυρωδιές και τις αναμνήσεις που την συνοδεύουν.
Καλό χειμώνα λοιπόν και ας αφήσουμε τη θαλπωρή και τις αναμνήσεις που φέρνει αυτήν η μυρωδιά στους δρόμους να ταξιδέψουν την ψυχή μας.
