Ιστορικό μοναστήρι, φωλιασμένο σε ένα καταπράσινο τοπίο, συνδυάζει την πνευματικότητα με τη φυσική ομορφιά της ορεινής Ελλάδας. Ένα κρυφό «διαμάντι» στον Ασπροπόταμο Τρικάλων.
Η Μονή Παναγίας Γαλακτοτροφούσας βρίσκεται πολύ κοντά στα χωριά Ανθούσα (παλιά ονομασία «Λεπενίτσα») και Χαλίκι του Ασπροπόταμου, «κάτω» από τον δρόμο που οδηγεί στο πέρασμα του Μπάρου και στα «σύνορα» Θεσσαλίας και Ηπείρου. Περιτριγυρισμένη από δάση ελάτων και τις καθαρές πηγές του Ασπροπόταμου (Αχελώου), η διαδρομή μέχρι τη μονή είναι από μόνη της μια εμπειρία: γεμάτη στροφές, μυρωδιές δάσους και πανοραμική θέα στις βουνοκορφές της Πίνδου.
Η ακριβής χρονολογία ίδρυσης της Μονής δεν είναι απόλυτα εξακριβωμένη, ωστόσο το μοναστήρι φαίνεται να ιδρύθηκε τον 18ο αιώνα. Πήρε το όνομα της από μια αρκετά ασυνήθιστη εικόνα της Παναγίας Γαλακτοτροφούσας, μια απεικόνιση της Παναγίας να θηλάζει τον Χριστό.
Το μοναστήρι καταστράφηκε το 1943 από τους Γερμανούς. Τότε χάθηκε και η εικόνα της Γαλακτοτροφούσας Παναγίας, αφιέρωμα του 1788 από τον Καλαρρυτινό Δημήτριο Τουρτούρη “εις μνημόσυνον αυτού και των αυτού αυταδέλφων και των εν αυτοίς διαδόχοις αυτών”. Την αφιέρωση συμπλήρωναν τα λόγια: «: «Η παρούσα, γαλακτοτροφούσα επικαλουμένη, από Βενετίας ηνέχθη εν έτεσιν 1761 παρά του Δημητρίου Τουρτούρη, ήτις εστίν παλαιοτάτη…».
Η Μονή σήμερα
Σήμερα, εκτός από δύο νεότερα κτίσματα στα δυτικά, σώζεται μόνον το καθολικό, ένα πέτρινο κτίσμα αγιορείτικου τύπου, δηλαδή πλακοσκέπαστο σταυροειδές με χορούς, τρούλο και τετράκλινη στέγη. Η αρχιτεκτονική της μονής είναι λιτή αλλά επιβλητική με κυρίαρχα στοιχεία την πέτρα και το ξύλο.
Μπορείτε να συνδυάσετε την επίσκεψη σας στο μοναστήρι με βόλτα στα γειτονικά χωριά, Ανθούσα και Χαλίκι, δύο από τα ομορφότερα του Ασπροπόταμου. Δεν πρέπει να παραλείψετε, επίσης, το πέτρινο γεφύρι του Μίχου, που αποτελούσε το πέρασμα των κατοίκων της Ανθούσας προς το μοναστήρι.
