Ἀγαπητοί μου,

          Ἔφθασε καί πάλι ἡ μεγάλη μέρα μέσα στό ὁλοφώτεινο ἑλληνικό καλοκαίρι, πού ξεχνῶντας ὁ,τιδήποτε ἄλλο καλούμαστε νά στρέψουμε τήν σκέψη, τήν ψυχή καί τήν ματιά μας πρός τό πάναγνο πρόσωπο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.

Καί τό κάνουμε αὐτό, ὄχι γιά νά σταθοῦμε ὡς ἐπαῖτες ζητιανεύοντας κάποια χάρη ἀπό τήν Χάρη της, οὔτε γιά νά σκεφθοῦμε καί νά φιλοσοφήσουμε μέ τό πρόσωπο γιά τό ὁποῖο καί οἱ Πατέρες καί οἱ Ὑμνογράφοι τῆς Ἐκκλησίας μας συνιστοῦν «ῥᾷον σιωπήν», δηλαδή καλύτερα νά σιωποῦμε ἀφοῦ τά λόγια εἶναι φτωχά κι ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου ἀδύναμος νά συλλάβει τό μεγαλεῖο τῆς Παρθένου.

Στρέφουμε τήν σκέψη, τήν ψυχή καί τήν ματιά μας πρός τήν Θεομήτορα, καθώς ὁλοκληρώνεται ἡ ἐπί γῆς Ἁγία βιοτή της γιά νά θαυμάσουμε, νά μεγαλύνουμε, νά προσευχηθοῦμε.

          Στόν σύγχρονο κόσμο, στόν ὁποῖον ἡ θαυματολαγνεία ὁρισμένων θρησκολήπτων ἀπειλεῖ ὡς γάγγραινα τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά καί ὁ ὀρθολογιστικός ἀγνωστικισμός τῆς πλειοψηφίας τῶν ἀδιάφορων ἐπιδράμει προσπαθῶντας νά ἀμφισβητήσει καί νά ἀνατρέψει Ἐκκλησιαστικό Ἦθος, Ἱερά Παράδοση, Ὀρθόδοξη Πίστη, ἔρχεται ἡ Ἐκκλησία καί προβάλλει τήν Παναγία ὡς τό μόνον ἀπόλυτο θαῦμα, τήν χρυσή μεσότητα, τήν προοπτική τῆς ζωῆς μας.

          Γιατί εἶναι ἀπόλυτο θαῦμα ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος; Γιά πολλούς λόγους. Κατόρθωσε, ὄχι στήν ἐποχή τῆς Χάριτος πού ζοῦμε ἐμεῖς, ἀλλά στήν ἐποχή πρό Χριστοῦ νά ζήσει κατά Χριστόν! Μέ ἐξαίρεση τό προπατορικό ἁμάρτημα, δέν τήν κατέλαβε καμία ἁμαρτία, κανείς πονηρός λογισμός, καμία πνευματική ἀστοχία.

Ἔζησε στήν ἀπόλυτη ὑπακοή τοῦ Θείου Θελήματος, χωρίς νά σκέφτεται τόν ἑαυτό Της. Πρόσφερε τόν ἑαυτό της ὁλοπρόθυμα ὡς συνεργάτη τοῦ Ἁγίου Θεοῦ στό σχέδιο Του γιά τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ κόσμου.

Ὑπηρέτησε τά γεγονότα τῆς Θείας Οἰκονομίας σαρκώνοντας τόν Χριστό στά σπλάγχνα Της καί πονῶντας, μόνη ἀπό ὅλην τήν ἀνθρωπότητα, στήν ρίζα τοῦ Σταυροῦ, θρηνῶντας γιά τό μεγαλύτερο ἔγκλημα πού γνώρισε ποτέ ὀ κόσμος.

Βίωσε σέ ἀπόλυτο βαθμό τήν χαρά τῆς Ἀναστάσεως ὅταν πρώτη συνάντησε τόν Ἀναστημένο Ἰησοῦ καί βεβαιώθηκε γιά τό δῶρο τῆς αἰώνιας ζωῆς πού Αὐτός προσέφερε στόν ἄνθρωπο.

          Ἀπό ὅλα αὐτά, σήμερα στήν ἑορτή τῆς Κοιμήσεώς της, ἡ Ἐκκλησία στέκεται κυρίως στό ὅτι προσέφερε τόν Χριστό στόν κόσμο. Μετέστης πρός τήν ζωήν μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς, τῆς ψάλλουμε.

Καί τό κάνει αὐτό ἡ Ἐκκλησία γιατί κι αὐτή τό ἴδιο κάνει. Προσφέρει τόν Χριστό στόν κόσμο. Ἡ ἀποστολή της εἶναι νά κηρυχθεῖ τό Εὐαγγέλιο παντοῦ στήν Οἰκουμένη, ὥστε νά πιστεύσουν οἱ ἄνθρωποι στήν Ἀλήθειά Του, νά ζήσουν μέ πνευματική ἀξιοπρέπεια τήν ζωή αὐτή καί νά χαίρονται στήν Θεία Αἰωνιότητα.

Κι αὐτό τό κάνει μέ τό Κήρυγμα καί τά Μυστήριά Της, κυρίως αὐτό τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Ἡ Θεία Εὑχαριστία εἶναι τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ πού καλούμαστε προετοιμασμένοι νά μεταλάβουμε εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί εἰς ζωήν τήν αἰώνιον. Ὁ καθαγιασμός τοῦ ἄρτου καί τοῦ οἴνου σέ Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ εἶναι τό μόνο θαῦμα πού χρειαζόμαστε γιά τήν σωτηρία μας.

Ὅλα τά ἄλλα, ἄν τά ἐπιτρέπει ἡ φιλανθρωπία τοῦ Ἁγίου Θεοῦ, εὐπρόσδεκτα, ἀλλά δέν ἐγγυῶνται τήν σωτηρία μας. Ὁ κόσμος γιά νά σωθεῖ χρειαζόταν τόν Χριστό.

Τόν προσέφερε ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος σαρκώνοντάς τον ἐκ Πνεύματος Ἁγίου. Κι ἐμεῖς γιά νά σωθοῦμε χρειαζόμαστε τόν Χριστό. Τόν προσφέρει ἡ Ἐκκλησία μας κάθε φορά πού λειτουργοῦμε μέ τήν Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Γι᾽ αὐτό καί στήν συνείδηση τῶν Πατέρων μας, Ἐκκλησία καί Παναγία ταυτίζονται. Γιατί προσφέρουν τόν Χριστό. Κι αυτό εἶναι τό μόνο ἀναγκαῖο θαῦμα, τό μόνο σωτήριο, τό μόνο ἀσφαλές.

          Μακάρι ἡ Παναγία μας ὡς Ὁδηγήτρια, πάντα νά μᾶς καθοδηγεῖ πρός τόν Υἱό Της, τήν αἰτία καί τήν πηγή τῆς ζωῆς. Αὐτῆς Ἁγί αις Πρεσβείαις Χριστέ ὁ Θεός, σῶσον τάς ψυχάς ἡμῶν. Ἀμήν.

Μέ πατρικές εὐχές.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

†Ὁ Λαρίσης καί Τυρνάβου Ἱερώνυμος

[quads id=4]

Πηγή