Από πού και ποιον το μαθαίνει ο συντάκτης; Έχει ρουφιάνους και στις εκκλησίες οι οποίοι μάλιστα δεν έχουν όνομα; Και με βάση αυτά που τάχα μαθαίνει από αυτούς, κάνει αήθη και άθλια επίθεση στον ιερέα και την ίδια την εκκλησία συνολικά;
Το άρθρο στάζει εμπάθεια, μίσος και απέχθεια. Ο συντάκτης δεν έχει καν το θάρρος να αναφέρει ούτε ποιος είναι ο ιερέας που κατακρίνει, ούτε καν την εκκλησία στην οποία ανήκει. Κρυμμένος πίσω από αόριστες φήμες και αβάσιμες κατηγορίες, αυτοδιορίζεται εισαγγελέας και δικαστής από τον καναπέ, προσπαθώντας να παρουσιάσει την άποψή του ως αδιαμφισβήτητη αλήθεια.
Αναρωτιόμαστε: ποιος πραγματικά επιχειρεί να διχάσει την τυρναβίτικη κοινωνία; Μια κοινωνία που για δεκαετίες εκφράζει με ευλάβεια την πίστη της και ταυτόχρονα συμμετέχει στα τοπικά έθιμα. Μήπως ο πραγματικός σκοταδισμός βρίσκεται σε όσους προσπαθούν να φιμώσουν κάθε διαφορετική φωνή και να επιβάλουν τη δική τους κοσμοθεωρία ως τη μοναδική αποδεκτή;
Η ελευθερία της έκφρασης δεν σημαίνει στοχοποίηση. Δεν σημαίνει διαστρέβλωση της πραγματικότητας για να εξυπηρετηθούν προσωπικές εμμονές. Και σίγουρα δεν σημαίνει προσπάθεια να παρουσιαστεί η πίστη μιας ολόκληρης κοινωνίας ως κάτι που πρέπει να απολογηθεί για την ύπαρξή του.
