Τα Λαδάδικα πήραν το όνομά τους από την έντονη εμπορική δραστηριότητα που αναπτύχθηκε στην περιοχή κατά την Οθωμανική περίοδο.
Ειδικότερα, η συνοικία ήταν γνωστή για την μεγάλη συγκέντρωση καταστημάτων που ασχολούνταν με το εμπόριο λαδιού.
Η περιοχή βρισκόταν σε ένα σημείο που διευκόλυνε την μεταφορά και την αποθήκευση του λαδιού, ενός πολύτιμου προϊόντος εκείνη την εποχή.
Η Θεσσαλονίκη ήταν γνωστή για την παραγωγή εξαιρετικού ελαιολάδου, το οποίο εξάγονταν σε μεγάλες ποσότητες. Το εμπόριο του λαδιού αποτελούσε έναν σημαντικό παράγοντα για την οικονομική ανάπτυξη της πόλης.
Εκτός από το λάδι, στα Λαδάδικα πωλούνταν και άλλα προϊόντα που σχετίζονταν με αυτό, όπως σαπούνια και κεριά. Γι’ αυτό το λόγο, η περιοχή ήταν γνωστή και ως “Αιγυπτιακή Αγορά”.
Τα Λαδάδικα αποτελούν ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας της Θεσσαλονίκης και μαρτυρούν την εμπορική δραστηριότητα της πόλης για πολλούς αιώνες.
Σήμερα, τα Λαδάδικα είναι ένας πεζόδρομος με ιστορικά κτίρια, μερικά από τα οποία έχουν αναπαλαιωθεί και πλέον λειτουργούν ως καφενεία, ταβέρνες με ζωντανή μουσική και μπυραρίες.. Ένας στίχος τραγουδιού που έχει ακουστεί χιλιάδες φορές και έχει τραγουδηθεί άλλες τόσες με φόντο… τα Λαδάδικα είναι ο «Τόσα δίνω πόσα θες, στα λαδάδικα πουλάν αυτό που θες».
