Το «καμπανάκι» που έκρουσε πρόσφατα ο Περιφερειάρχης Θεσσαλίας Κώστας Αγοραστός για την άκριτη διασπορά φωτοβολταϊκών σταθμών στον εύφορο κάμπο, είναι κάτι παραπάνω από μία ανησυχία.
Αποτελεί και μία συνταγματικώς επιβεβλημένη προστασία της γης υψηλής παραγωγικότητας, αυτού του μη ανανεώσιμου και υπερπολύτιμου φυσικού πόρου.
Ο κ. Αγοραστός είχε προκαλέσει ποικίλες αντιδράσεις στην πρόσφατη εκδήλωση του Συνδέσμου Θεσσαλικών Βιομηχανιών και Επιχειρήσεων Θεσσαλίας, όταν δήλωσε πως «πρέπει να ενωθούμε για να απαιτήσουμε έργα μεγάλα υδροηλεκτρικά, γιατί τα φωτοβολταϊκά είναι fake. Έχουν δημιουργήσει τεράστιο πρόβλημα στην αγροδιατροφική αλυσίδα, έχουν δημιουργήσει προσδοκίες, δεν είναι χρυσός τα φωτοβολταϊκά. Έχουν δημιουργήσει ανισορροπία στην καλλιεργούμενη γη».
Ο περιφερειάρχης λίγες ώρες μετά με νέες δηλώσεις έσπευσε να κάνει ακόμη πιο ξεκάθαρο το αφήγημά του, σημειώνοντας πως οι μεγάλες προκλήσεις των επόμενων δεκαετιών είναι η διασφάλιση νερού, τροφής και ενέργειας.
Ωστόσο, όπως θα δείτε στον παρακάτω χάρτη που αποτυπώνει την τρέχουσα κατάσταση των φωτοβολταϊκών στη Θεσσαλική περιοχή (πράσινο και άλλα χρώματα ανάλογα με το στάδιο που βρίσκεται μία φωτοβολταϊκή εγκατάσταση) η ανησυχία μόνον επίπλαστη δεν είναι:
Για να κατανοήσει κανείς καλύτερα τι σημαίνει κατάληψη παραγωγικής γης, αρκεί να ανατρέξει σε πρόσφατη ανακοίνωση του ΓΕΩΤΕΕ Κεντρικής Μακεδονίας για το ζήτημα, στην οποία εξηγείται πως «η γεωργική γη υψηλής παραγωγικότητας, αποτελεί φυσικό πόρο μη ανανεώσιμο, που βρίσκεται ήδη σε ανεπάρκεια στη χώρα μας.
Πάνω από 500 χρόνια απαιτούνται για να δημιουργηθούν δύο μόλις εκατοστά επιφανειακού γόνιμου εδάφους με φυσικές διαδικασίες, ενώ η απώλεια γόνιμων εδαφών με την διάβρωση και την ερημοποίηση είναι μη αναστρέψιμη και η διαδικασία της εδαφογένεσης δεν μπορεί πλέον να επαναληφθεί στις ίδιες τοποθεσίες».
Το θέμα έχει φθάσει και στα έδρανα της βουλής όπου έχουν γίνει ουκ ολίγες ερωτήσεις για το κατά πόσο επαρκεί το θεσμικό πλαίσιο προστασίας της εύφορης γης.
Το γεγονός όμως και μόνον ότι κορυφαίοι παράγοντες από την πολιτική και αυτοδιοικητική σκηνή του τόπου, αλλά κυρίως και επιστημονικοί φορείς, εκφράζουν τόσο έντονα και δημόσια τον προβληματισμό τους, δείχνει πως οφείλουμε να δούμε με επικαιροποιημένη ματιά το θεσμικό πλαίσιο και να ενδυναμώσουμε τις δικλείδες ασφαλείας στο όνομα της αειφορίας…
